Sókn - 15.10.1931, Qupperneq 7

S Ó K N
3
Fjársöfnun
í útbreiðslusjóð Alþjóðareglu Góðtemplara.
Bréf frá Hátemplar til Góðtemplara á Norðurlöndum.
Er í raun og veru ástæða til
að láta hina árlegu fjársöfnun
í útbreiðslusjóð fara fram einn-
ig í næstkomandi nóvember,
eins erfiðir og tímarnir eru nú
fjárhagslega ?
Það er nauðsynlegt!
í bræðrafélagsskap eins og
Góðtemplarareglunni útheimt-
ist jafnan hin mesta fórnfýsi,
er neyðin vofir yfir, einnig þeg-
ar tímarnir eru hinir allra erf-
iðustu fyrir meðlimina. Og ein-
mitt nú stendur neyð fyrir dyr-
um. Reglan má ekki við því,
að henni hnigni meira en orðið
er. En það á hún mjög á hættu
á þessum yfirstandandi fjár-
hagslega krepputíma, og þeirri
yfirvofandi hættu verður að af-
stýra. — Einasta meðalið til
þess er að leggja fram nýjar
fórnir — einnig fjárhagslega.
Einmitt eins og nú stendur
megum vér alls ekki á nokk-
urn hátt missa tökin á þeim
stöðum úti í heiminum, þar
sem viðhald og framgangur
starfseminnar algerlega er kom-
ið undir þeirri hjálp, sem
vér erum megnugir að láta
í té.
Skandínavisku stórstúkurnar
standa nú fremstar í alþjóða-
reglu vorri. Sú aðstaða leggur
oss skyldur á herðar, einnig
þegar ræða er um fjármuna-
legar fórnir í anda alþjóða-sam-
hygðarinnar í reglunni. Sviþjóð
einsömul á nú helminginn af
öllum Góðtemplurum í þeim
hluta heimsins, sem útbreiðslu-
sjóðurinn er ætlaður, en í fyrra
gáfu Sviar aðeins einn þriðja
hluta þess fjár, sem safnað var.
Norðmenn hafa í þessu tilliti
ávallt staðið sig betur og gefið
fullkomlega í hlutfalli við með-
limatölu sína og meira til. —
Prátt fyrir neyðina i Þýzka-
landi var stórstúkan þar í
broddi fylkingar með fjársöfn-
un til útbreiðslusjóðsins í fyrra
eins og að undanförnu.
Auðvitað eru ekki allir svo
staddir, að þeir geti gefið,
hversu fegnir sem þeir vildu.
En það mark ættum vér að
setja oss, að hver einasti U. Æ.
T. hér á Norðurlöndum sæi
um, að frá hverri stúku í hans
umdæmi kæmi til jafnaðar
minnst ein til tvær krónur. —
Þótt þær stúkur séu til, sem
ef til vill gætu ekki gefið svo
mikið, þá eru aftur á móti aðr-
ar, sem mundu geta safnað
tvöfaldri þessari upphæð eða
meiru.
Vér væntum því, að í nóv-
ember leggi hver stúka sig fram
til þess ýtrasta og safni ein-
hverri upphæð inn handa al-
þjóða-útbreiðslusjóði Reglunn-
ar, og sendi upphæðina tafar-
laust til stórstúku sinnar.
Vínveitingatíminn
á Hótel Borg.
Um miðjan sept. s. 1. var sú
ósæmilega ráðstöfun gerð að
leyfa hótelinu að hafa vínveit-
ingar til kl. 11 að kvöldi,
á borðunum til kl. II1/*. Að
ráðstöfun þessi, sem gerð var
af dómsmálaráðherra, sé ger-
samlega óverjandi, er öllum
augljóst. Og meira að segja er
það sjáanlegt af bréfum þeim,
er fara á milli hóteleigandans
og ráðherra, og birt eru í Tím-
anum 18. sept. s. I., að þeim
sjálfum hefir verið það ljóst,
að ráðstöfun þessi var óverj-
andi, því bréfin eru eymdar-
legt yfirklór manna, sem auð-
sjáanlega sjálfir ekki trúa því,
sem þeir ætlast til að hægt
verði að telja almenningi trú
um, þótt það hafi algerlega
mistekist. Biéf þessi væru vel
þess verð að vera birt, sem
sýnishorn af óskammfeilni, en
rúmsins vegna verður það ekki
gert að þessu sinni. Hér skal
aðeins bent á ósamræmið.
Baðir þessir herrar Iáta það í
veðri vaka, að ráðstöfun þessi
eigi ekki að auka vínnautn, en
það bara gloprast upp úr hót-
eleigandanum, að þaðséóþægi-
legt að taka vínið af borðun-
um á kvöldin, því að þá sé
eftirspurnin mest eftir því. Og
það er það sanna í málinu,
á kvöldin á tímabilinu frá
klukkan 10 til llx/s þ. e. til
lokunartíma er fjölmennast
á svona stöðum, og auðvitað
mest keypt, og ráðstöfunin því
einungis gerð til þess að auka
vínsöluna, auka vínnautnina,
enda er húsbóndinn á þessu
hóteli ekki þekktur að því að
vilja minnka sína verzlunar-
Bróðurlegast.
Oscar Olsson.
I. C. T.