Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.1956, Page 405
383
scheint, erstmals im NT 15401. Gegeniiber den dortigen Verhalt-
nissen zeigt die GB einen weiteren starken Riickgang der alten
Formen, -t begegnet sonst jedoch noch weit ins 17. Jahrh. hinein
neben -st2, wåhrend es heute (ausser bei den Pråteritopråsentien)
ganz von diesem verdrangt ist.
§ 259. Im Plural von sjd und deyja ist der Endungsvokal u
iiberall restituiert (sdu, dou): s. § 43.
In der 2. PersPl fehit gewohnlich, dem Prås (§ 256) entsprechend,
der auslautende Dental vor den PersPron pér, pid: z. B. skulu pier
I Mos 42,34, giørdu pier ibid. 43,6, pordu pier ibid. 44,15, komu pier
II Mos 2,18, blifu pier V Mos 1,46, fridudu pier Dom 11,26 usw.,
munu pid I Mos 3,4,foru pid I Kg 10,14. Selten: skulud pier II Mos
12,16, suørudud pier V Mos 1,14, giørdut pier Matth 25,45 u. a.
3) Konjunktiv.
§ 260. Die 1. PersSgPrås endet wohl stets auf -i: z. B. Hafe eg
I Mos 18,3, po eg tale enn meira ibid. 18,30, ad eg eti par af / so ad
eg giefe pier Blessan ibid. 27,7, ad eg fae ibid. 38,18, So eg siae ibid.
44,34, ad eg fare II Mos 2,7 usw., auch bei den Pråteritoprås: z. B.
so eg kunne sia a hann IMos 9,16, so eg meige niota pijn ibid. 12,13,ad
eg skule Dom 7,2 usw. Nur in einem einzigen unsicheren Fali konnte
die alte Endung -a vorliegen: Huer er veykur / so ad eg verde eige
breyskur? Huer verdur suo hneyksladur / ad eg stikna ecki? II Cor
11,31. Da das Beispiel ganz vereinzelt und Indikativ in dieser syn-
taktischen Stellung (konsekutiver Nebensatz abhångig von Fra-
gesatz) nicht ausgescblossen ist3, ist die Form trotz parallelem
verdi nicht sicher als Konjunktiv aufzufassen.
Dagegen kommt in der 1. PersSgPråt noch håufig -a neben -i
vor. Einzig bei den on-Verben gilt schon ausnahmslos -i: z. B. pott
ad eg Tinfade i myrkuum (daudans) Dal / Pa hrædunst eg po ongua
Olucku Psalt 23,4, EG einsetta mier / ad vardueita mig / So pad eg
syndgade ecke ibid. 39,2, Ef eg vcera eirn Villu Ånde . . . og Predikade
huersu peir skylldu Drecka Mich 2,11 usw. Bei den iibrigen Verben
1 vgl. fslOråm S. 111, Målia § 145.
2 vgl. Isl0r6m S. 111.
3 vgl. Nygaard § 293,b, Anm.
Bibi. araamag., vol. XVII.
26