Stjarnan - 01.12.1937, Síða 10

■8-
í S V E 3 T.
I-ep’ar ég var 11 ara og Asa systir 9
ára fórum vl ð í sveit. Bær’inn heátir
Bkálavík og er í Mjóafirði vi ð i’safjarð-
ardjúp. Við fórum ur Reykjavík með skipi.
Ferðin gekk vel. Vi ð ætluðum. að vera í
Eeykjanesi vi ð í safj arÖardjúp í 4 vikur
á sundnamsskeiði. tað var vant að vera
skemmtun siðasta daginn. og svo var fari ð
keim. 1 om J>á fólk víðsvegar að, ti 1 að
sja sundmóti ð. iað voru dýfingar og ýmis-
konar sundkeppni. A mótið kom dóttir
bondans, sem vi ð áttum að vera lijá um
sumarið, Við fórum á bát, sem prestur-
inn í Vatnsfirði á, til Vatnsf jarðar.
i aðan forum vi ð a kestum yfir halsinn,
r.em var hálftím ferð. 1-egar vi ð komum
upp á balsinn keyrúm vi ð liund gelta.
Bagði Unnur, Jaðhet dottir bondans, að
Bogga væri að saákja kýrnar. Bogga var
ráðskonan í Skálavík, því að ólafur var
ékkjumaður. ólafur átti eina dóttir og
3 fósturbörn. Hetu |_au JÓn, Stebba og
i’sta, sem vo.ru systur. Svo átti Ólafia?
eina kjördóttur. óli litli var dótturson-
ur ólafs. lar var líka strákur frá ísa-
firði, semlieitir G-eiri og var smali .
I-Jnnur atti son, sem var eins árs gamall.
iiann hét G-eir. 1-egar vi ð komurn Iienm aö
bænum kom. G-eir á moti mömmu sinni. ke{|ar
vi ð komum inn fengum vi ð volga mjólk ijt
kúnum og kræru. Svo fórum við að hátta,
því vi ð vorum ]:reyttar eftir daginn, Ég
vaknaði um miðnætti vi ð það^.að eg la
fram á gólfi, en úsa svaf rólega í dívan-
inum, sem var svo mjór að ég datt fram
úr, ]ví ég svaf fyrir framan. Ég færði
Asu dálítið framar, svo ég komst fyrir
ofan. Asa vakti mig um morguninn um atta-
leytið og fór að skamma^mi^ fyrir ]að,
að ég kefði hrint sér út á gólf. Eg
svaraði henni því, að h.un liefði líka
Irrint mér fx’am úr um nottina, og svo
h.eföi liún fengi ð það líka. ása fór til
Boggu og sagði h.enni , að ég liefði hri nt
sér út á gólf. Fekk hún þá að sofa lijá
henni lór því, en ég svaf í stofunni.
Fyrsta daginn, sem vi ð vorum í sveitinni,
fórum vi ð með G-eira út í hestarétt og
ætluðum að s já kestana. Ætluðum vi ð Asa
að tvímenna á besta hestinum, sem hei tir
Hugi , og var bæði^vitur og gcetinn, hegar
vi ð vorum komnar á bak slo Creiri í Huga,
svo hann tók viðhragð og vi ð duttum af
baki . Ég stóð upp skellihla^jandi , en
Ása lá og hágrét, því hún hélt að/hefði
mei tt sig. larna rett hja var gana.lt hús,
sem enginn hjé í, og var nsa hálfhrædd
va ð það. Okkur datt' þa í hug að hræða
hana með því, að draugur væci að koma
og hlupum svo af stað á undan úsu, sem
stóð eftir og æpti af öllum kroftum og
bað okkur að bíða, því annars segði hún
ólafi bondaj að við litum aldrei eftir
henni . Vi ð þorðum þ& ekki annað en að
hiða. Ég sat of't yfir kindunum með Stebln.
þegar óli og Geiri voru að borða og
hvíla sig. Við ski ftum deginum á milli
okkar vi ð hjásetuna. Við ste.lpur.uar vor-
um á morgnana, en strakarnir a dagirn og
til klukkan 1E á miðnætti. Eg ral, kýmar,
þegar G-eiri var ekki heima. Vi ð Asa for-
um oft yfir halsirm ti 1 Vatnsfjarðar og
lékum okkur vi ð box*n prestsins. x-au
heita húlú, Sigga, Björn og Helgi. Við
skemmtum okkur vel um sumari ð í sveit —
inni . Við fóx’um heim um. haustið, en okk—
ur þótti það leiðinlegt. Viðnsa hétum
því að fara aftur í sveit.
Inga RÚna Ingólfsdóttir,
BTlJLIúilJ í SAJGjIJÚjvi.
Einu sinni voru hjón á bæ. rau áttu
eina dóttur, sem var mjog fríð 'stúlkn.
HÚn var orðin 18 ^ára gömul. Einu sinni ,
sem oftar, var hún að ganga úti í skógi .
l egar hun var komin langt út í skóginrx
heyrði hún mikinn hávaða fyrir ofan sig.
Henni varð mjog hverft vi ð. KÚn fár nú
að gá í kringum sig, henni varo litdð
upp í tré, sem var rétt hjá henni. Allt
í einu sá hún ljótan og lítinn hund. 1-að
var vi llihundur. Hun ætlaði að hlaupa í
hux’ tu, en hundur inn hljóp á eftir henni
og ætlaði að rífa í fæturna á henni. HÚn
stoppaði allt í einu og horfði svolitla
stund a hundinn. Hun var nu hálf hrædd
vi ð þerinan ljota hond, en þa sagði hann
allt í einu:> "Viltu eiga mig og fara með
mig heim til þín"? HÚn varð :rei ð og
sagði : "Hei,ég vil ekki s já þig" . "tá
fær ð þú ekki að fara héðrn aftux”', sagði
hv.rxdur inn. "Ég skal óta. þig í nótt, ef
þú ekki vilt eiga mig". HÚn varð_hræid
og sagði : "Lofaðu mér að fara snöggvast
til að fá mér vatn að di’ekka. Ég skal
jkorna strax aftur. HÚn fékk að fara upp á
jþað, að hún lusmi strax aftur. liún fér