Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.1956, Page 450
428
(mit Anschluss an den einheimischen Sprachstoff) oder um Nach-
bildungen fremder Vorbilder handelt1.
Von den eindeutigen Lehnwortern (mit eindeutig fremdem
Sprachstoff) haben die urspriinglich starken Verben nur teil-
weise starke Flexion bewahrt: blifa (mnd. bliven): Pras blijfur III
Mos 13,5, Prat bleif IV Mos 36,12, blifu pier V Mos 1,46, PartPråt
epterblifenn ibid. 3,11, — bihalda: Prås bijhelldur Psalt 118,15.
Die iibrigen sind fast durchwegs schwaeh (eine Ausnahme s.
unter ske), wobei aber die schwachen Formen schon im Mnd. und
Dån. begrundet sein konnen: bif ala (mnd. bevalen stVb, dån.
befale schw., doch ålt. dån. auch st.2; auch im Isl. kommt ausser-
halb der GB st. Prat vor3): eg bijfala II Chr 7,17, bif alar hann Col
form 13, hann bif alade I Mos 39,22, bifalad III Mos 5,21, — pipa
(mnd. pipen, teilw. schw.): pijpat I Cor 14,7, — plaga (mnd.
piegen, selten schw., dån. pleje schw.): Prås plagar II Mos 22,17,
plagade Jos 6,12, peir pløgudu I Mos 29,3, — spanna (mnd. span-
nen, selten schw.): spannade III Kg 22,34, vppspannad Sach 9,13,
— spéa, spjd (dt. speien st., alter auch schw.): heimskur Madur
. . . spieast ad Ordzk 10,23, spieade Luc 23,11, Peir . . . spieudu
hann Matth 27,29, spieadur Luc 18,32; Prås spjdr s. § 282,1, —
std (= standa) mit ostnord. umlautslosem SgPras: Daude og Lijf
stsur i Tungunnar valide Ordzk 18,21. — ske (mnd. (ge)schén,
teilw. schw., dan. ske schw.) zeigt teilweise besondere Formen: 3.
SglndPras ist teils sker, teils skedur (wohl eine Art hyperislån-
dische Form aus norw. sker, da infolge des Schwundes von d im
Norw. das Verhaltnis isl. ledur, vedur, giedur usw. = norw. ler, ver,
gier bestand): z. B. pegar pad skier I Mos 9,14, skier III Mos 16,30,
II Kg 17,9 usw.: ef so skiedur nu I Mos 33,13, skiedur III Mos 5,5,
I Kg 9,6 usw.; — 3. PI pa skie mijkel Ranginde Ordzk 28,16, —
KonjPrås Kongenn skie Lucka II Chr 23,11 usw., — Pråt skiede
I Mos 1,7 usw., at par skiedu Stormerke V Mos 29,3, — PartPråt
Neutr skied I Mos 24,66 usw., flektiert teils schw.: pad hennar
lijke er ecki skiedur vnder øllum Himne Dan 9,12, epter suoddan
Hegning skieda Jerem form 1,13, til huerra Gudz Ord eru skied Joh
1 vgl. WN SS. LXXIX, LXXXV, 73 f.
2 vgl. WN S. 22, Ordbog over det danske Sprog. Grundlagt af V. Dahlerup
(København 1919 ff.) II Sp. 91.
3 vgl. WN S. 22.