Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.1956, Side 345
323
reita og styggia DROTTJN . . . enn aller ådrer Jsraels Kongar III
Kg 16,26, Sumer giefa og hafa æ pess meir Ordzk 11,24, at hann
skiclcade mier meir enn tolf Legion Eingla Matth 26,53 u. a., ferner:
pa fieck sa eckert afhlaups sem meira haf de safnad / Sa og ecke midur
sem litlu haf de safnad II Mos 16,19. Nu fær sa hinn V olade madur
. . . eckert liuf ligar heyrt enn slijkan Dyrdligan Huggunar bodskap
form NT 1,26, so er pat enn Liosligar Ebr 7,15.
2. Der Superlativ flektiert, wie aisl. und nisl., regelmassig
stark und schwach wie der Positiv.
Anm. 2: Einzig das Lehnwort alleina (vgl. § 207) zeigt im prå-
dikativen Attribut teilw. Formen mit indekl. -a : pesse Sueirn ...
skal alleinasta gropt ødlast III Kg 14,13, Puiad pu DROTTEN
alleinasta hialpar mier Psalt 4,9, Jadoch syner / huerier alleinasta
af sonum Leui skulu frammganga fyrer DROTTEN Ez 40,46 (vgl.
adverbielles alleinasta § 295,2).
Anm. 3: Im Superl von litilshdttar ist das Adj, wenn sich der
Ausdruck auf einen PI bezieht, von diesem attrahiert: peir sem
minstuhættar voru i Landenu Job 30,8, af peim minstu hiattar IV Kg
17,32, pa hinu minstu hmttar menn Jerem 40,7.
2) Die Bildung der Steigerungsformen.
§ 210. Komparativ und Superlativ werden, wie aisl. und nisl.,
meist auf -ari, -astur, seltener auf -ri, -stur (gewohnl. mit i-Uml. in
der Wurzelsilbe) gebildet, wahrend manche Adjektive gemischte
oder doppelformige Komparation aufweisen. Die Verteilung der
beiden Suffixformen auf die einzelnen Adjektive stimmt jedoch
nicht iiberall zum Aisl. und Nisl. Das Verhaltnis zwischen -ari,
-astur und -ri, -stur hat sich vom Aisl. zum Nisl. in dem Sinn ge-
åndert, dass die erste Form etwas håufiger geworden ist, wenn auch
anderseits -ri, -stur im Nisl. in einigen Fallen neu erscheint (mjuk-
ur, fullur) oder Konkurrenzformen auf -ari, -astur ganz verdrangt
hat (pungur). Die GB zeigt teils Abweichungen vom Aisl. (durch-
wegs -ari, -astur bei ågætur, audveldur, fær, kær, -lægur, rikur, skyr,
slægur, sterkur u. a. gegenuber aisl. durchgangigem oder teilweisem
-ri, -stur, durchwegs pyngri, pyngstur, teilweise styrkri, sistur gegen-
uber aisl. styrkari, sidastur), teils vom Nisl. (neben beinastur, sein-
astur stehen noch beinstur, seinstur), teils von beiden (durchgångiger
Kompar -ri bei Adj auf -ugur, ferner Kompar lireinari, kænari)1. In
manchen Fallen ist allerdings zu beriicksichtigen, dass die Belege
1 iiber die Verhåltnisse im Aisl. vgl. NorAisl § 436 ff., Cl-Vigf, Ordf, im Nisl.: IslGr
§ 205 ff., Bl, auch StEin S. 58 ff.