Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.1951, Page 128
RERUM ISLANDICARUM
114
hora occidit, et villam opulentissimam diripuit. Paulo post
Blodoxii filium Røgnvaldum cum socils 12 pugnå navali con-
fecit, ejusdem prædio similiter direpto.
Hine reetå in Islandiam perrexit. Recepitque post modum
defuneti patris bona et habitationem. s
Dum hæc geruntur, Haquinus Adalstenius ab Anglo, nutritio
nempe suo, subsidia mutuatus fratri Blodoxio bellum infert,
eumque Norvegia exulare cogit. Hæret igitur in aliqua Britanniæ
parte Ericus, Adalsteino Regi non parente, ducatus beneficium
nescio å quo adeptus, cum Gunhillda artibus magicis Egillum 10
ex patria exciendum curat, ut eo scilicet ad justum supplicium
uti daretur sibi suisque. Et jam Egillus sese in patria continere
nequit, quin navigationem in Norvegiam instituat. Ciet in dimi-
diato itinere turbidas Gunhilldiana ars tempestates et Egillum
ad Angliæ littus Naufragum compellit. Agnovit Magicam vim is
Egillus, cui necessario sibi parendum esset: atque ad Blodoxii
Lares sese festinus confert. Compellatoque in primis Arenberno
quodam Nobili, uxoris suæ consanguineo (qui Erici aulam etiam
in exilio secutus est) et amico veteri, itineris causam et successus
exponit. Hic Egillo et decem præterea leetissimis viris assumptis 20
in conspectum Erici, Satellitum epulantium mensis circumcincti,
prodire et veterum injuriarum amnestiam pro Egillo petere non
veritus est; quos rex minaci vultu et verbis excepit, ipsa præsente
Gunhillda atque ad erudelissima quæque Regem instigante,
adeo ut hic nihil nisi Egilli necem, et quidem é vestigio inferen- 25
dam, creparet. Tum ab Arenberno tale fert Rex responsum:
Itane vero, ait, mecum Erice agis; qui te semper ante alios
feei maximi? Qui in tuam gratiam nec fortunæ nec vitæ propriæ
ab exilio et etiam domesticis periculis peperci; quique amicos et
dulcem patriam tuo nomine reliqui; tui nominis et incolumitatis 30
semper studiosissimus fui? Ast tu jam unius hominis noxam et
vitam, cuius tu tibi potestatem habere videris, petenti mihi con-
donare recusas. At tu ne esto nescius te invito mihi hominem
non sine sanguine erepturum esse, tibique, si armis magis quam
amicitiå agere velis, victoriam magni constituram, ita ut Egilli 35
necem satis caré mercatum te fateare.
Hac oratione Blodoxii animus motus est, et Egillus impuné
dimissus. Qui se ad Adalstenum, veterem Dominum et amieum,