Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.1956, Qupperneq 238
216
madr in den åltesten Hss1. Im Nisl. findet sich allerdings nur noch
smurningsledur, -olia.
Anm.: Einmal kommt von einem Subst auf -ing ein auffallender
GenSg nach den on-St. vor: handa vppleggingunnar Ebr 6,2 (=NT
1540), wohl unter dem Einfluss des Dat (§ 141,b).
§ 141. Der DatSg ist, wie im Aisl. und Nisl., teils endungs-
los, teils geht er auf -u aus2. Aisl. wie nisl. iiberwiegen bei den
einsilbigen Wortern die endungslosen Formen, woneben aber einige
(die allerdings zum grossten Teil im PI zu den i-Ståmmen iiber-
getreten sind) auch die Endung -u haben. Bei den Wortern auf
-ing ist dagegen im Aisl. und Nisl. -u das gewohnliche3. In der GB
finden sich verschiedene Abweichungen teils vom Aisl., teils vom
Aisl. und Nisl.:
a) Einsilbige Worter:
Einige, die im Aisl. die Endnng -u aufweisen, sind aus der GB
nur endungslos zu belegen:
med pinne vppfør I Mos 49,4, af peirre Herfør II Chr 11,4, a
Sængarførinne I Mos 35,17; — a hinne sømu hiid Ez 4,4, fra eirne
Hlidenne til annarar ibid. 4,8; — leid sinne I Mach 12,31, af leid
Luc 11,6, a Leidinne II Mos 40,38 u. a.; — wr Paradijs I Mos 3
R., i Paradis Luc 23,43, j Gudz Paradijs Opinb 2,7; — a pinne
Kauprein Ez 27,25 (alle in Ubereinstimmung mit dem Nisl.); —
Laugienne Lofk 4,2, Munnlauginne II Mos 12,22 (nisl. laug, selten
laugu).
Anderseits zeigt skal, dessen Dat aisl. und nisl. stets endungslos
ist, teilweise Formen auf -u: sinne Skælu Opinb 16,3.12 usw., Meta-
skædunne Es 40,15: sinne Skæl Opinb 16,2.
ull, aisl. und nisl. mit doppelformigem Dat, ist aus der GB nur
mit -u zu belegen: a Vllu eda Lijne III Mos 13,47, med . . . Purpura
1 vgl. NorAisl § 390,2, Ordf.
2 der Grund dieser Doppelformigkeit ist umstritten. Am ehesten diirfte -u. die
urspriingliche Endung der o-St., Endungslosigkeit Analogie nach den i-St. sein,
vgl. Hesselman, Vastnordiska studier II (1913) S. 51 ff., NorGesch § 192,3, dagegen
Heusler § 210,1, NorAisl § 373, Anm. 3.
3 vgl. iiber die Verhaltnisse im Aisl.: NorAisl § 374 ff., fslTunga § 309, Heusler
§ 212,1, Skjaldespr S. 37 ff., Ordf, im Nisl.: IslGr.