Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.1956, Blaðsíða 344
322
vier mættum . . . giøra Mæleren minne Am 8,5, mun liann pig elskare
hafa Syr 4,15, ad giøra peim meire skada I Mach 14,13, Eg hefe eigi
nockurn føgnud meire enn pann III JohPist 4, pad vier munum pess
meire Dom fa Jac 3,1: (gewohnl.) hnijgen a efra alldur I Mos 18,11,
sinn elldra Son ibid. 27,1, sinn yngra Son ibid. 27,15, Jsrael hafde
Joseph kiærara ibid. 37,3, pann fyrra ibid. 41,51, Maduren hefur
ønguan hlut elskar a Syr 37,5 usw.; — Dat PI: vid peim ytre Glæpum
form GT 5,2, epter ytre verkum Løgmalsinns ibid. 6,25, i sijnum
vinstre Høndum Dom 7,20, a peim fyrre tijmønum Es 8,15, hinum
fyrre Konungunum Jerem 34,5, i peim hinum efre Fordyrum ibid.
36,10, i ødrum fleire Hwsum Post 5,42: (håufiger, jedoch auf fleiri
und fyrri beschrankt) a fiorum eda fleirum Footum III Mos 11,42,
myklufleirum II Kg 18,8 usw., a hinum fyrrum V Mos 10,2, a peim
fyrrum Manudum Job 29,2 usw.
In einigen Fallen hat der Komparativ Formen der schwachen
Flexion des Positivs und Superlativs angenommen: Nom
SgFem hin hægra hønd Luc 6,6, PI peir fyrru Prophetar Sach 1,4,
hin fyrru Verken Opinb 2,5, sinna fyrru Forfedra Jerem 11,10, a
peim fyrru Tøhlunum II Mos 34,1 (: peer fyrre siø Feitu Kyrnar
I Mos 41,20 usw.). Solche Formen sind aus dem Anorw. bekannt1,
im Isl. scheinen sie wenigstens nach den bisherigen Feststellungen
nur in Schriften von Oddur Gottskålksson vorzukommen2. Dass
wohl auch die einschlagigen Falle in der GB ihm zuzuschreiben
sind, scheint daraus hervorzugehen, dass Gu&brandur die meisten
dieser Formen im NT 1540 korrigiert, sie also ablehnt. Ob dabei
direkter norw. Einfluss auf Oddur vorliegt, ist aus zeitlichen Grun-
den zweifelhaft; Angaben iiber ein eventuelles Weiterleben der be-
treffenden Formen im Mnorw. fehlen3. Vgl. entsprechende Formen
beim PartPrås (§ 263).
Anm. 1: Hie und da tritt im Komparativ (prådikativ und sub-
stantivisch) das Adv fur das Adj ein4, vor allem meir fur meira
(zum Teil durch Ebsion vor vokaliscb anlautendem Wort in meira
en« u. dgl.?): eg hafda ecke meir enn pennan staf I Mos 32,8, Læ.t
ecke allt Follced fara vpp pangad / og ecke meir helldur enn tuær eda
priar Pusunder manna Jos 7,3, So at Achab giørde framar meir at
1 vgl. NorAisl § 435, Anm. 2.
2 vgl. IslOrSm S. 91 f., Målid § 103.
3 vgl. Jon Helgason ANF 43: S. 94. Dagegen kommen diese Formen im Fåroischen
heute noch vor.
4 vgl. Målid § 103.