Sæblik - 1939, Blaðsíða 5

R ó Ð U R.
1t f9 tf tf !9 tf ff !f Vt
Þegar ég var 5 ára gömul,fór ég með >eim pabba mírum og afa í smá-
t'óður ásamt öðrum mönnum,og var hin kátasta yfir að fá að fara.Þegar við
vorum Icomin dálítið út,varð ég svo hrædd,að ég fór að háprga yfir að vera
comin svona langt ut á sjé.'I?n elcki hýddi fyrir mig að orga út af hessu,bví
Það var mér að lcenna sjáxfri,að ég fór.En há fór ég til afa raíns og bað hann
hann um að snúa við og fara í land,en mér gekk seint að fá bað.T5,n svo loks
varð i>að úr,að farið var með mig í land.Og er ég var komin upp í sandinn,
var ég hin glaðasta og fo r skellihlajandi heim.En hvað hlegið var að mér
Þegar ég lcom heim,Því ætla ég eklci að segja frá.En síðan er ég svo sjóhrædd
að ég: hefi aldrei Þorað á sjó.
JÓNA GUNNAPSDÓTTIR,12 ára
Sandgerðisskóla.
LITLA LAMBIÐ.
t» »» f» »» !» !» !» 1» 1» II !» ! »» 1» II !» !» 1» 1» !t !» !»
Einu sinni um vor kom drengur til pabba.Hann átti heiraa á næsta bæ.
Hann var að segja pabba frá Því ,að hann hefði fundið dauða kind se.m hann
■Btti,og hún hefði líklega orðið undir grjótskriðu.Por Þá pabbi strax að
leita að kindinni,og fann hana hjá mógröf.Kom hann svo með lambið heim.Það
var hvítt á litinn.
Mamma fékk lánaða barnatúttu handa Því.Eftir nokkra daga fór lambið
að gerast nokkuð frekt.TÓk Þá pabbi Það ráð að tjóðra Það.Okkur systrunum
ÞÓtti ákaflega gaman að gefa Því,einkum mér.
Flj'ott fór lambið að elta mömmu,og seinna um sumarið mátti Það
ekki af henni sjá.Ef hún fór út á engjar,kom gimbrin raásandi og blásandi á
eftir henni.Stundum Þegar við vorum að borða úti á engjum,kom Labba,en svo
hét hún,og krafsaði upp í kjöltuna á mömmu.En svo flutti pabbi og hatti að
búa.Hann byggði kofa fyrir kindurnar sem hann átti eftir,en Þcar voru f jórar.
Þegar mamma gekk fyrir utan kofann,jarmaði Labba,Því hún Þekkti fótatakið
hennar.-Einu sinni fórum vlð öll át í einu,og höfðum ekki lokað nógu vel.
Þegar við komum inn,voru allar kindumar fjórar komnar inn og búnar að
brjóta ýmislegt.
Það var oft gaman að Þessura heimalningi.Verst ÞÓtti okkur Þegar
við Þurftum að selja hann.
ÞORGERÐUR ^ÍAGNÚSDÓTTIP ,1? ára
Sandpterðisskóla.
DRENGLYND I.
!» !» 1» .» 1» !» I! »t !» 1» 1» II 1» II í» 1» »» 1» 1»
SÓlríkan vordag í stórri borg voru margir drengir samankomnir á
götunni og voru að leika sér.Þá gekk Þar um drengur,fátísklega til fara,og
var auðséð,að hann' var af öðru sauðahúsi en hinir,enda fékk hann aldrei að
vera með Þeim,af Því að hann var fátækari en Þeir,og af Því að hann vildi
ekki taka Þátt í strákapörum Þeirra.Hann sá að Þar kom tötralega klædd kona
og hélt á körfu.Þegar hún kom í nánd við drengina,f óru Þeir að henda í ha^a
og skopast að henni.Svo settu Þeir snæri fyrir fætur henni,svo að hún datt
og karfan valt um og allir bögglarnir fóru úr henni.^a hljóp lltli drengur-
inn til og hjálpaði konunni á futur,dustaði af henni rykið og náði í körfuna
og dótið sem í henni var.Þegar Því var lokið,tók konan tötrana af sér,og
sáu Þá drengirnir,ser til mikillar skelfingar,að Þetta var hin góða drottn-
ing Þelrra.Þeir fóru sneyptir burt,en drenglynda drenginn fár hún með heim
til sín.Og Þið skiljið að hann var ekki fátækur upp frá Því.HÚn var að reyna
drengina. JÓN H.JÚLÍUSS0N,12 ára Sandgerðisskóla.