Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.1956, Page 404
382
gehalten1, anscheinend, den Verhåltnissen in der GB entsprechend,
besonders vor eg2. Die Sonderstellung der on-Yerben lasst sich mog-
licherweise aus einer dissimilatorischen Tendenz erklåren. Sie zeigt
sich auch im NT 15403, so dass die alten Formen hier wohl schon
anfangs des 16. Jhs. ganz aus der gesprochenen Sprache geschwun-
den waren.
§ 258. Die 2. PersSg der starken Verben geht gewohnlich
wie nisl. auf -st aus: z. B. pu gafst I Mos 3,12, Pu Gud sem sæst mig
ibid. 16,13, smstu ibid. 20,10, pu hloost ibid. 18,15, pu varst ibid.
22,18, varst pu II Kg 1,14, pu komst I Mos 27,33, komstu II Kg 1,3,
pu forst I Mos 31,36, pu . . . fieckst ibid. 32,26, pu drapst II Mos
2,14, pu tokst ibid. 4,9, pu siost ibid. 17,5, pu stodst IV Mos 22,33,
pu drogst V Mos 9,7 (vgl. § 86,a), pu gieckst Jos 14,9, pu vpphiost
Dom 6,26, Pu fiellst II Kg 3,34, pu tilbiost ibid. 7,24, pu barst III
Kg 2,26 usw.
Die alte Endung -t kommt vor allem noch (wohl unter Einfluss
der 2. SgPras ert) bei vera vor, wo sie sogar noch haufiger ist als
-st: z. B. pu vart V Mos 24,18, Es 12,1, Jerem 1,5, Ez 16,4, Spek
12,2, Matth 25,21, Luc 19,17, vart pu Job 38,4, vartu Hab 4,8 usw.,
sonst nur selten und fast nur im NT: pu fort Dom 8,1, Es 64,2,
komtu Marc 1,24, Joh 6,25, Pu komt Luc 4,34, pu fant ibid. 1,30,
Opinb 2,2, pu bart Joh 3,26; 20,15,Pu suitt ibid. 9,37, pu satt ibid.
20,29, pu gaft ibid. 17,24.
Schon aisl. kommt neben der gewohnlichen Endung -t infolge
teils lautlicher, teils analogischer Entwicklung -st (-zt) bei den Ver-
ben auf t, d, s, st, im spåteren Aisl. wenigstens teilweise auch bei
denjenigen auf d vor (lézt, helzt, blést, laust: ljosta, bazt: biQja)4.
Von hier, sowie moglicherweise zum Teil auch vom Mediopassiv, das
oft bedeutungsmassig nahesteht (vgl. koma — komast)5, aus konnte
dann -st auch auf andere Verben iibergreifen. Dies zeigt sich, wie es
1 vgl. IslOrøm S. 61, Fussn. u. S. 116, Cl-Vigf S. 2, Joh. L. L. Johannsson, Skimir
1923: S. 213.
2 vgl. Bjom Magmisson Olsen, Germania 27: S. 276.
3 vgl. Målia § 144.
4 vgl. NorAisl § 534,2.
5 vgl. IslOrøm S. 112.