Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.1956, Page 424
402
. . .fælu peir sig i Holum I Kg 13,6, ad pau a hendur fæle hann
DROTTNE Luc 2,22; Minn vegur er folgen fyrer DROTTNJ Es
40,27, i hueriu pitt myckla Afl folgit være Dom 16,15, su Hiørden
sem pier var a hende folgen Jerem 13,20. — Schw. Prat faldi (vom
Prat fal aus gebildet), nur in der Bedeutung »verstecken«: z. B.
pa falde Adam sig og hans Kuinna fyrer auglite Gudz I Mos 3,8,
hun . . . falde pa vnder Hørhælmenum Jos 2,6, peir fimm Kongar
. . .føldu sig j einum Heller ibid. 10,16, — dazu das stark-schwache
Mischpartizip falinn—faldir in beiden Bedeutungen: z. B. hann
hefur faled sig vnder Kerenu I Kg 10,22, ... i hueriu ad falinn er
pinn mykle Sterkleike Dom 16,6, eg hefe pier a hendur falit mitt
Mælefne Jerem 11,20, peir fimm Kongar falder i einum Heller Jos
10,17. — Schliesslich kommt, wohl vom PartPrat falid aus ge-
bildet, vereinzelt PIPråt folu in der Bedeutung »anvertrauen« vor:
peir . . . folu pa sidan peim DROTTNJ a hende a huern peir trudu
Post 14,23.
Fur alteres fullkoma (wenigstens teilw. st.1) gilt, wie nisl.,
schwaches fullkomna: z. B. hann fullkomnar jllt Ordzk 16,30,
hann . . . fullkomnade pad III Kg 6,9, fullkomnudu peir petta II Chr
31,7, fullkomnad I Mos 15,16 usw.
5. Klasse: gefa — gaf — gdfu — gefinn.
§ 271. vera zeigt im Inf und KonjPrås zweimal Stammvokal a:
læt pad vara eirn Jarnmwr a millum pin og Borgarinnar Ez 4,3, sa
Misgiørningur vare yfer mier II Kg 14,9 (sey L 45). Moglicherweise
sind dies biosse Druckfehler, doch ist wohl auch Norwagismus in
Betracht zu ziehen: vara erscheint im Norw. im 14. Jh. (z. B.
Bergen) und kommt noch heute in westnorw. Dialekten vor2. —
Im PllndPrat gilt wohl die nisl. gewohnl. Aussprache o3 4, da nie oo
geschrieben wird (vgl. § 19): z. B. voru I Mos 1,31; 2,4 usw.
sjd: Im IndPl und im KonjPrås gelten durchwegs die nisl.
Formen mit analogisch durchgefuhrtem sjd-11: z. B. Vier siaum I
Mos 26,28, pid siaed II Mos 1,16, siae pier I Kg 10,24, (Imp) Siaed
1 vgl. Fritzner I S. 501.
2 vgl. Seip, Språkhist S. 258, I. Aasen: Norsk Ordbog, 2. udg. (Kristiania 1873),
S. 921, auch Skulerud ANF 28: S. 236.
3 vgl. IslGr § 247.
4 vgl. NorAisl § 498, Ama. 4, JE> Beyging S. 396 ff.