Fréttablaðið - 30.09.2022, Side 28

Leikstjórum opnunarmyndar
Alþjóðlegrar kvikmynda­
hátíðar í Reykjavík leiðist
fullkomnunin og nálgast þau
sannleikann með 16 milli­
metra filmu að vopni. Við­
fangsefnið er fegurðin, öllu
heldur fegurð ítölsku leik­
konunnar Veru Gemma.
ninarichter@frettabladid.is
Vera Gemma er aðalleikkona og
viðfangsefni opnunarmyndar RIFF
í ár, verðlaunamyndar sem ber
titilinn Vera. Handrit og leikstjórn
er í höndum hinnar ítölsku Tizzu
Covi, og meðleikstjóri hennar er
austurríski tökumaðurinn Rainer
Frimmel. Vera fylgir eftir skáldaðri
eftirlíkingu af persónu ítölsku leik­
konunnar Veru, sem er dóttir ítalska
leikarans Giuliano Gemma.
Leikstjórarnir og Vera sitja saman
í fallegu herbergi á Exeter hótelinu.
Þau skera sig frá öðrum ferðamönn­
um hótelsins sem eru oftar en ekki
kappklæddir í skærlitan útivistar­
fatnað með bakpoka. Þríeykið lenti
á landinu kvöldið fyrir viðtalið og
lætur vel af heimsókn í Sky Lagoon
á Kársnesinu.
Þotuliðsbragur að morgni
Klukkan er ekki orðin tíu að morgni
en Vera er glæsileg með sítt, ljóst
hár, kúrekahatt á höfðinu í hvítum
pels. Tizza er rauðhærð með rauðan
varalit, klædd svartri kasmírpeysu
í íslenska veðrinu. Ítalskur klassi
alla leið. Hinn austurríski Rainer er
í svörtum jakkafötum. Það er þotu­
liðsbragur yfir þeim og þetta er fólk
sem kann að klæða sig.
„Yf irleitt þegar v ið Rainer
vinnum saman skrifum við hand­
ritið fyrir leikarann. Í gegnum
ævina hefur maður hitt fjöldann
allan af áhugaverðu fólki. Af þeim
kannski einn eða tvo sem eru brjál­
æðislega áhugaverðir,“ segir Tizza
um aðdraganda verksins. Hún
segir þau Rainer hafa heillast af
því hvernig Vera sneri fordómum
þeirra á hvolf. „Við dæmdum hana
við fyrstu kynni og út frá útlitinu.
En að kynnast henni opnaði nýjan
heim. Ég hitti hana oft í Róm og tók
fjölda viðtala. Mér fannst hún svo
heillandi karakter. Tveimur árum
síðar ákvað ég að skrifa handrit,“
segir Tizza.
Myndin er skáldskapur
Það er skrýtið að sjá Tizzu sitja við
hlið Veru og tala umbúðalaust um
fordómana með þessum hætti, og
fjalla um Veru í þriðju persónu. Eins
og hún sé ekki raunveruleg mann­
eskja heldur frekar einhver – vera.
„Ég tók mikið úr þessum viðtölum,
hvernig ég upplifði hana, þegar ég
skapaði þessa persónu sem er auð­
vitað orðin skálduð persóna núna.
Þetta er ekki heimildarmynd, þetta
er skáldskapur. En á sama tíma er
mjög mikið af Veru þarna.“
Vera segir Tizzu hafa spurt sig
fjölda spurninga. „Ég velti fyrir mér
hvers vegna hún vildi vita svona
margt um mig, en ég vissi af þessari
pælingu varðandi kvikmynd. Ég
reyndi að vera eins sönn og ég gat
í svörunum. Vildi ekki þykjast vera
betri eða öðruvísi,“ segir Vera. Hún
talar með þykkum ítölskum hreim
og þegar hún talar hlustar fólk. Á
Instagram­síðu Veru Gemma eru
myndir af henni með ekki ófrægara
fólki en stórleikkonunni Kate Blanc­
hett, Coolio og Quentin Tarantino á
bransaviðburðum innan um upp­
stilltar tímaritaljósmyndir.
Ranghugmyndir um greind
„Þetta er martröð ævi minnar,“ svar­
ar Vera, þegar undirrituð spyr hana
út í fordómana. „Fólk segir stöðugt
við mig: Þegar við hittumst hélt ég
að þú værir svona en þú ert síðan allt
öðruvísi. Og þá hugsa ég: Hvernig
svona, og hvernig er ég öðruvísi?
Hélstu að ég væri slæm manneskja?“
Vera segir að ríkjandi ranghug­
mynd sé í ítölsku samfélagi, á þá
leið að kvenlegar konur geti ekki
verið gáfaðar. Að gáfaðar mann­
eskjur máli sig alltaf í ljósi sorgar
og alvarleika. „Ef þú ert ljóshærð
þá ertu yfirborðskennd. Það segir:
Hún er dóttir svona svakalega
frægs leikara, þá hlýtur hún að
hafa fengið allt upp í hendurnar og
átt ofsalega auðvelt líf. Hún hefur
enga hæfileika,“ segir Vera. „Þetta
er búið að vera ógeðslega erfitt. Ég
hef alltaf barist gegn þessari hug­
mynd en ég hef ekki fengið mörg
tækifæri fram að þessu til að sýna
mitt sanna sjálf.“
Vera segir leiklistina alltaf hafa
heillað. „Ég hef þráð að vera leik­
kona síðan ég fæddist. Ég sá pabba
minn í sinni vinnu og fann strax
að þetta var það sem ég vildi gera,“
segir hún. „Ég vildi finna mína
eigin leið til að sinna leiklistinni.
Ég fann strax að ég var öðruvísi og
ég hóf strax að leika í leikhúsi. Við­
tökurnar voru góðar en ég var samt
alltaf á jaðrinum. Að leika fyrir 100
manns. Ég fékk frábæra gagnrýni
en mér tókst illa að ná til fjöldans,“
útskýrir hún. „En þetta er áminning
um að fylgja draumunum sínum.“
Vera er draumaverkefni
Vera lýsir kvikmyndinni Veru sem
draumaverkefni. „Þar sem hið góða
og illa er skoðað, og fegurðarhug­
takið. Ég ólst upp við tegund af
kvikmyndagerð þar sem hið góða
og hið illa skiptust í tvær mjög
afgerandi fylkingar. Faðir minn var
alltaf þessi góði. Ég fór að skilja það
að enginn er góður og enginn er
alslæmur í þessu lífi. Og það er efni
myndarinnar. Enginn er góður eða
illur. Þetta er banalt. En sannleikur­
inn liggur oft í því sem er banalt.“
Hvað varðar stöðuna í dag segir
Rainer að hugsanlega sé staðan að
breytast með nýrri kynslóð kvik­
myndagerðarfólks. „Kvenpersónur
eru unnar á meira dýpi. Ég held að
unga kynslóðin breyti þessu.
Vera hlær við. „Þetta var alltaf
vandamál í mínu lífi að ég var aldr­
ei nógu falleg til að vera aðalleik­
konan og ekki nógu ljót til að leika
illmennið,“ segir hún. „Ég var þarna
í miðjunni og í ítalskri kvikmynda­
gerð eru engar persónur skrifaðar
inn á það svæði.“
Ítalski neó-realisminn
En er mynd um þessi málefni, feg-
urðina og stöðu kvenna, sprengja
inn í umræðuna á Ítalíu eða er
hún framhald af eldra samtali?
„Við erum undir sterkum áhrifum
frá ítölskum neó­realisma,“ segir
Tizza. „Við sjáum kvikmyndagerð
ekki sem gróðatækifæri heldur sem
listform. Það skiptir mestu máli að
segja söguna.“
Hún segir að framleiðslan hafi
verið afskaplega smá. „Þetta var
bara ég og Rainer, sem sér um kvik­
myndatökuna, við erum svo með
aðstoðarmann. Allt settið er bara
þrjár manneskjur.“ Tizza segir að
í smæðinni felist listrænt frelsi og
aðstaða til að gera stórar breytingar
með engum fyrirvara.
Varðandi mikilvægi þess að
myndin sjálf sé falleg, þegar hún
fjallar um fegurð, svarar Rainer að
fegurðin sé afstæð. „Allir hafa mis­
munandi skoðanir á fegurð. Okkar
hugmynd um fegurðina er rosalega
hrá. Fegurðin er ekki tilbúningur
heldur hluti af veruleikanum. En
fegurðin er svo afstæð að það er
ekkert raunverulegt svar við þessu,“
svarar hann.
Tizza grípur orðið. „En það er nú
samt svar við þessu! Það var listræn
ákvörðun hjá okkur að skjóta á 16
millimetra filmu og þetta finnst
okkur gefa efninu sanna áferð. Við
erum miklir aðdáendur filmunnar,
áferðarinnar sem er tímalaus og
ófullkomin. Við erum ekki að leita
að fullkomnun, ekki í myndinni
og ekki í aðalpersónunni. Ekkert er
leiðinlegra í þessu lífi en fullkomn­
unin.“ n
Ekkert í lífinu er leiðinlegra en fullkomnunin
Tizza Covi,
Vera Gemma
og Rainer
Frimmel fylgja
kvikmyndinni
Veru, sem er
opnunarmynd
Alþjóðlegrar
kvikmyndahá-
tíðar í Reykjavík
sem sett var við
hátíðlega at-
höfn í Háskóla-
bíó í gærkvöldi.
FRÉTTABLAÐIÐ/
VALLI
KVIKMYND
Boiling Point (2021)
Bíó Paradís
Leikstjóri: Philip Barantini
Nína Richter
Annað slagið heyrist því f leygt að
allar manneskjur þurfi að gegna
þjónustustarfi á einhverjum tíma­
punkti ævi sinnar. Þannig öðlist
fólk skilning á f leiri lögum sam­
félagsins og verði á endanum
betri manneskjur. Það kann vel
að vera að slík kaffistofuspeki sé
sönn á Íslandi, en hún er vafalítið
enn sannari í lagskiptu samfélagi
eins og Liverpool, sem er sögusvið
spennumyndarinnar Boiling Point.
Boiling Point gerist á f lottum
veitingastað og er öll unnin í einni
töku. Það er merkilegt tæknilegt
afrek út af fyrir sig, en verður marg­
falt merkilegra þegar áhorfandi
áttar sig á því að hvergi er afsláttur
gefinn á leiktilþrifum, handriti eða
erindi.
Aðalpersónan er yfirkokkur á
vinsælum veitingastað á föstudegi
fyrir jól. Hann er að ganga í gegn­
um skilnað, staddur í miðju áfall­
inu, nýbúinn að fá íbúð af henta
og er að reyna að koma lífi sínu í
jafnvægi á meðan hann heldur öllu
gangandi sem verkefnastjóri og
ábyrgðarmaður yfir fjölskrúðugu
teymi.
Veitingastaður er frábært sögu­
svið. Goggunarröðin og hlutverkin
eru til staðar og inn í þetta skapa­
lón stíga sannfærandi persónur.
Þær eru kynntar vel til sögunnar
og vel unnið með bakgrunn og
ásetning hvers og eins. Framvindan
er þétt og grípandi. Á fimmtándu
mínútu var undirrituð búin að
draga hnén upp að höku af stressi
fyrir hönd allra sem birtust á
skjánum.
Óbærilegi keppinauturinn er eft­
irminnilegur hápunktur, stjörnu­
kokkurinn sem minnir á Hábein
heppna í slag við aðalpersónuna
Andrés önd. Þarna er þverskurður
af samfélaginu samankominn inni
á tvöhundruð fermetrum: Borðið
með amerísku skvísunum, áhrifa­
valdaborðið, rasistarnir og ást­
fangna parið.
Eftir áhorfið verður maður svo­
lítið uppgefinn, eins og maður hafi
verið á heilli vakt sem soðin var
niður í tvær klukkustundir. Sagan
situr í manni. Þeir sem hafa unnið
á veitingastað munu tengja afskap­
lega vel við efnið enda er hér með
af brigðum raunsönn endurspeglun
á slíku samfélagi. n
NIÐURSTAÐA: Það er sjaldan sem
viðlíka tækifæri gefst til að reka
á eftir fólki á kvikmyndasýningu,
en hér er skylduáhorf fyrir alla
unnendur góðra kvikmynda. Svo
skemmir maturinn ekki fyrir, þið
munið verða svöng, ógeðslega
svöng. Ég mæli með að bóka borð
á uppáhaldsveitingastaðnum
beint eftir bíó.
Meistaraverk um mat og streitustig
Þetta er búið að vera
ógeðslega erfitt. Ég hef
alltaf barist gegn þess-
ari hugmynd en ég hef
ekki fengið mörg
tækifæri fram að þessu
til að sýna mitt sanna
sjálf.
Vera Gemma
Aðalpersónan er yfirkokkur á vin-
sælum veitingastað rétt fyrir jól.
20 Lífið 30. september 2022 FÖSTUDAGURFRÉTTABLAÐIÐLÍFIÐ FRÉTTABLAÐIÐ 30. september 2022 FÖSTUDAGUR