Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.1956, Qupperneq 447
46,9. man fur mun ist in alterer Zeit besonders aus dem Anorw.
bekannt, doch begegnet es auch in isl. Schriften1. Es ist unsicher,
ob die Form im Isl. als Norwagismus zu betrachten ist2, da sie
nicht nur z. B. in Stjorn, sondern auch in Sagas (Jomsvikinga-, Alex-
anderssaga) und in Diplomen auftritt. Im 16. Jahrh. ist sie håufig
im NT 15403 (in der GB grossenteils korrigiert ausser in Opinb), sie
findet sich aber auch z. B. in Gizur Einarssons Syrach-Ubersetzung
1580. —KonjPras ist durchwegs ohne Umlaut, wienisl. (aisl. dagegen
auch myni, møni4): ad hann mune I Mos 32,9 usw. — Der Konj
Pråt hat, wie nisl.5 6 7, gewohnlich keinen Umlaut: z. B. eige hugda eg
ad eg munde sia pitt Andlit I Mos 48,11, Eg .. . huxade ad pu munder
med ofrijke slijta pijnar Dcetur fra mier ibid. 31,31, Huer munde
hafa porat ad seigia . . . ? ibid. 21,7, hefda eg etid af Syndaoffrenu /
munde pod hafa pocknast fyrer / DROTTNJ III Mos 10,19, fyrer
Kyrrlæted og Vonena mundut pier Aufluger vera Es 30,15, ad eige
munde peir næ. ad giedia sig yfer mier Psalt 38,17 usw. Daneben nur
sporadisch: at peir mynde eigi sia hans Andlit meir Post 20,38. Aisl.
iiberwiegen die umgelauteten Formen noch, und auch im NT 1540
sind sie noch zahlreicher als in der GB°.
skulu: KonjPras wie nisl. durchwegs ohne Umlaut (aisl. meist
skyli1): z. B. ad eg skule I Mos 15,8, ad pu skuler ibid. 18,25, ad pad
skule II Mos 5,5, ad hann skule Dom 7,4 usw.
mega hat im Inf und in der 1.3. PersPlIndPras gewohnl. ana-
logisches -ei- neben seltenem -e-: s. § 27,b.
2) »vera«.
§ 288. 1. In der 1. PersSglndPras gilt im NT iiberwiegend
em, in den iibrigen Teilen der Bibel iiberwiegend er: z. B. Eg em
I Mos 17,4, em eg ibid. 22,1 usw., Eg em Matth 5,17, Joh 1,23, eg
em Marc 1,7, Luc 1,18, em eg Matth 18,20, Luc 4,43, Joh 1,20 usw.:
Eg er I Mos 15,1; 23,4, II Mos 2,22, Dom 6,10, eg er III Mos 11,44
(2mal), Jos 14,10, er eg I Mos 25,22, II Mos 3,4, Jos 5,14, Er eg
1 vgl. NorAisl § 524,2, J4> IslSagnorS S. 38 ff., Hægstad SS. 17 ff. u. 126.
2 so Hægstad S. 19, danach auch Seip MoM 1951: S. 11.
3 vgl. Målid § 141.
4 vgl. NorAisl § 535, Anm. 2, Ordf, JP fslSagnorS S. 40 ff.
6 vgl. IslGr § 349.
6 vgl. Ordf, JP fslSagnord S. 44 ff., Målid § 141.
7 vgl. Ordf, JP IslSagnora S. 55 f.