Nýja kosningablaðið - 15.06.1934, Qupperneq 3

NÝ.Ja kosningabláðið
3
og í flugritum Nasista. Yið
þekkjum þessi svör, þessi sex
ólíku svör við sömu spurningu
— sex lygar og blekkingar. —
Eitt er vist að áður en nokkur
von er um að eygja þangað,
sem svars er að vænta, verður
íslenska þjóðin, — íslenskir
kjósendur, að reka núverandi
skui'ðgoð af höndum sér, öll
mcð tölu og alt þeirra lið. Þau
hafa verið tilbeðin oflengi. —
Brennimark svika og svívirðu,
stimplað á enni þeirra flestra.
Við getum le'tað nýrra skurð-
goða Sé leitað i nógu mikilli
tjarlægð frá þeim er nú ríkja,
er mögúleiki, þó litill sé, til að
finna mætti einhverja þá, sem
frekar væri liðs hjá að leita.
Verri en þau sem fyrir eru
gætu hin nýju skurðgoð aldrei
orðið.
Hvar er slíkra að leita?
Ekki meðal lýðskruraaranna
og fjátp’ógsraarinanna. Ekki
meðal ofstækisóðu og
hatursfuílu, sem aðeins dreymir
um hefitd fyrir þjáuingar sínar
og undirokun. Þeir mundu að-
eins snúa blaðinu við, og á
næstu slðu nrundurn a ið lesa
sömu sy,guna aftur. — Ekki tii
»háspekinga«, seru tala digur-
barkalega og þykjast geta breytt
jörðinni i paradis með talna-
speki, útreikningum og áætl-
unum — Ekkí til kirkju, og
kennimanna Kirkjan hefur í
nítján hundruð ár sýnt van-
mátt sinn og veitt meiri blóð-
atraumum yfir jörðinaen nokkur
önnur einstök stofnun, ver-
ið leiksoppur í höndum óhlut-
vandta braskara. 0 g kenni-
menn hennar hafa ökl eftir öld
prédikað kærleika og sáttfýsi,
frið og réttlæti, með vörum
hræsnarans og glóðir svikarans
í hjarta sínu. I daglegu líferni
sinu hafa þeir gengið á undan
með vondu fyrirdæmi. Undan-
tekningarnar staðfesta aðeins
regluna.
En livar á þá að leita? —
Ilin ógurlega kennisetning blas-
ir við okkur: að mannseðlið sé
óbreytanlegt, aðeins hið ytra
sé hægt að fága. — Að grimd
og græðgi manndýrsins, sé enn
hin sama og á morgni lífsins
fyrir örófi alda. Sé svo hvers
er þá að vænta? Einskis nema
endurtekning sögunnar eins og
hingað tii. — Hví þá ekki að
hverfa til villidýrslífsins aftur?
Hví þá þessar miklu vélar, sem
nefndar eru þjóðskipulög? IIvi
þá ekki algert sfjörnleysi, þar
sem hnefarétturinn einn ræður
lögum og lofum. Það væri þá
það eina, sem gæti skapað eitt-
hvað það sem líktist réttlæti.
Harmsaga þjóðanna.
Nei. Við trúum þessu ekki
þrátt fyrir alt. — Við vitumað
kendir eins og mannkærleiki,
göfuglyudi, sjálfsfórnarfýsn o. s.
frv. er mjög aLengt fyrirbrigði.
En það hefir verið harmsaga
þjóðanna, að hinir bestu og vitr-
ustu menn aldanna hafa sjald-
an farið með völd eða tekið þátt
í stjórnmálum. Það hafa verið
þeir valdafiknu, þeir fégráðugu,
þeir hatursfyltu, þeir vígreifu,
sem af eðlilegum orsökum alt-
af hafa brotið sér leiðir til
valdasætanna. Og í kjölfar
þeirra fljóta svo hávaðabelgir,
vikaþægir þöngulhausar, glam-
yrðursgasprarar og slíkur lýð-
ur. Lýðstjórnarfyrirkomulagið
og kosningarrétturinn var eitt
8inn það, er mannkynið setti
traust sittá. —Það hefir brugð-
ist. Því verður ekki neitað, frá
hvaða hlið setn litið er. — Þá
hófu hinir valdagírugu og fé-
gráðugu baráttu sína með nýj-
um vopnum, lýðskrumi, mútum,
falsi, rógi o. s. frv., og sigruðu.
Bestu menn þjóðanna g'átu
heldur ekki tekið þátt í slíkri
baráttu, — þoim bauðviðhenni
engu siður en blóðugum mann
drápum. Revndi einhver þeirra
að taka þátt í leiknum samt
sera áður, var hann armað
tveggja troðinn fótum, eð.t
neyddur ti! að selja sálu sína.
Þessir menn hafa því ávalt
dregið sig í hlé, þeir hafa ald-
rei fylgt flokkum, heldur mál-
um og einstökum málefnum.
Þeim hefir að visu verið leyft
að tala og skrifa, en viðfangs-
efni þeirra hafa ætið legið öLL
fyrir utan og ofan dægurþrasið
og kapphlaupið um auðinn og
völdin.
Eigum vír slíka menu?
Vitanlega! Hver einn einasti
okkar þekkir einhvern slíkan.
Hversu oft sjáura vér ekki
jafnvel stjórnmálablöðin (líklega
óvart) geta þess einura eða öðr-
um til lofs, að hann hafi leitt
hjá sér dægurþrasið og ekki
viljað hafa afskifd af pólitík.
Á máii illgjarnra stjórnmála-
fanta er slíkt nefnt *að vera
enginn afreksmaður«.
En hver er sá, sem ekki
mundi heldur kjósa að dr. Helgi
Pjeturs væri dómsmálaráðlierra
heldnr en Magnús G ð öunds
son, svo ég taKi eitthvert dæmi,
eða væri bankastjóri í stað
Jóns Baldvinssonar o. s. frv.
Efast raenn um, að hann hefði
minni hæfileika heldur en þeir?
Kvað eiqum vér þá að gera
24; júní?
í riæstu b’öðtim veiða lögð
díög að svari v.ð þc'.rri spurn-
ingu.