Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.1956, Page 185
163
Aisl. nicht belegt, dagegen ist er im Nisl. gewohnlich, obwohl da-
neben auch noch Formen mit r vor kommen1,
b) vor sk, si, sn, st ist r haufig gescbwunden:
vor sk vor allem, wo keine Assoziation stattfinden konnte: z. B.
Fesk ... Vijnber IV Mos 6,3,feska Osta I Kg 17,18, (Kornpar) feskara
V Mos 6 R. (: Fersku Vatne Psalt 23,2), Kaskur (= karskur) Job
21,23, kaska Strijds menn Dom 20,35, peirra hiner Vtuøldu Køsk-
ustu Karlmenn Jerem 48,15, Keskne Ephes 5,4, sonst nur selten:
Samueskra manna Matth 10,5: (gewohnl.) Samuerskur Joh 8,48,
Romuerskur Post 23,27, eins Canuersks manns I Mos 38,2 usw., i
fiarska IV Mos 9,10, V Mos 14,24 usw.;
vor sn: til vesnunar (: versnun) I Cor 11,16, (3. SgPrås) westnar
Dan form 14,7 (: versna, s. § 113,2);
vor si: Veslunar manna (: verslun) Matth 21,12, dazu die um-
gekehrte Schreibung: Harslvide I Mos 30,37 (: hasi);
vpr st: nur ohne r sind zu belegen: Bust Musteresins (= burst
»Giebel«) Matth 4,5, bystur (= byrstur »bose, grimmig«) Job form
28, bystest hann (: byrstast »bose werden«) Job 39,28, ofhastur
(: hastur »barsch, auffahrend«2 3) Ordzk 21,5, hastyrde Spek 12,8, Hann
. . . hastade a Sioenn Matth 8,26, pesse hinn veste Lydur (: verstur,
Superl: verri) IV Mos 14,27, enn vesta Siukdom II Chr 21,15, med
peim vestu Ssarum Job 2,7 usw.; r fehit teilweise in: med pad fysta
II Mach 11,36, (PI) fyster Luc 13,30 (2mal) (: sa fyrste Dagur I
Mos 1,5 usw.), peim hinum stæsta II Chr 31,15, a peim stæstu 5a-
tijdunum Ez 46,9, stæst Matth 13,32, vgl. auch stædsti § 76
(: pann stærsta I Chr 27,13 usw.), Posta II Mos 17,3, V Mos 28,48,
Pystur Dom 15,18, (3. SgPråt) pyste II Mos 17,3, Pyste Ordzk 25,21
(: Porsta Es 5,13, Pyrstur ibid. 29,8, i einu pyrstugu Lande Ez
19,13, mig pyrster Dom 4,19 usw.), femer in der entlehnten Super-
lativform yppa(r)stur (»oberst«: dan. schwed. ypperst*): yppastur
I Mos 49,3, pier aller yppustu II Mos 34,31, peir yppøstu Fedur IV
Mos 31,26, peim ypparsta Skeinkiara og yppasta Bakara I Mos 40,2
1 vgl. StEin S. 21, Træk S. XXV, Bl.
2 zur Etymologie vgl. A. Johannesson: Isl. etymologisches Worterbuch (Bem
1951 ff.), S. 238.
3 WN SS. LXXV und 391 betrachtet yppa{r)stur als mnd. Lehnwort. Es stammt
aber gewiss nur aus dem Ostnord., wo die entsprechenden Formen im allgem. als
einheimisch betrachtet werden, vgl. Hellquist S. 1408, Seip, Låneordst II S. 21,
NorAschwed § 469.