Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.1956, Page 244
222
levern, kvorn: Aisl. kvern wurde durch Rundung zu kvorn (vgl.
§ 25) und geriet dadurch unter den Einfluss von Wortern mit
altem o (< a durch u-Uml.), so dass nach dem Muster von grof:
grafar u. dgl. die im Nisl. gebråuchlichen GenSg kvarnar, PI kvarn-
ir gebildet wurden. In der GB stehen, wie schon im NT 15401 2,
alte und neue Gen-Formen nebeneinander (PI nur im Dat belegt,
s. § 25): Kuernarsteinsbrote Dom 9,53, vt af peim Vnderkuernar
Steinenum Job 41,24, Kuernarsteirn Luc 17,2, Kuernar hliod Opinb
18,22: Kuarnar steins brot II Kg 11,21, Kuarnarsteinum Harm
5,13, Kuarnar steirn Marc 9,41, Kuarnarstein Opinb 18,21, Kuarn-
ar nyden Jerem 25,10.
Uber 61, Gen olar s. § 24,1.
Die Suffixformen -ing und -ning2 wechseln in: fyrerdæming
Matth 23,33, Fyrerdæmingina II Cor 3,9 (vgl. Fordæming Matth
23,14): Fyrerdæmningena Opinb 17,8 (nisl. fyrirdæming); i sijnum
tilfundingum Psalt 106,39 (vgl. fyndingar Es 3,8, § 41): Vijsra
manna fundningar Jerem 10,9, vondar fundningar Spek 15,4. Fer-
ner steht -ning gegeniiber aisl. nisl. -ing in: adreifningar Blods-
ins I Pet 1,2.
10) jo-Stamme.
§ 146. Paradigmen:
SgN nauSsyn mær, mey (meyja)
G nau&synjar mey(j)ar
D nauSsyn mey, mey(j)u
A nauSsyn mey (meyju)
PLNA nauSsynjar mey(j)ar
G nauSsyn ja mey(j)a
D nauSsynjum mey(j)um
Die jo-Ståmme haben ihre Flexion vom Aisl. bis zum Nisl. im
ganzen bewahrt.
Da die Eigennamen dieser Klasse, die im Nisl. die Endung -ju
des Dat auch in den AkkSg eingefiihrt haben, fur die GB naturlich
ausser Betracht fallen, geben nur die folgenden Formen zur Be-
sprechung Anlass:
1. Der DatSg ist schon im Aisl. bei den meisten hierher geho-
1 vgl. MåliS § 13.
2 vgl. Suffixe § 54.