Stjarnan - 01.12.1937, Page 9

-7-
S A G- A.
legar ég var 8 ára strardaði skip í
l'eflavík, par sem ég átti heixaao
Ég fókk að fara niður að s jó. iegar
ég kcEi þangað heyrði^ég voðaleg læti í
■brininu og hróp cg l'oli sj onanna; sem
voru. þar. ág hijóp pangað, sem ég sá
’best til skipsins og settist upp á tunnu
Ég sá að betta var skonnorta prísigid
með tvc björguimrbáta á pilfari, Var
ekki hfegt að koma jþeim niður með skips-
hliðinni vegna roks og sj ogangs» Kom nú
margt folk ni ður í f jóruna tii að sjá
mönnunum á skipinu bjargað með bjorgun—
artækjum.. Skotið va.r með byssu járn-
teini, sen snæri var fest við, um oorð
í s.kipið, en skipverjar drógu til sín
kaðalinn, sem var festur við endann á
snærinUj og festu bann við ei.tt siglu-
treðo 3 iandi vsx karfa fest á. kaðalinn
svo r.án gat runniö á kaðlinum. Svo var
kaðailinn festur á sta’or, sem stóð á
bakkanum uppi í fjörumni. Snæri varu úr
korfunui ut í skiuið og í land. Var
karfan nú dregin ut í skipið og tveir
háaetar fóru i Jiana og svo var hún dreg-
in í land. Svona var öllum skipsmönnum
komið í land.s og fengu beir að sofa í
húsuin út um. bæinna Skipi nu var náð úr
strandinu og fór þ,o nokkru seinna.
Guðjón Sigjrössono
FYFtSTU JOLjM, SEM EC-
Fyrst J.egar ég man eftir mér á. jélm—
urn átti eg heima í sveit. 1-egar atti að
fara að færa mig í nýju fotin nín varð
ég svo hiissa, að eg spuröi mömmu e..f h.vex-ju
ég ætti að vera svona fín. HÚn sagði að
pað væri vani a jjessum dögum, að fólk.
fsa?i í betri fötdn sín. íá sagði ég: "Af
hverju er taðM« jjfejnna sagði jþá að paö
væri haldih heilög jólin tii minningar um
fæoingu hristso Svo þegar átti að fara að
kveikja a jolatrenu varð eg svo glcö, að
ég hoppaði upp í loftið af gleði* Þegar
vi ð vorum biíin að ganga £ krirg um jolsi-
tréðjfékk mamma mér skínandi faJLlegs*
brúðu. Þotti mer svo vaant um hana:, að eu’
gat ekki af henni litið. En sárast bótti
mér pegar h.un brotnaði. Sg man ailtaf
eftir jþví, pví að ég grét sýo mikið, að
mamma átti bágt með að hugga mig. Eg
hætti ékki fyr en hún sagðist ætla^ ao
gefa mer bruðu aftur.
Solveig Hermannsdóttir.