Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.1956, Side 375
353
Zwei Restformen, die das NT 1540 noch aufweist1, sind in der GB
zu så korrigiert.
GenDatSgFem und GenPl durchwegs pessar ar, pessar i,
Pessara: z. B. til pessarar Reisu I Mos 24,42, pessarar minnar
Dottur V Mos 22,17 usw., a pessare Nottu I Mos 19,34, af pessare
Myrlcuastofu ibid. 40,14 usw., pessara manna ibid. 44,1, pessara
Stada V Mos 4,42 usw. — Aisl. pessar, pessi, pessa, daneben aber
auch schon die durch nochmaliges Anfiigen der Pronominalen-
dungen erweiterten Formen2 3.
DatSgMask und DatPl, wie zu erwarten, stets pessum, z. B.
I Mos 7,1 usw. (aisl. poet., sowie in den altesten Rimur peimaz).
DatSgNeutr stets pessu, z. B. I Mos 6,20 usw. (aisl. daneben
pvisa).
AkkSgMask meist pennan{n) (vgl. § 64,b,2) mit nacb den
starken Adj umgebildeter Endung: z. B. pennan Stad I Mos 19,13,
pennan mann ibid. 26,11, vm pennan tijma ibid. 31,19, pennann
ibid. 44,29 usw. Daneben selten penna: yfer Penna Almuga IV
Mos 27,16, penna Mann I Kg 17,27, penna Stad IV Kg 18,25, penna
ogudliga Konung Dan form 2,19, penna Lund Jon 4,10, yfer penna
Hellustein Matth 16,18. — Aisl. penna, doch schon im 15. Jahrh.
håufig pennan4 *.
Zu NomAkkSgNeutr petta vgl. § 76, Anm.
Anm.: Als Druckfehler sind wohl zu betrachten die vereinzelten
NomSgFem pa er nu pessa Ouinatta vte Ephes 2 R. und NomPl
Mask pesse dagar Dan form 12,48.
§ 235. hinn stimmt in seiner Flexion mit dem Aisl. und Nisl.
uberein (iiber hinn als bestimmten Artikel s. §§ 236 f.; 239).
samur, sami: Der Gebrauch der starken Formen ist etwas weiter
als im heutigen Isl.B, wo sie nur in wenigen Ver bindungen in der
Bedeutung »unveråndert, gleich, von gleicher Art« vorkommen6:
Lins lijka og sem minn Mannskapur var pa / so er hann enn nu
1 vgl. Mélia § 121.
2 vgl. NorAisl § 470 u. Anm. 2, NorGesch § 206,5.
3 vgl. Heusler § 258, IslOrSm S. 47, Skjaldespr S. 78.
4 vgl. IslOrSm S. 47.
6 vgl. MåliS § 216.
6 vgl. Bl S. 675.
24*