Alþýðublaðið - 27.08.1925, Blaðsíða 3

bæjarstjórnarokjöHn vtra. á Morg-
unblaðs-íalenzka.
E(tir dálítlð orðakast tniUi
okkar Claeasens stóð upp í>óið-
ur læknir Sveinsion (ekki læknir
Þórður) tll þess að vitna með
vini sínum Gunniógl. E>að er
ottast drengilegt að veita vinum
sínum, þegar þelr fara halloka,
i þetta skifti er nokkur vafi
um drengakapinn. Þegar Þórður
ssgði á fundinum, að ég hefði
rangt fyrir mér, tslaðl hann ann-
aðhvort mótl betrl vitund eða
hann hefir verlð haldlnn augna-
bliks-vitfirringu. Ég treyatl hon-
um vel sj&ifum að komast að
réttri niðurstöðu um, hvort hafi
heldur verið.
Ég læt fylgja hér & eftir
nokkrar smógrsinar, tll þess að
sjá megi, hvernlg ielenzkan er á
sð lita, þegar staða manns er sett
á urdan nafoi hans.
Ólafur Iriðrik8son.
Sýnishorn af góðri íslenzkn.
Fyrir eftlrbreytoisverða góð-
vlld Ufrarbræðslumanns Rokstad
þurítu tveir fátækir drengir,
sendisveinn Gitii Þórðaraon og
blaðaútburðardrengur Sigurður
Sigurðsson, sem mestan hiuta
dags síðastliðlnn sunnudag léku
aér nálægt Bddurahaga, ekkert
að borga fyrir það, að þeir
horfðu þaðan á Rauðhóla.
Blaðamaður Jón Björnsson
dvelur um þesaar nunnlr á Ilofi
á Kjalarnesi og kann þar mæta-
vel vlð slg. En ókost telur hano
vlð sumárdvö! þar, að túulð er
víða grólð smára; vekur það
SÍKEJPYVÐBK’XBXai
*ímá ■■■hífiilteiiaaaátaiiii ..m ..
óþægllegar endurmlnnlngar, —■
Þegar biaðamaður Jón vili hluata
á raddlr náttúrunuar uodir beru
iofti, sezt hann utau túuc. En
enn sem fyrr er hann einn um
að þykja varið i ógióna jörð.
Læknir Þórður Sveiusson var
hér á dögunum orðlcn svo leið-
ur að horfa alt .if á sömu sjúkt-
ingana, að hanu tók sér göngu-
túr til þess að fá einhverja tii-
breytingu. Mættl hann þá rit-
stjóra Vaitý, alþÍDgismanni Jóni
Kjartanssyni, dýraiækni Magn-
úsl, háskólakennára Haraldi og
yfirsetukonu Agötu. Þegarlækulr
Þórður var kominn heim aftur,
varð honum að orði: >Heima
er bezt.<
Stærsta tjarsjá heimsins,
Á stjörnuathuganaatöðlnni i Se-
attle í Washington fylki í B .nda-
rfkjum Norður-Ameríku er verið
að setja upp stærstu íjarsjá
helmsins, og er hún enn þá
stærri en hin stórkosdega ijarsjá
1 Moant-Wiison-stjörnuturninum,
eu í henui eru taidar sjást 320
milljónir stjarna. I þeasari nýju
spegiifjarsjá, sem er nm 5 álnir
að þvsrmáli, gera menn ráð fyrir
að geta séð 400 miljónir stjarna
með tvítugfaldri stærð. Um 50
faðma hár, hvoifþakinn skáli,
sem er um 50 áinir að þvermáii,
er reistur yfir véiarnar. sem ætlað
er að hreyía þetta voiduga Bjóm
tæki. Vídndamenn btða þess œeð
óþreyju að fá að nota þecra
undrasjá, og er meðal annars
fyrlrhugað að rannsaka enn jarð-
atjörnnna: Mars, sem í haust ®r
, talin horfá mjög vei við. Vænta
menn þess, að takast megi með
þessu sjóntæki að komast að
raun um marga furðuiega, óþekta
hiuti.
„Hugsjón" samkeppninnar.
Baráttan þroskar þá, sem undir
verða,
þroskar þá mest, sem troðast
nlður í svaðið.
Hungurkvölin mun haidur fá þá
gerðá
hugaðr); þegar næst af stað er
vaðið,
Samkeppnln ilfil Lífsstríð þús-
uodanna
lýsir upp veldi Ijárgöfugra1)
manna.
Er ekki >hugsjón< samkeppz:-
innar réttilega lýst á þessa leið?
Ouðm. B. Ólafsson
úr Grlndavík.
Næturlœbnir er í nótt Daníe!.
Pjeldsted, Laugav. 38, sími 1561.
Listverbasafn Einars Jónssonar
er opið daglega kl. „1—3.
1) Fjárgöfugur, sbr. ærgöfugur og
þorskgöfugur, þar sem göfgin er
miðuð við eign. G. R. Ó.
Sdgar Rice Burroughs: Viltl Tarzan.
Þegar Tarzan hafði satt hungur ljónsins, fanst honnm
verk sitt til litiis, ef hann léti það hjálparlaust eftir i
gryfjunni, og honum fanst lika, að hann myndi geta
gert svertingjunum sœmilegan grikk með þvi að hjálpa
ljóninu- úr gröíinni. En hvernig átti hann að leysa
ljónið? Nóg var að taka burtu tvo staura, til þess að
Númi gæti stoljkið upp úr, þvi að gröfin var ekki djúp.
Var nokkuð iiklegra en að ljóuið stykki strax upp úr
gröfinni og hann kæmist ekki undan ? Tarzan var ekki
hræddur við ljónið, en hann vildi gæta allrar varúðar.
Auðvitað treysti hann sér til að berjast við ljónið, þótt
hann vissi það vel, að hann myndi aö eins vinna það
með hugvifi sinu eða af tilviljun Hann vildi ekki að
óþörfu stoína lifi sinu í hættu, en hins vegar ákvað
hann að hjálpa ljóninu, og sjaldan „drapst Tarzan
ráðalaus*. ?ó ljónið væri svangt og gráðugt, var það
athugult, s-o að fara þurfti hljóðlega og gætilega.
Hann fór niður úr trénu og skoðaði staurana. Ljónið
virtist ekkert æsast við nálægð hans. Það leit sem
snöggvast rannsóknaraugum á Tarzan og hélt svo
áfram að éta. Tarzan elti til staurana og gat iosað
þá, en honum datt þá það ráð i hug að grafa kringum
þá með hnifi sinum, unz þeir voru þvi nær dottnir;
setti hann þá rembilykkju um tvo þeirra, stökk upp i
tréð og togaði i reipið. Staurarnir losnuðu bægt, og
um leið vaknaði tortryggni Núma og urr.
Var þetta einhver ný gildra? Hann var i vandræðum,
og eins og öll ljón var hann uppstökkur, og þetta
Kaupið Tamn-sögurnai>I
HHHHHHHHHHHHHHHHHH