Lindin - 02.08.1950, Blaðsíða 3

3
84
virtist eins og ekki væri ljós nema í öðru hverju husi. Þetta vakti
aö sjalfsögðu forvitni og ímynöunaraf1 ýmsra. Þegar margir höfðu
látið álit sitt í ljcs og hver stutt sitt mál af mikilli rökvísi,
heyrðist hljóo frá einum af hinum minni á hæðina, en síður en svo á
þverveginn: "Nei, strákar, vitið þið ekki, hvernig stenaur á þessu?
Skotarnir safnast annað hvort kvöld í annað hvort hús og hitt kvölaið
í hin húsin til þess að spara rafmagnið. Skiljió þið það ekki?"
Þessi tillaga þótti svo góo, að hún var samþykkt einu hljóöi.^-
Sftir nckkra stuna fóru menn að tínast í kojurnar, því aó morguninn
eftir átti að fara snemma á fætur til aö sjá innsiglinguna í Leith
og vera tilbúnir að fara í land strax og leyfilegt var, því að dagur-
inn var stuttur og margt átti að sjá og skoða.
Þar sem þið eruð þúnir að heyra all ýtarlega greinargerð
frá dvö.linni í Edinborg, þykir mér ekki rótt aö segja nánar frá
henni, þó get ég ekki stillt mig um ao tína upp eitt eöa tvö atriði,
sem háttvirtum meðrithöfundi mínum hefur ófyrirgefanlega láöst að
geta um. —
Knútur hafði komizt inn í leikfangabuð og horföi löngunar-
augum á mjög fallega brúðu. Búðarstúlkan varð fljótlega vör vió
hann, þó lítill væri og kom brosandi til hans og sagði eitthvað,
sem Knútur skildi auðvitaö ekkert í. Hann benti bara á örúðuna og
spurði graf-alvarlegur: "Hvad kostar this? " Stúlkugreyið skildi
auðsjáanlega ekki staf af því, sem nann sagði og spurði : "What do
you say?" Knútur skildi, að ekki munai allt hafa verið með felau
með enskuna hans og fór allur hjá sér. Hann reyndi samt sð rifja
það litla, sem hann mundi frá stríðsárunum, upp fyrir sér og leit
síðan vandræðalegur upp og sagði: "How much kostar disse?"
Stúlkan virtist nú skilja eitthvað betur, því hún tiltók verðið og
Knútur borgaði og fór hamingjusamur út, en til þess eins að fara
inn í aðra búð. Hvernig honum gekk þar er mér ókunnugt um, en