Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.1951, Blaðsíða 126
I 12
RERUM ISLANDICARUM
structa stabat. Scotus etiam duobus signis adversum congreditur.
Egillus antequam confligerent acies, testatus est se invitum å
fratre inter pugnandum divelli, seu diverso ab illo pugnare loco.
Quem cum frater ad morem Regi gerendum hortaretur, iterum
testatus idem ait: pareo equidem, sed valde invitus et illibens. s
Nisi enim me animus fallit, futurum est, ut huius me audientiæ
perpetuo pæniteat. Nulla mora; coéunt acies, Thorolfus priore
successu ferocior factus inter primarios suæ aciei in hostem
potenter furit, quidvis obvium pessundans. Et ecce non diu est,
cum Dux Adillus, priore prælio fugatus, inopinato ex sylvå cum io
9 selectis aliquot militibus prorumpens Thorolfum å latere op-
primit et multis una hastis confodit. Occumbit fortiter heros,
et signifer Thorfinnus Strange nonnihil retro cessit, ubi agmen
magis confertum erat. Cæso Thorolfo, hostium clamor ingens
exoritur; tanquam mire triumphantium etc. Quod animadvertens is
Egillus suå statione desertå in fratris locum injussus succedit.
Nec hostem aliter quam avidissimus in caulam immissus lupus
discerpit et dilaniat, donec etiam ipsum Adillum inferis mactet,
istam hostium aciem, quæ contra fratrem iverat, penitus fundat.
Inde cum suis Adalsteino auxiliatum advolans Scoti aciem mox 20
disturbat; qua disturbatå, Olaus Scotiæ Rex cadit, et quod co-
piarum reliquum subitam fugam capessit. Nec Egillus data strage
saturatus fugientibus instat eosque numero maximo trucidat.
Deinde fratri pro more illius seculi funus faciens manum
utramque annulo investivit cumque universå armaturå viventis 25
contumulavit. Hine Anglum in vicino oppido offendens (is
enim data strage contentus ne quo fugientes insecutus fuerat)
magnum præ se ferebat ob fratris casum supercilium. Quem
Rex datis duobus annulis et scriniis duobus bene magnis, argento
repletis, placavit. Quin etiam hoc addidit, ut Egillus quidvis 30
præterea å se petens obtineret: bona mobilia, sive immobilia,
præbendam vel præfeeturas. Egillus porro Regiam munificentiam
gratus excipiens carmen encomiasticon, å se linguå Norvegicå
(quæ tum his regnis communis) compositum, Regi dicat; ac pro
eo duas marcas auri puri (pondus marcæ, ut supra dictum, 8 35
Joachimicos seu uncios æquabat) honorarii loco retulit. Deinde
in Norvegiam reversus et locupleti conjugio auctus patrios de-
mum lares revisit. Non multo post tempore in patria jam agens