Austurglugginn - 01.07.2004, Page 7

Fimmtudagur 1. júlí
AUSTUR • GLUGGINN
7
Austurglugginn heldur áfram að vekja athygli á hinum
ýmsu leiðum til afþreyingar á Austurlandi. f síðustu viku
sögðu við frá kajaksportinu sem nýtur sífellt meiri vin-
sælda en nú beinum við athyglinni að stangveiðinni.
Stangveiði er tómstundagaman fyrir alla og til að sýna fram á það
langar mig til að segja eina örstutta sögu. Á dögunum fór ég í Norð-
fjarðará en ég hef ekkert sérstaklega góða reynslu af þeirri á. Var bú-
inn að heyra eins og venjulega að einhverjir sérfræðingar hefðu verið
að mokfiska nokkrum dögum áður en slíkt hafði ég heyrt áður en
aldrei fengið neitt sjálfur. Það breytir því ekki að það er alltaf jafn
spennandi að fara á veiðar því spennan snýst ekki síst um það að það
gæti farið svo að maður fengi ekki neitt en það gæti Kka farið svo að
maður hafi ekki nógu stóra poka fyrir aflann. Ég var ekki einsamall
enda skemmtilegra að fara í veiði með félagsskap. Förunautur minn
var sérlega svartsýnn enda hafði hann aldrei fengið svo mikið sem
einn fisk í Norðfjarðaránni. Hann fór því með því hugarfari að fengi
hann ekkert núna myndi hann aldrei fara aftur og Norðfjarðaráin yrði
persóna non grata í hans augum. Við vorum ágætlega búnir en þó
eins og dæmigerðir hobbíveiðimenn með stöng sem líkast til var
keypt í sjoppu einhvers staðar, einhvern tímann fyrir löngu.
Eftir að hafa staðið við árbakkann í fjóra klukkutíma án nokkurs ár-
angurs - að vísu þóttumst við sjá nokkra golla - var ákveðið að gefa
Norðfjarðará upp á bátinn en á sama augnabliki og undirritaður
sagði: „Jæja, ég nenni þessu helvíti ekki" þá beit á og veiðimaðurinn
sem býr í okkur öllum braust fram á yfirborðið með látum. Á meðan
ég dró fiskinn inn sannfærði ég sjálfan mig um að hér væri líkast til
stærsti fiskur sem veiðst hefði í ánni en þegar upp var staðið reyndist
þetta vera eins punds sjóbirtingur eða bleikja. Sá næsti beit á í næsta
kasti og á tímabili hélt maður að mokið væri að hefjast. Svo reyndist
ekki vera en eftir tæpa fimm klukkutíma við ána fóru veiðimennirnir
með þrjá heim, þar af einn vænan sem samferðarmaður minn dró á
land, hamingjusamur enda eins og áður segir fyrsti fiskurinn sem hann
fær í Norðfjarðará. Fyrir þá sem hafa áhuga á slíku þá voru þessirfisk-
ar veiddir á spún, Elbe wings og Toby, báðir tíu gramma.
Nú, það er ástæða fyrir því að ég er að segja ykkur þetta. Ég er ekki
bara að monta mig eða segja enn eina veiðisöguna. Ástæðan er sú að
ég fór í veiði með ódýran búnað og veiddi mér fisk í soðið. Og fékk
auðvitað í kaupbæti útiveru og hreint loft í lungun. Ekki veitir af.
Fluguveiðin er ekki list, töff engu að síður.
Rólegneit
í næsta
nágrenni
Alls staðar hægt að
veiða
Aðalbjörn Sigurðsson er veiðimaður á Egilsstöðum og formaður
Stangveiðifélags Fljótsdalshéraðs. Hann segir að Austfirðingar búi sér-
lega vel hvað stangveiði varðar. Hér séum við með tvær af bestu
veiðiám landsins, Selá og Hofsá og svo sé Breiðdalsáin sífellt meira
spennandi. En þetta eru auðvitað dýrar ár og fyrir marga sem eru að
byrja þá eru þær kannske ekki vænlegasti kosturinn. Byrjendur eigi að
einbeita sér að minna þekktari veiðiám og vötnum: „Mitt uppáhald er
Gilsáin," segir Aðalbjörn. „Og á góðum degi er Norðfjarðaráin lika í
miklu uppáhaldi hjá mér þó umhverfið í kringum hana sé ekki alls
staðar spennandi, hún er hins vegar kjaftfull af fiski. Staðreyndin er sú
að við eigum ágætar ár í nánast hverjum dal og í hverjum firði þar sem
hægt er að komast í fína veiði fyrir lítinn pening. Einn af mínum upp-
áhaldsstöðum er t.d. Fögruhlíðarárós við rætur Hellisheiðarinnar. Það
er alveg geggjað að standa þarna og veiða, hlusta á brimið og sjá sól-
ina koma upp."
Af þessum orðum má marka að fyrir áhugasama er líkast til best að
byrja bara í ánni heima eins og kannske má segja hér fyrir austan og
prófa að renna fyrir fiski.
Tæki og búnaður
Ég ætla ekki að eyða miklu púðri í að ttunda hvernig búnað er best að
nota enda byrjandi sjálfur og hef ekkert leyfi eða umboð til að mæla
sérstaklega með einhverjum sérstökum græjum. Sagan hér að ofan
átti líka að segja að það skiptir ef til vill ekki öllu máli að vera með rán-
dýran búnað eða eins og einn sagði við mig: „Þú getur keypt þér litla
stöng úti f sjoppu og svo er mýgrútur af tjörnum uppi á Héraði. Stattu
þar og veiddu því það er líf í þeim öllum. Þetta er ekki spurning um
græjur."
Það er sjálfsagt að geta þess hér að líkt og við Austfirðingar eigum
nokkrar af bestu veiðiám landsins þá eigum við líka eina af bestu versl-
ununum í þessum geira, nefnilega Veiðifluguna á Reyðarfirði, þarsem
hægt að er að fá allan búnað sem tengist stangveiði, fatnað, tæki og
tól. Þeir stangveiðimenn sem ég ræddi við þegar þessi grein var í
vinnslu voru sammála um að fyrir áhugamenn um veiði þá væri þessi
búð alger gullmoli. Þarna væri hægt að fá byrjendapakka á viðráðan-
legu verði svo og auðvitað búnað fyrir þá sem eru komnir með dellu
á háu stigi.
Goðsagnir um
fluguveiðina
Það er eiginlega ekki hægt að fjalla um þetta sport án þess að minn-
ast á fluguveiðina en allir almennilegir stangveiðimenn veiða á flugu -
í það minnsta kunna þeir það. í veiðiferðinni sem ég fór í og minntist
á í byrjun var einn veiðimaður í ánni með flugu. Hann var gæjalega
klæddur, í vöðlum og með derhúfu en það er skemmst frá því að segja
að hann veiddi ekki neitt. Þó mig langi til að alhæfa núna og gera lít-
ið úr fluguveiðinni læt ég það vera. Auðvitað er fluguveiði langmesta
sportið.
Aðalbjörn segist núorðið veiða eingöngu á flugu og hnýtir þær sjálf-
ur: „Þetta er hluti af ánægjunni," segir hann. „Ég veiði yfir sumarið
og svo hnýti ég flugur yfir veturinn þannig að ég get stundað áhuga-
mál mitt allt árið um hring.
Fluguveiðinni tengjast nokkrar ranghugmyndir sem rétt er að leiðrétta
hér. I fyrsta lagi eru margir smeykir við þess konar veiði vegna þess að
þetta sé listgrein og ekki á færi allra að ná henni. Þetta er rangt. Það
geta allir lært að kasta en það tekur tíma og æfingu. I öðru lagi er það
lífseig hugmynd að hún sé svo dýr. Það er að vísu hægt að kaupa dýr-
an búnað en það er vel hægt að kaupa búnað sem gerir engan gjald-
þrota.
Veiðiboxið
Fyrir alla
Stangveiði er kjörið sport fyrir alla og þá skiptir aldur eða kyn ekki
máli. Mér finnst rétt að vitna að lokum í Aðalbjörn sem var haldinn
fordómum sem eflaust eru algengir hjá þeim sem enn hafa ekki próf-
að:
„Mér fannst þetta fíflalegt í gamla daga. Að standa úti í vatni eða á
með þurran bakka steinsnar frá fannst mér afkáralegt. I dag verð ég
grænn af öfund þegar ég sé menn standa út í miðju vatni eða miðri
á. Þetta tekur tíma en núna finnst mér þetta æðislegt. Ég er orðinn
fanatíker."
„En fylgir þessu mikil áfengisneysla?" spurði blaðamaður þá.
Löng þögn og svo svar: „Tja, alla vega ekki hjá mér."
JKÁ