Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.1956, Blaðsíða 358
336
I Mos 5,25, priuhundrud fimm og sextijger sir ibid. 5,23, sex hundrud
fimm og siøtijge Saude IV Mos 31,37, tuø Hundrut fiorutijge og
fimm . . . Saungkuinnur Neh 7,67; mit flektiertem DatPl (vgl.
oben): peim fiorum Hundrudum og fimmtijge Baals Prophetum III
Kg 18,19, fyrer fiorum hundrudum og priatige enrum par epter Gal
3,17 (: fimm hundrud og tiu enrum epter Cyrum Kong Dan form
14,47).
§ 220. pusund.
1. pus(h)und (vgl. § 87,b) ist, wie nisl., aber im Gegensatz zum
Aisl.1, teils fem., teils neutr. Das Neutrum scheint erst seit der 1.
Halfte des 16. Jahrhunderts belegt zu sein2, ist aber in der GB
schon haufig. Dennoch iiberwiegt das Fem iiberall ausser in den
Bildungen mit Zahladv fur »100000« und hohere Zahlen (vgl. 2.
unten): z. B. af Pushund tru pu voila einum Syr 6,5, margar Pus-
under V Mos 5,10, tucer Pusunder I Kg 13,2, priar Pusunder II
Mos 32,28, tiu Pusunder III Mos 26,6, tuttugu Pusunder II Kg
18,7, tuær Pusunder sex Hundrud og Priatijge IV Mos 4,40
usw.: eitt Pusund I Kg 13,2,mørg Pusund pusunda I Mos 24,60, tuø
Pusund IV Mos 35,5, fiøgur Pusund I Kg 4,2, fimm Pusund I Chr
6,21, eitt og sextijge Pusund Esdra 2,69, sex Pusund og eatta Hundrut
I Chr 13,24 usw.
Daneben kommt ziemlich selten das Neutr pus(h)undrad vor,
das aus dem Aisl. gut bekannt3, im Nisl. aber nur als poetisches
Wort ohne exakte Bedeutung (»unzåhlige«) erhalten ist4. Es ist aus
der GB nur in Pluralform zu belegen, selbst fur einfaches Tau-
send: peir feingu . . . Pusundrud Manna af Kongenum Maacha II
Kg 10,6 (tausent man L 45), tiu Pusundrut III Kg 5,14, tolf Pus-
undrut ibid. 10,26, tuø og Sextijgu Pusundrud / og siø Hundrud
IV Mos 2,26 u. a.
2. Die Mehrfachen von 1000 werden durchwegs mit pus-
und (rud) gebildet. Bei »100000« und vor allem bei Mehrfachen
davon gelangen haufig Zahladverbien zur Anwendung. Diese Bil-
dungsweise, die schon in der ålteren Sprache vorkommt5, ist håu-
1 vgl. Nor Aisl § 453.
2 vgl. fslOrøm S. 94, Måliø § 108.
3 vgl. Cl-Vigf S. 750 f.
4 vgl. Bl S. 991.
5 vgl. Wirnmer § 103, Anna., Cl-Vigf S. 751.