Stjarnan - 01.12.1937, Qupperneq 11

■9-
og kom strax aftur , og sag'ði vi ð liunáiim:
"Ég vi l eiga .þjg, iumdurinn minn". tíenni .
heyxðist ei nhver- vera fyrir aftan sig
og fór að gá, en sa engan. Hundurinn var
Horfinn, en mjög fallegur koiíúngss onur,
skrautlega klæddur, kominn í hans stað.
Henni brá mj ög þegar kun sájjennan frí ða
konungsson fjrir framan sig.. íá sagði
h.ún vi ð kóngssoninn: "Hefir þú téki ð
imndinn minn. eða kvað"? "ííei , ég er
hundurinn, sem þú ætlaðir að eiga og fars
með heim til þín". Stúlkan ætlaði varla
aö trúa honum. kn þá sagði hann
’Ljót og vond galdrakerling sagði, að ég
ætti að verða að hundi og vera ]?að jpang—
að 'ti 1 að einhver falleg stúlka vildi
giftast mér. líú hefir J,ú leyst mig úr
þessum vondu álögum og nú skalt J)ú koma
með mér heim og verða drottningin mín".
Svo fóru þau bæði heim til hans og lifðu
vel og lengi.
Lilja Qísladóttir.
RÍLA STÚLKatí QG FÁTÆKl DREHG-HRIIÍN.
Lað vax- einu sinni , að drengur, sem
hét páll, kom hlaupandi eftir veginum
og mætti telpu, sem hét Erra. HÚn var
með epli . tá sagvði Pall vi ð stúlkuna.
"Hvar fékkst^þú epli?" tá sagði hún:
"Maimra gaf mér ]pað, Fær ð þú ekkert epli'
"Uei',f, sagði drengurinn. "En hvað heitir
þú", sagði. stúlkan. "Pall", sagði hann.
"Áf hverju færð Jpú ekkert á jólunum".
"Áf því að mamma og pabbi eru svo fátæk
og geta ekki gefi ð mér Ja'ð". tá sagði
Erna lit'a við hann: "Viltu koma með mer
heim og fá epli". "já", sagði bann. Svo
fóru þeu heim og inn í stofu. tá sagði
drengurinn: "En hvað pað er fínt inni
hjá þér, Erna. Ekki er svona fínt heima
hjá mór.^"Langar þig til að sjá ]&o,
sem ég fékk í jólagjöf, páll", "já",
sagði hs.nn. "Sjáðu", sagði Erna, "þessa
brúðu fókk óg og ég fékk vagn til að
keyra hdna í, Svo fékk ég margt fleira.
En hvað fókkst ]bú, pál.H "Ég fékk ekki
neitt". sagði páll og fór að gráta» tá
sagði Erna: "Af hverju ertu að gráta'-..
Páll ansaði ékki. tá f ór Erna fram til
mömmu sinnar og sagði að pall væri að
gráta-r tá sagði mamma hennar, að hun
skyldi fara með fjórar appelsínur inn
til hans og fimm epli og gefa. honum.
tað gerði Erna. tá varð hann glaöur og
Jpakkaði fyrir sig og bað Ernu að fylgja.
sér heim. "já" , sagði Erna, "Mamm:. má
óg fara?" Maiimia leyfði henni þa.ð»- teg-
ar þau kornu heim til páls spurði mamma
hans hver hefði gefi ð honum svora. mikiö
af ávöxtum.. páll sagði hen'ni Jjað. .. En
hvað ]petta var fallegt af henni ," sagði
mamma hans, "Verið þið nú sæl", sagði
Erna. "Vertu sæl", sögðu Jpau, Svo sagði
mamma. hans. "Við skulum geyma dálítið
af þe s su . þangað til á morgun. HÚ skaltu
fara að borða og hátta". Svo fór hann
að borða., Hann fókk brauð' og mjólkur-
bolla og háttaði . í rúmið og fór að sofa.
Morguninn eftir kom Erna og spux-ði eftir
páli. tegar páll kom^fékk Erna honum
pakka. Hann opnaði ,hann. tað vcru föt í
honum. Hann varð glaður og-.fór að máta
pau, Svo sagöi Erna.: "Ætlar .þú að fara.
á skemmtunina" , "Nei" , sagðiihann. "Ég
á eng*an ppri," "Ég. skal bjóða. þér" , 1
sagði hún. tá sagði Pall mömmu' sinni,
að Erna hefði gefi ð ser þessi föt og-
væri að bjóða sér á skemmtun. tar fengu
þau súkkulaði og kökur og jólasvpinarnir
skemmtu þeim. páll varð glaður og for-
eldrar hans urðu rík, svo að páll fókk
jólagjöf næstu jól,
Bryndís Andersen.
SREMMTILECtT kvöld,
tað var sumar, að það var búin að
vera þerrir urn daginn. 0g fórurn við
pabbi eftir hadegi austur a engjar, til
þess aö snúa heyinu, sem lá í fletkjum
| a engjunum, tegar við pabbi vc .’um komnir
lá engjarnar , fóriún við að snúa, og þegar
! við vorum búnir að bví, fórum vi ð að x’aka
i saman heyinu, Og þegar það var buið fo.rurn
! við að binda og voram vi ð búnir klukkan
: tólf um kvöldið, Heyið átti að flytja út
að ölfuaá. En við vor-um í G-aulvér jabænum.
| FÓrum vi ð svo að koma heyinu út a veginn,
því að bxil át'ci að taka það um morgun-
inn, Og' begar búi ð var að koma heyinu ut
á veginr. fórum vi ð heim, og var þa klukk-
; an farin að ganga tvö.
i-etta er í fyrsta skifti, sem óg var
svo sednt. vi ö vinnu, og þegar eg kom
heim um k\,'öldi ð, gat óg varla borðað mat—