Alþýðublaðið - 16.01.1920, Blaðsíða 3

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
3
iunar, að byrja brennivínsverzlun-
ina aftur aö striðinu loknu. En
forlög hennar voru ákveðÍD, og
l>aÖ er alment ætlun manna, að
bannið hafi átt mikinn þátt í því
að steypa henni, því meðan al-
l>ýða manna var gerspilt af of-
örykkju, var hún ekki hættuleg,
en eftir að bindindisstarfsemi óx,
lukuat augu hennar upp fyrir
svívirðingum stjórnarinnar. Þá
t>oidi hún ekki lengur svipurnar,
en reis upp sameinuð.
Bolsivíkarnir hafa séð þetta, og
hafa því sett ströng lög gegn
brennivínsnautninni, og bindindis-
semi þjóðarinnar hefir verið þeim
ómetanlegur styrkur í baráttunni
gegn ofríki Bandamanna. Rúss-
öeskir bændur og verkamenn eru
því frjálsir menn, sem ekkert fær
lengur kúgað. Þó svipurnar verði
einhvern tíma reiddar að þeim,
öiunu þær ekki geta haldið þjóð-
inni niðri, því frelsiskend þá, sem
vakin er með byltingunni og
brennivínsbannið hefir styrkt, fær
enginn máttur drepið.
Di daginn og veginn.
Fnndrinn, sem Umdæmisstúk-
an hafði boðað til, var haldinn á
t'lteknum tíma. Urðu þar tölu-
verðar umræður, og lauk þeim
svo, að kosin var 5 manna nefnd
t'l þess að reyna að hafa áhrif á
Það, að flokkarnir settu bannmenn
efsta á lista sína. Þessir hlutu
^osningu í nefndina: Ottó N. Þor-
táksson verkamaður (form.), Þórð-
Ur Bjarnason kaupm., Halldór
Jónasson cand. phil., Jónatan Þor*
steinsson kaupm., Pelix Guð-
tbundsson verkstjóri.
öýrtíðaruppbót húsaleigu-
^ftidar var feld á bæjarstjórnar-
ÍUndinum í gær. Húsaleigunefnd
á árinu sem leið 199 fundi,
og skrifaði 700 bréf, svo margur
tttun segja, að hún hafi ekki verið
^gerðalaus. En hún hefir svo
8em ekki gert þetta alveg ókeypis,
bvi hver nefndarmaður fékk á ár-
iöu sem leið 1592 kr. fyrir starf
8ltt- Borgarstjóri' og Sighv. Bjarna-
Son (tjárhagsnefnd) höfðu lagt til
að nefndarmenn fengju 50®/» UPP-
bót, frá 1. júlí að telja, síðastliðið
ár, eða um 400 kr. Tillagan var
feld.
Titamálastjórinn fékk ekki
leyfið (fyrir landssjóð) til þess að
byggja húsið við Klapparstig, sem
getið var um hér í blaðinu í gær.
Leyfl til húsabygginga fengu
á bæjarstj.fundi í gær: Óskar Lár-
usson, einiyft portbygt íbúðarhús
úr timbri, 110 ferm. að flatar-
máli. Það á að standa á lóð, sem
hann hefir keypt úr Thomsens-
túni, ofanvert við götu þá, sem
á að liggja fyrir ofan Staðastað;
Valdimar Jónsson: viðlika timbur-
hús við Ingólfsstræti (á Pálsbæjar-
bletti); Jakob Möller: leyfi til þess
að byggja timburhúsið við Hóla-
torg, sem hann er búinn að
byggja; Guðm. Jónsson: tvílyft
íbúðarhús á lóð 32 B við Njáls-
götu; Jóhannes Kr. Ólafsson: tví-
lyft steinhús á lóð hans við Garða-
stræti; Hannes Ólafsson: vöru-
geymsluskúr á lóð nr. 2 við Grett-
isgötu, og Þórður Jónsson úrsmiður
leyfi til að byggja kvist á norður-
hlið hússins nr. 9 við Aðalstræti.
Styrkveitinganefnd. Á fundi
Stúdentafélags Reykjavíkur, í gær-
kvöld, var Árni Pálsson bóka-
vörður kosinn í nefnd þá, sem
úthlutar skálda- og listamanna-
styrknum í ár. Áður voru kosnir
af Háskólaráðinu dr. Ágúst H.
Bjarnason prófessor, og af Bók-
mentafélaginu fornmenjavörður
Matthías Þórðarson. Er þá nefndin
fullkosin og mun bráðlega taka
til starfa.
Embættispróf í guðfræði hefst
28. þ. m., og munu 6 stúdentar
ganga undir það að þessu sinni.
ísland kom í morgun frá út-
löndum.
ðatiir eiga litið gnlL
Eins og menn vita standa
danskir peningar í lágu verði, og
er það sökum þess hve miklu
meira Danir flytja inn en út af
vörum. 10 fyrstu mánuði ársins
1919 fluttu Danir fyrir 1286 milj.
meira inn í landið en út.
En nú eiga Danir ekki meira
en 2—300 milj kióna í gulli,
svo þeir hljóta að tapa stórfé á
gengismismunum úr því þeir borga
ekki með gulli.
Sem kunnugt er fengu Danir
25 milj. dollara fyrir Vesturind-
isku eyjarnar. Láta þeir nú þessa
peninga liggja í London til trygg-
ingar innkaupum sínum í útlönd-
um.
Danir hafa enn þá útflutnings-
bann á gulli, enda mundi það
hrökkva skamt, og þeir væri að
eins ver settir hvað lánstraust
snerti eftir en áður.
Xoli konungur.
Eftir Upton Sinclair.
(Prh.).
,Það getur nú verið gott og
blessað", sagði gámli maðurinn.
,Þegar menn eru ungir og þar
að auki kona —*
„Kona! Eru það þá að*eins
konur sem geta verið hugrakkarf"
„Svo er víst“, sagði hann með
klunnalegu hrosi, „það eru^kon-
urnar sem hafa munnin fyrir neð-
an nefið og geta ekki stilt sig
um að nota hann. Jafnvel verk-
stjórinn veit það“. •
„Ef til vill“, svaraði Mary. „Og
ef til vill þola konurnar lfka mest
í kolahéruðunum og kannske veit
verkstjórinn það lfka“. Kinnar
ungu stúlkunnar voru orðnar blóð-
rjóðar.
„Kannske", sagði Rafferty. Nú
varð þögn meðan hann hristi úr
pfpu sinni. Það var auðséð, að
honum var ekki um að halda
áfram og hann kærði sig ekki
um það, að rætt væri um verka-
mannasamtök í sínum húsum.
Rétt á eftir gerði kona hans til-'
raun til þess, að brjóta upp á
öðru umræðuefni, roeð því að
spyrja um lfðan systur Maryar,
sem hafði verið veik; og þegar
talað hafði verið litla stund um
það, hvað bezt sé að gefa börn-
um þegar þau eru veik, stóð,
Mary upp og sagði: „Nú er víst'
bezt að eg fari“.