Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.1956, Síða 459
437
Handschriften ausschliesslich Formen auf -ig zeigen1, scheint -in(n)
junger zu sein; es beruht wohl auf sekundårer Umbildung nach
Adverbien auf -megin, -(v)eginn. Nisl. gehort -in(n) der gesprochenen
Sprache an, wåhrend die geschriebene Sprache an der Endung -ig
festhalt. Von hier aus dringt -ig neuerdings in vermehrtem Masse
wieder in den mundlichen Gebrauch ein: neben hvurninn kommt
nicht selten hvernig vor, und auch pannig wird heute in der ge-
sprochenen Sprache gebraucht. Das Wort einnig ist dagegen iiber-
haupt auf die literarische Sprache beschrånkt2.
ella kommt wie nisl. nur in adverbieller Funktion vor, wahrend
es aisl. auch als Konjunktion verwendet wird3: z. B. Gief pu mier
Børn I ella mun eg deyia I Mos 30,1, huernen eigum vier ella vita /
ad eg og pitt Folk hafe fundid Næd fyrer pijnum Augum / vtan pad
Pu farer med oss? II Mos 33,16, ferner IV Mos 20,18, Job 8,12 u. a.
enn nu und enn på stehen nebeneinander in der Bedeutung
»noch, immer noch«. Dem ersteren entspricht im allgemeinen end nu,
dem letzteren end da in Chr III. Entsprechend Chr III ist enn nu
viel håufiger als enn på. Z. B. Eg vil enn nu giefa peim frest I Mos
6,3, sa yngste er enn nu heima hia vorum Fødur i bid. 42,32, Eins
lijka og sem minn Mannskapur var pa / so er hann enn nu samur
Jos 14,11, Enn Saul var enn nui Gilgal I Kg 13,7, pa ed eg var enn nu
a minnar Modur briostum Psalt 22,10 usw.: Folkit offrade enn pa
a Hædunum III Kg 3,2, sem hann var andadur / spæde enn pa hans
likame Syr 48,14. — Nisl. ennpå.
fjærri neben fjarri s. § 22.
fram(m) s. § 63,a.
gjarna (: gjarn) wechselt mit der unter Einfluss von Adver-
bien wie jafnan, sjaldan, sidan u. dgl. entstandenen Form gjarnan:
giarna I Mos 25,28, Psalt 4,3, Ordzk 12,1, Jud 12,15, Syr 6,33 usw.,
ogiarna Syr 31,18 u. a.: giarnan I Mos 27,4, Psalt 11,6, Ordzk 4,7,
Es 48,18, Dan 2,3, Spek 6,13, Syr 3,27 usw., ogiarnan Spek 17,9.
— Gjarnan erscheint schon im Aisl.4 und ist in der GB etwas
håufiger als gjarna.
Fur i gær erscheint vereinzelt biosses gær: Giær og j Dag Ebr
1 s. Ordf.
2 vgl. IslOrdm S. 122, ferner JH.
3 vgl. Bl, Fritzner, zur Etymologie A. Kock ANF 28: S. 176 ff.
4 s. Fritzner.