Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.1956, Síða 337
315
aruane Matth 18,8 (nisl. liandarvana); — vitstoli: at pesse Madur
er vitstole I Kg 21,14 (aisl. nisl. vitstola).
Einige, die aisl. noch Formen auf -i haben, sind aus der GB,
dem Nisl. entsprecbend, nur mit -a zu belegen: pa hann vard far-
flotta Psalt 3,1, rafånde og Landflotta skallt pu vera I Mos 4,12
(Kain), Landflotta madur ibid. 4,14, hann var Fotlama II Kg 4,4,
Pa Moses var fulltijda II Mos 2,11. Vgl. noch: eg em einmana og
Farædur Psalt 25,16, so sem einmana Fugl ibid. 102,8 sie hann
Blindur / Halltur . . . / eda handlama III Mos 21,19, wo -i neben -a
zwar nisl. nach Bl noch vorkommt, jedoch mindestens selten ist.
ohyr ja, das nisl. nur noch als fem. Subst vorkommt, wird in der
GB noch teilweise als indekl. Adj verwendet: Par skal eckert vera
Auaxtarlaust nie obyria i pijnu Lande II Mos 23,26, hin Obyria
Spek 3,13 (: Sælar eru pær obyriur Luc 23,29).
b) Einige Adjektive, die im Aisl. regelmassig flektiert
werden, sind in der GB ganz oder teilweise unflektiert:
vanmegna (= nisl.): Eg em Aumur og Vanmegna Psalt 88,16,
Folked vard vanmegna I Kg 14,28, par med erum vier vanmegna
I Mach 3,17, peir voru Vanmegna ordner Matth 9,36, — djofuloda-
(aisl. nisl. djofulodur): Diøfuloda madur Matth 12,22, (NomSg
Mask) Dumbe og Diofuloda ibid. 9 R. (: Diøful odur Matth 9,32,
tueir Diøfuloder ibid. 8,28 u. a.), vgl. djofulodi, -a im NT 15401, —
sjkn (aisl. und nisl. regelmassig flektiert): NomPIMask aller peir
ed a hann treysta / munu sykn saka verda Psalt 34,23 (stfkn-saka als
Kompositum aufgefasst ?).
eigin(n), schon in der ålteren Sprache neben der regelmåssigen
Flexion teilweise unflektiert2, nisl. im allgem. ganz unflektiert ausser
NomAkkSgNeutr eigid3, zeigt in der GB flektierte Formen teilweise
im GenDatSgFem und durchwegs im NomAkkSgNeutr: til Eiginnar
Kuinnu I Mos 24,3 u. a., til Eiginnar konu V Mos 21,13, eiginnar
konu Luc 20,29, sinnar eiginnar dyrdar Joh 7,18, til hanns eiginnar
vidurkienningar Ephes 1,17; med eiginne hende Gal 6,13; sitt eigit
Sæde I Mos 1,11, ad Sædid var ecke hanns eigid ibid. 38,9 usw.
Sonst gilt in allen Formen eigin (eiginn § 64,b,2): z. B. eigenn potte
Ordzk 12 A., med sijnum eigen vilia I Mos 49,6, sinn eigenn pienara
1 Måli6 § 98.
2 vgl. Fritzner.
3 vgl. Bl S. 155, StEin S. 57.