Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.1956, Síða 349
327
ligre Psalt form 2,35, hceriligra Matth 10,15, dapurligre Psalt form
2,35, elskuligra Syr 26,19, Heidarligre Jerem 30,19, Icostuligre Syr
7,21, merkeligre Spek 8,5, skickanligre Syr 3,15, vegligre IV Mos
22,14 usw. Im Superl gilt -ast-, wie seit ca. 14001, aber im Gegen-
satz zum Aisl.2, durchwegs auch vor vokalisch anlautender Endung:
(AkkSgMask) fridsamligastan Ebr 12,11, naudsynligaster I Cor 12,
22, sa enn dyrligaste II Kg 23,19, hinn forsmanarligasti Es 53,6,
hin Hædijdligasta Gudz pionusta form Proph 5,6, hid huggunar-
samligasta Dan form 2,37, hiner aumligustu Vesalingar form Proph
2,12, pau kostuligustu Kier II Chr 36,10, pær enu vegligustu Hæder
III Kg 3,4, i vorum Erligustum Grøfum I Mos 23,6 usw. — Ferner
zeigen Kompar -ri, Superl -astur: dyr: (Neutr) odyrra III Mos
25,16, pier erut dyrre enn marger Skogar Prester Luc 12,7, pat dyrasta
Clenodium Job 28,17, — vesall: sa ed styg g er sier vesallre Ordzk
28,3, hiner vesølustu I Cor 15,19.
2. Adjektive mit Doppelformen im Komparativ:
heilagur: Helgare Syr 33,18: heilagre IV Kg 23 R. (vgl. -ugur,
1. oben), pad allra helgasta II Mos 30,10 usw., pad allra Heilagasta
ibid. 26,34, pad hid allra Heilagasta ofjred Ez 42,13 usw. (vgl. §
198,1); — kær: kiærare Ordzk 18,24, Dan form 14,60, I Tess 5,13,
kiærara I Mos 37,3, eastkiærare II Chr 11,21: ej Mann . . . hefur
Hygginden kiærre enn mijkel Audæfe Ordzk 4,7, sinn kiærastan son
Marc 12,6 usw.; — skær: skiærara V Mos 6 R.: skiærre Harm 4,7,
Syr 23,29, pad allra skiærasta . . . Vidsmiør II Mos 27,20 usw.; —
styrkur: styrkuare IV Mos 14,12, Syr 2,3, I Cor 1,25, styrckuare
I Mach 6,27 u. a.: styrkre Marc 1,7, Luc 3,16, pu enn styrkuaste
Kappe Dom 6,12 u. a.; — nur im Kompar zu belegen: hreinn:
hreinare Harm 4,7: hreinne Job 4,7, Opinb form 3,11 (vgl. § 197,b).
3. Doppelformen im Superlativ:
seinn: pad seirna Teiknid II Mos 4,8, seinastur Syr 33,28, a
seinustum tijma IV Mos 24,14, seinaster Jos 10,19, sa seinaste Kong-
ur Dan form 6,19, Pann seinasta pridiungen Ez 5,2, med seinasta
(adv) Syr 23,20, peir enu seinustu IV Mos 2,31 usw.: (seltener und
nur in dem adv. Ausdruck med (pad) seinsta, vgl. med (pad) sidsta
§ 214) med seinsta Ordzk 5,11, Syr 12,18 usw., med pad seinsta Spek
2,16 u. a.; — nur im Superl zu belegen: beinn: hid beinasta Luc
19,28: pann beinsta Veg IV Mos 20,19.
1 vgl. IslOrøm S. 33.
2 vgl. NorAisl § 428.