Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.1956, Side 411
389
os, alter lader os1, schwed. låtom oss): meist latum oss, selten
Idt 055+Infinitiv: z. B. lætum oss fara ofan I Mos 11,7 (lasst vns
ernider faren L 45, lader oss fare ned Chr III), lætum oss vega hann
ibid. 37,20 (lasset vns jn erwiirgen L 45, lader oss myrde hannem
Chr III), Lætum oss Lof syngia II Mos 15,21, Lætum oss byggia
pessar Borger / og styrkium pær med Steinueggium II Chr 14,6,
lætum oss alla til samans vpphefia hans Nafn Psalt 34,4 usw., —
Læt oss eige alla fara II Kg 13,25 (las vns L 45, lad oss Chr III).
Håufiger jedoch: Par fyrer kom pu / og giefum Fødur ockar Vijn
ad drecka / og sofum hia honum I Mos 19,32 usw. In der Bibeliiber-
setzung von 1908 sind die meisten Falle von Umschreibung mit
lata korrigiert, doch wird heute noch im Gottesdienst latum oss
bidja »oremus« gebraucht.
Anm. 2: Dem Imp folgt haufig das PersPron als Subjekt2.
Besonders ist dies im Sg der Fail (Beisp. s. § 229,b), doch kann das
Pron hier ebenso haufig fehlen: z. B. Giør pier eina Ørk I Mos 6,14,
So / tak nu pijna Eiginkuinnu og far j burt ibid. 12,19 usw. Be-
deutend weniger haufig steht das Pron bei der 1. und 2. Pers PI:
z. B. heyrum vier huad hann seiger II Kg 17,5: Giørum mægder vor
a mille I Mos 34,9, Vatnid pier Hiørdinne / farid sijdan og latid hana
bijta ibid. 29,7, take pier nu Korn ibid. 47,23: Aukist og margfalldist /
og vppfyllit Vøtnen Siafarins ibid. 1,22 usw. Gelegentlich kann das
Pron auch vorausgehen (Enn pu set sialf ur vppa huert Verkkaup at
eg skal giefa pier I Mos 30,28 u. a.) oder vom Verb getrennt sein
(Hrædst eigi pu Luc 8,50).
5) Partizipien.
§ 263. Das adjektivische Partizip Pråsens (iiber das subst.
s. § 185) zeigt in der GB folgende Flexionsformen:
Mask Fem Neutr
SgN lifandi (bifalandis) lifandi (skinanda) lifanda, lifandi
G lifanda, lifandi lifandi (eptirfaranda?) lifanda, lifandi
D lifanda, lifandi lifandi lifanda, lifandi
A lifanda, lifandi lifandi lifanda, lifandi
PIN lifandi, lifondu (-undw § 52),
lifendu (Iceranda) (dugandis)
G lifandi, lifondu, lifandra
D lifondum, lifandi, lifondu (ejdanda)
A lifandi, lifondu (dugandis)
1 vgl. Ordbog over det danske Sprog. Grundlagt af Verner Dahlerup (København
1919 ff.), Bd. XII, S. 175.
2 vgl. Heusler § 424.