Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.1956, Side 82
60
Holar-Drucken der 2. Halfte des 16. Jahrhunderts ausgegangen zu
sein. Nisl. gilt in Schrift und Aussprache i [*].
Anm. 1: i > a durch Angleichung an a der vorausgehenden Silbe
kommt, wie teilw. auch aisl.1, vor in Antachristuren Dan form 7,4,
Antachristur I JohPist 2,18, Antachristsins Dan form 3,54 u. a.
(: Antichristur II Tess form 9). Nisl. andkristur.
Anm. 2: Mnd. i ist durch æ vertreten im Adj slæmur, slæmligur
»schlecht« (mnd. slim, slimlike), wohl infolge »Islandisierung« von
dan. slem2: slæmt I Kg 15,9, peir slæmu Lærdomar Jerem 4,14,
slæmara Post form 43, slæmligs auinnings I Pet 5,2. Die Nebenform
sleimur, die andernorts im 16. Jahrh. vorkommt2, ist aus der GB
nicht zu belegen.
4) o, 6.
§ 36. Fur o und o steht bisweilen rein orthographisch ø: z. B.
Hørn II Mos 27,2, suø ibid. 29,17, Porten III Kg 16,27, mørgne
Es 28,19, vøndzligt ibid. 56,2, ørd Jerem 22,1, koma ibid. 44,28, gøtt
Matth 5,44, — Brenneførnum II Mos 40,29, Bøkinne II Chr 34,30,
Bløde Matth 27,24 u. a. Ziemlich oft begegnet o = o im Kleindruck:
z. B. hrosa Job 31 R., Ro Psalt 32 A., godum Es form 1,52, hråp
Dan form 10,60 u. a.
Vermischung von o und o (p, o), besonders o = 6, kommt auch
in den Hss. hie und da vor3.
§ 37. Die Silbe hvor- (< hvår-, vgl. § 24) in hvor (Pron interrog.
und indef.), hvortveggja, annarhvor, hvor gi, hvorki, hvort ist
wenigstens teilweise mit der Silbe hver- im Pron hver mit Zusam-
mensetzungen und hvergi, hvert in hvor- zusammengefallen (vgl.
§ 25). Dies zeigen einzelne Schreibungen mit ø sowie vor allem die
starke Vermischung von hvor- und hver-: haufig steht hver- fur
hvor- und umgekehrt:
a) Formen mit ø: at pid finnid Huijld / huør j sijns Manns hwse
Ruth 1,9, pa hina tuo enda . . . skalltu setia i Speingurnar / og festa
pær i Axlernar a Lijfkyrtlinum / sijnumeigen huørn II Mos 28,25, —
huørke III Mos 22,10, IV Mos 6,3, — huørt pad er af mønnum eda
1 vgl. Ord f, Hægstad S. 99,
2 vgl. WN S. 306 f.
3 vgl. PANS S. V.