Morgunblaðið - Sunnudagur - 24.10.2021, Side 14

Þ
að er sannkallað gluggaveður þennan
fallega haustdag í vikunni þegar
blaðamaður lagði leið sína austur fyrir
fjall til fundar við leikmyndahönn-
uðinn Snorra Frey Hilmarsson. Hann
býr ásamt fjölskyldu sinni í appelsínugulu húsi á
Eyrarbakka sem auðvelt er að finna, enda bærinn
lítill og fá hús sem skarta þeim fallega lit. Rokið
var slíkt á tröppunum að blaðamaður tókst næst-
um á loft en var snarlega kippt inn fyrir af húsráð-
andanum sem viðurkennir að það blási oft hressi-
lega í bænum.
Í þessu gamla timburhúsi er notalegt að setjast
og spjalla á meðan úti gnauðar vindurinn. Snorri
segist í raun hafa fallið fyrir húsinu vegna útsýn-
isins út um eldhúsgluggann, en þar blasir úfinn
sjórinn við og sjóndeildarhringurinn lengst í
fjarska.
Teiknaði bara báta og skip
Snorri hefur ekki alltaf búið á Eyrarbakka; hann
er Vesturbæjarstrákur. Eftir Melaskóla og Haga-
skóla lá leiðin á listasvið Fjölbrautar Breiðholts.
Tilviljanir, sem við komum að síðar, leiddu hann til
Englands í nám í leikmyndahönnun.
Ertu kominn af listafólki?
„Pabbi og afi voru listamenn. Afi minn var
Kristján Davíðsson listmálari og pabbi teiknaði
mikið og kenndi í Myndlistaskólanum í Reykjavík.
En ég ætlaði alltaf að verða sjómaður,“ segir
Snorri og hlær.
„Afi norður á Ströndum var sjómaður og mér
fannst það mjög flott og heillandi. Ég fékk að fljóta
með á línu þegar ég var tólf ára og fannst alveg
frábært,“ segir hann og brosir.
Snorri segir að hann hafi verið síteiknandi í tím-
um í skóla.
„Ég gat ekki glósað og hlustað, þannig að það
hentaði mér betur að teikna og hlusta. Ég teiknaði
í öllum tímum í gegnum alla skólagönguna. Þegar
kom að prófum átti ég engar glósur en las bara og
mundi þetta ágætlega,“ segir hann og segist í upp-
hafi bara hafa teiknað báta.
„Ég fékkst ekki til að teikna neitt annað en báta
og skip í barnaskóla, en þegar ég varð eldri fór ég
að teikna hús eftir minni og gerði heilmikið af því,“
segir Snorri og segist snemma hafa fengið áhuga á
húsum.
Af hverju valdirðu leikmyndagerð, fram yfir til
dæmis myndlist?
„Það er miklu meira líf og fjör í leikhúsinu held-
ur en að vera einn á vinnustofu myndlistarmanns.
En svo voru þetta líka einhverjar tilviljanir sem
réðu þessu vali, ég var búinn að vinna fyrir leik-
félagið í Fjölbraut og datt svo inn í það að vinna við
kvikmyndina Skytturnar strax eftir menntaskóla.
Ég átti að vera þar „stunt“-maður, í víkingasveit.
Ég þótti standa mig svo vel í því að ég var gerður
aðstoðarframkvæmdastjóri fyrir myndina,“ segir
Snorri og hlær að minningunni.
„Mjög skjótur frami!“
Snorri útskýrir að hann hafi verið á leiðinni að
vinna í öskunni þegar hann tók að sér hlutverk vík-
ingasveitarmanns og átti að byrja þar á mánudegi
en áður var hann í næturtökum í bíómyndinni.
„Ég mætti beint af næturvakt í öskuna til að
segja þeim að ég væri hættur, þannig að ferillinn
þar var enginn.“
Stökk á tækifærið
Fleiri tilviljanir urðu til þess að Snorri nam leik-
myndagerð í Birmingham, Englandi.
„Eftir menntaskóla datt ég inn í breskan leið-
angur á Vatnajökul. Ég hafði þá aldrei sofið í
tjaldi, en þetta var mánaðarlangt úthald. Um ára-
mótin þar á eftir var mér boðið út til ársfundar hjá
þessu félagi og komandi úr Vesturbænum að fara í
fyrsta sinn til útlanda fannst mér bara eðlilegt að
ég væri að heimsækja Royal Geographic Society,
en konungsfjölskyldan hafði stutt leiðangurinn
svo maður var kynntur fyrir þeim líka. Þar hitti ég
fólk sem spurði mig hvað ég ætlaði að fara að gera
og nefndi ég þá að mig langaði í leikmyndahönnun.
Þeir sögðust nú geta fundið út úr því fyrir mig og
það var boðaður fundur hjá framkvæmdastjóra
Þjóðleikhússins í London. Mér fannst þetta bara
alveg sjálfsagt,“ segir Snorri og hlær.
„Þar tók á móti mér maður sem var kannski
svolítið hissa á þessu verkefni sínu en var greini-
lega búinn að stúdera þetta og benti mér á að
sækja um þrjá skóla. Ég sendi svo myndir og
fyrirspurn á þessa þrjá skóla því ég var í raun bú-
inn að missa af því að sækja um fyrir það árið. Svo
líða nokkrir mánuðir en þá fæ ég boð um að byrja
á miðju ári í Birmingham og ég stökk á það,“ segir
Snorri en hann dvaldi þar næstu þrjú árin.
„Námið var svolítið erfitt fyrst því þegar maður
situr í tíma hjá prófessor frá Leeds eða Liverpool,
og þó maður telji sig slarkfæran í ensku, þá skilur
maður ekki neitt!“
Ánægður með Dýrið
Eftir heimkomuna vann Snorri lengi hjá Sjón-
varpinu og í leikhúsi og kvikmyndum í framhaldi
af því.
„Það var dýrmætur skóli að vinna hjá Sjónvarp-
inu en í þá daga var mikil framleiðsla þar. Ég
hannaði leikmyndir fyrir allt frá Hemma Gunn yf-
ir í leikið efni, þætti og seríur. Þetta var mjög fjöl-
breytt,“ segir Snorri og segist í dag vinna sjálf-
stætt.
„Ég vann mikið í leikhúsi en datt inn í Latabæ
um tíma. Á sama tíma gerði ég nokkrar leiksýn-
ingar.“
Hvernig vinnur þú leikmyndir?
„Fyrst geri ég konseptskissur og er þá með
grunnhugmyndir um stíl og útlit. Það er misjafnt
hvort ég vinn til dæmis leikmynd fyrir leiksvið
sem er þá bara ein leikmynd, eða til dæmis seríu
þar sem ég þarf að vinna leikmyndir í gegnum ser-
íuna. Ég teikna þetta upp og fylgi því svo eftir því
ég þarf að hafa yfirsýn yfir verkið. Sumt er smíðað
og búið til en annað er fundið, og stundum er því
sem fundið er breytt. Það þarf góðan mannskap í
að mála, smíða og breyta og útfæra,“ segir Snorri
og segist hafa haft nóg að gera síðan hann kom
heim úr námi fyrir þrjátíu árum.
Hvað er skemmtilegast að hanna fyrir?
„Ég hef gaman af þessu öllu. Ef verkefnið er
verðugt og hægt að brenna fyrir því skiptir ekki
máli hvort það er bíó, leikhús eða annað. Ég hef
verið mjög heppinn með verkefni í gegnum tíð-
ina,“ segir Snorri og segir margt standa upp úr
þegar horft er um öxl og vonlaust að gera þar upp
á milli.
„En þó má kannski nefna Jesú litla sem gekk
lengi, Mein Kampf, Úlfhamssögu, Sweeney Todd
og svo yfir í kvikmyndirnar, Undir trénu, Kona fer
í stríð og ég er núna mjög ánægður að sjá hvernig
Dýrið er að koma út,“ segir Snorri og útskýrir
vinnuna við leikmynd Dýrsins, en myndin var tek-
in upp í gömlum sveitabæ fyrir norðan, Flögu í
Hörgárdal.
„Það hafði ekki verið búið í húsinu í tuttugu ár.
Það var allt málað og sett upp viðarloft og klæðn-
inga,r það þurfti að vinna mikið í húsinu til að ná
Að tvinna saman
gamalt og nýtt
Snorri Freyr Hilmarsson á að baki langan feril sem leikmynda-
hönnuður. Hann hefur hannað leikmyndir fyrir sjónvarp, kvik-
myndir og fjölmörg leikrit. Snorri hefur einnig látið til sín taka
við að hanna sýningar, en hann á heiðurinn af Skyrlandi sem var
nýlega opnað í Mjólkurbúinu í nýja miðbæ Selfoss.
Ásdís Ásgeirsdóttir asdis@mbl.is
Hér er unnið að gerð mynd-
arinnar Dýrsins en Snorri sá
þar um leikmyndina.
Þessi fallega mjólkurkýr
fær að njóta sín vel inn-
an um spegla og ljós.
VIÐTAL
14 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 24.10. 2021