Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.1956, Side 436
414
t oder d: Hann bente Luc 1,22, Post 12,17, honum hente Simon
Petrus Joh 13,24, peir bentu Luc 1,62; pat hente mig (: henda) Job
3,25, 3. PI hentu Rom form 2,29, afhendte hann I Mos 30,35, afhente
IV Mos 31,41, afente Post 28,16, peir . . . afhendtu II Chr 34,10;
peir . . . lcyndtu Bæled Dan 3,22; peir . . . lentu par Marc 6,53; da-
gegen nur sporadisch: Par fyrer er pesse Hønd fra honum vt sendt
Dan 5,24, neben gewohnlichem: Hann sende I Mos 19,13, peir sendu
ibid. 37,32, sendur Dan 10,11 usw. (nisl. sendi)-, hann ... I Vende
sidan aptur Post 14,21, nu eru pier vmuender I Pet 2,25.
Verben auf -Id: 3. PIPråt skattgilltu Dom 1,35: PartPratPl
gellder (: gelda) Matth 19,12 (nisl. gelti).
Von Verben auf -1(1), -n(n) zeigen, ausser den genannten stilla,
spenna, folgende durchwegs oder teilweise analogisches t: mæla
»messen« (vgl. mælti »sprach« mit lautgesetzl. t, weil < *maplian):
hann mællte sex Mæler med Bygg Ruth 3,15, hann mællte breiddena
a byggingunne Ez 40,5, Hann . . . mællte Landit Hab 4,6, mælltur
med einum Mælepræde Am 7,7, sinn mælltan verd Luc 12,42 u. a.
(nisl. mældi)-, —fylla '■ haufiger mit t (wie nisl.), seltener mit d:
z. B. fyllte I Mos 21,19; 24,16, Dom 17,12, fylltu I Mos 26,15, II
Mos 2,16, IV Kg 3,25, PartPratPl fyllter Jerem 13,12, fylltar III
Mos 8,33, vppfylltar II Mos 29,29: fyllde Dom 17,5, vppfyllde II
Mos 40,34, vppfylldi Es 6,1, vppfylldur Luc 1,15, vppfylld III Mos
21,10; — bæna: peir gratbæntu hann Luc 7,4: hann grætbænde oss
I Mos 42,21 (nisl. bændi)\ — girna: girnte II Chr 9,12, girntist IV
Mos 11,34,peir girntust I Cor 10,6usw. (= nisl.); —lcvæna: okuænt-
ur II Mos 21,3, eigenkuæntur I Cor 7,33 u. a. (= nisl.); — kynna:
3. PIPråt kyntu Luc 8,36, pa vorkynte hann pui Marc 6,34 (= nisl.,
doch ist vorkynna zu vorkenna, Prat -di, umgebildet). — Umge-
kehrt hat ræna wie nisl. gelegentlich -d- neben lautgesetzlichem
-t-: hann . . . rænde Jud 2,13, pa hun er rænd II Kg 17,8, Hænd og
rutlud Es 18,2, Stadurenn skal verda yferunnen / Hwsen Rænd Sach
14,2 (gewohnl.: peir ræntu II Mos 12,36, ræntur I Mos 43,14 usw.).
Verben auf -rr: spertu peir Munnen vpp II Mach 6,18; hun
firtest mig Pred 7,24 (nisl. sperti; firrdi, firrti).
§ 280. 1. Die Verben mit urgerm. t-Pråteritum weisen zum
Teil Analogiebildungen nach dem Pras auf: sækja: gewohnlich
Prat sokti, stets PartPråt soktur: z. B. sockte I Mos 27,14, sokte