Friðarboðinn og vinarkveðjur - 01.06.1938, Blaðsíða 38

36
M
Sækja fram með sólar önd,
hátt yfir brim og boða.
Að hærra, fegra merki reitt
hugurinn vildi stefna.
Margt varð mér að töf á leið,
en um það má ei fárast.
Afram lengra knör minn knár
land er fyrir stafni,
sólarljós og fjöllin blá
ljóma um hranna hallir.
Þótt árin líði áfram ótt,
yfir höfði mínu.
Við hvert árið æði skjótt
yngist ég að nýju.
Nóg er að starfa, nýtt starfsvið,
opnast nýir heimar,
sem mér svo nýtt eitt starfið lér
í skóla lífs að reyna-
*
TIL MÍN SJALFS
Lag: Ég er hraustur, ég er veiknr.
Ég er lítið fræ í akri,
heimsins víðu hrannaslóð,
berst með vindi, stormar æða,
bál er kynt um bygð og ból.
4