Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.1956, Side 387
365
pangad / huern hann hafde skapad I Mos 2,8, pad Land ... I huert
Gud gaf Abraham ibid. 28,4, sa DROTTJN mun snart koma til
sijns Musteris / huers pier leited Mal 3,1, a Jørdunne huerre
DROTTJN Bøluade I Mos 5,29, minn Vinur / huerium eg treysta
Psalt 41,10, pangad til pu ver dur ad Jørdu aptur / af huerre pu ert
tekinn I Mos 3,19, nockra af peim Chananeis Dætrum ... I a medal
huørra eg er buande ibid. 24,3, pa hier kiemur nu ein Pijka til huerrar
eg seige . . . ibid. 24,14, gief mier mijnar Kuinnur og Børn / fyrer
huer eg hefe pionad pier ibid. 30,26, fyrer einhuerium Stad / mote
huerium pu strijder V Mos 20,19, Gud \ i huers auglite mijner for -
fedur Abraham og Jsaac geingu I Mos 48,15, Syndafornar Vxann
og Haf urinn / huerra Blod inn er borit j helgedominn III Mos 16,27,
pa Kuinnu / huerrar son hann hafde lif anda giørt IV Kg 8,1, Hann
mun syngia eitt Kuæde . . . yfer øllum Jnnbyggiendum Landsins /
huer hliod heyrast munu allt til Veralldarinnar enda Jerem 25,30
usw.
hvad: z. B. pad hund j ørkinne var medur honum I Mos 7,23,
allt huad par var i Borginne ibid. 34,28 usw., selten auf ein Subst
bezogen: Vidarinns of fur / huad Menn skylide airliga færa til vors
Gudz Hwss Neh 10,34, hie und da auf einen ganzen Satz: z. B. peir
byggia Alltare Thophet i Ben Hin nom dal / so ad peir vppbrenne par
sijna Syne og Dætur / hvad eg hefe alldreigi bodit Jerem 7,31, oder
auf die Gesamtheit mehrerer im Hauptsatz ausgedriiekter Gegen-
stånde bezogen: z. B. allshættadar Gersemar af Silfre / Gulle og
Kopar I huad allt Dauid Kongur helgade DROTTNJ II Kg 8,10—11,
håufig fur »pad sem«: z. B. peir vissu ecke ad Joseph skiide huad
peir tøludu I Mos 42,23, Sæler eru peir sem . . . giøra alla tijma hvad
Riettuijsligt er Psalt 106,3 usw.
hvilikur ist als Relativum selten, es wird nur in der Bedeutung
»qualis« gebraucht: par var eirn stor Føgnudur i Jerusalem / Huilijkur
ecke veret hafde allt j fra døgum Salomon Kongs II Chr 30,26 u. a.
Haufig folgt den als Relativa verwendeten Interrogativprono-
mina eine Partikel, besonders ad, ed, wahrend sem im we-
sentlichen den »verallgemeinernden Relativa« vorbehalten bleibt:
z. B. af øllu hollde / j hueriu ad Lijfs ånde var I Mos 7,15, Vier vilium
byggia oss eirn Stad og Turn / huers Hæd ad take vpp j Himinen
ibid. 11,4, at pu . . . alijter ecke Solena / og Tunglit / og Stiørnunnar
I edur allann Her Himinsins / huad at DROTT JN Gud pinn hefur