Bræðrabandið - 01.02.1963, Page 4

Bls_, 4 ~ Bræðrabandið_~_1.2.^63
Árið 1963 verðum við að taka tíms til að vera með
fjölskyldu . okkar.
Á þessari öld á faðirinnannríkt, móðirin vinnur og
börnin eru á götunni. Pjölskyldan boröar ekki saman, talar ekki
saman og er ekki saman.
Miklum peningum er varið til að rækta blóm og jurtir,
sem svo visna og deyja á einum degi. Ættu menn ekki fremur að
nota tíma og krafta til að ala upp böm sín, sem lifað geta um
eilífð?
Drottinn segir í 5.Mós,6:7:"0g þú skalt brýna þau fyrir
bömum þínum og tala um þau þegar þú ert heima og þegar þú ert
á ferðalagi, þegar þú legst til hvíldar og þegar þú fer á fætur.*’
Tommi og móðir hans,
1 bók sinni "Helgistund fjölskyldunnar” segir Helen K.
Osv/ald frá drengnum Tomma og móður hans, Tommi kom heim úr
skólanum dag nokkurn á hádegi, Um leið og hann kom inn sagði
hann :"Mamma, ég talaði lengi við Jón og Oskar um trúmál. Sg vissi
ekki hvernig ég ætti að svara þeim því óg þekki ekki Biblíuna
vel síðan við hættum að hafa fjölskyldubænastund hér heima. Viltu
hjálpa mér að finna versið urn að við veröum að endurfæðast til að
koma st í himininn,"
Mamma var eiginlega hætt að opna Biblíuna. Hún fór ekki
í kirkju nema einu sinni á ári. Hún lét Tomma fá matinn og sagði:
"Gjörðu svo vel - bprðaðu þetta og hættu þessum trúmálasamræðum
viö skólafélaga þína. Ég hef engann tírna til að leita í Biblíunni
Síðan flýtti hún sér að girðingu nágrannans og fór að tala við
konuna þar, en Tommi varð að borða einn því að pabbi hans var ekki
heima.
Mamma stóð úti £ garði og masaði og hló. Bráðtun varð
Tommi aftur að fara £ skólann. Hann varð fyrir sárum vonbrigöum
vegna þess aö mamma hans sinnti honum ekki, en veifaöi samt og
lcallaði: "Bless mamma, ég kem heim strax þegar skólinn er búinn."
Hún leit snöggvast við til að kalla:"Plýttu þér nú,strákur.
Tommi hljóp af stað og þegar hann nálgaðist skólann varð
allt £ einu sprenging £ stórri byggingu og stórt málmstykbi kom
fljúgandi og lenti £ höfði Tomma, sem dó samntundis. Fáum minútum
eftir að hann hafði veifað móður sinni, var liflaus likami hans
lagður í líkhúsið,
Hvílík sorgarsagaj Móðirin var svo önnum kafin að hún
vanrækti hið mikilvægasta í lífinu. Nú hrópaði hún:"Hvers vegna
tók ég ekki tíma til að finna vcrsið fyrir hann? Hvers vegna
settist óg ekki niður og talaöi við hann meðan hann borðaði
miðdegisverðinn sinn? Hvers vegna tók ég mér elcki tíma til að
kyssa hann, þegar hann kvaddi mig áðan? Og allt síðastliðið ár
hef ég ekki tekið tíma til að tala við hann eða lesa fyrir hann á
kvöldin. Hvers vegna hef ég látið önnur mál taka upp tímann, sem
ég átti að eyða með barninu mínu?"
Með hliðsjón af því, að við erum meðlimir hins síðasta
safnaðar, og sem foreldrar ábyrgir fyrir Gu. i, eyðum við þá nægum
tima með bömum okkar? Guð gefi oklcur náð til þess.
En við skulum líka taka tírna til þjónustu fyrir Guð.
Hve miklum tíma eyddir þú á síðastliðnu ári í að vinna fyrir
Guð? Segjum við:"Ég hef elcki tíma til að lesa Biblíuna með öðrum -