Alþýðublaðið - 19.01.1920, Blaðsíða 4

4
Foll 4 vetra, mjög Hklegt
reiðhestsefni, er til sölu
Uppl á afgr.
Prímusa- og olíuofnaviðgerð
in Laugaveg 27 er flutt á Lauga-
veg 12 (í portinu).
Dm daginfl 09 veginn.
T. Hallgrímsson skrfari fór til
Spánar í gær með Es. Mjölnir.
Yerkamannafélagið Dagsbrún
liélt aðalfund sinn síðastl. laugar-
dag. Ritari félagsins, Pétur G.
Guðmundsson, rakti sögu þess og
gat hins helzta, sem fyrir félagið
hafði borið þau 13 ár, sem það
hefir lifað.
Reikningar félagsins voru sam-
þyktir í einu hljóði.
Reikningur samningsvinnunnar
var samþyktur, svo og að halda
áfram vinnunni með sömu for-
atjórum, Sigurði Sigurðssyni (Brekk-
holti) og Jóni Jónssyni (á Hól).
í stjórn voru kosnir þeir:
Ágúst Jósefsson, formaður.
Helgi Björnsson, varaform.
Sigurður Sigurðsson, ritari.
Halldór Jónsson (frá Bræðraborg),
gjaldkeri.
Jón Jónsson (frá Hói), fjármálarit.
Guðgeir Jónsson bókbindari, vara-
ritari.
Guðjón Jónsson, varagjaldkeri.
Ármann Jóhannsson, varafjármála-
ritari.
Endurskoðendur voru kosnir:
Ólafur Stephensen og Pétur G
Guðmundsson.
Samþykt var að hækka árstiilag
félagsmanna úr 4 krónum upp i
43 krónur. -f-
Afli er nú svo mikill í Sand-
gerði, að elstu menn muna ekki
annan eins, en hér í bænum er
svo að segja flsklaust. Hvenær
iekur bærinn að sér fisksöluna og
byijar útgerð? Fyr verður aldrei
lag á útvegun fiskjar, því að eng-
inn útgerðarmaður þykist skyldur
til þess, að sjá bænum fyrir fiski,
enda er þess vart að vænta. i.
ALÞfÐCBLABIÍ
Xoli konnngnr.
Eftir Upton Sinclair.
(Frh.).
XIX.
Að sögn Mary Burke hafði
félagið ráð á þvf, að verkamenn-
irnir brutu handleggi og fætur.
Skömmu eftir að númer tvö var
komin í lag, gafst Halli tækifæri
til þess, að reyna sannleikann, í
þessu efni. Líf kolanámumannsins
var komið undir því, að skorður
væru sæmilega reistar við veggi
og loft rúmsins, sem hann vann í.
Félagið tók að sér, að láta skorð-
ur í té, en þegar verkamaðurinn
þurfti á þeim að halda, varð hann
að fara alla leið upp á yfirborð
jarðarinnar, þvf að engar voru
við hendína. Ofanjarðar vaídi
hann þær skorður úr, sem hann
þurfti og merkti þær — tilætlunin
var svo sú, að einn af flutnings-
mönnunum, flytti þær að rúmi
hans. En ef til vill kom svo ann-
ar og tók þær — í þessu tilfelli
var líka nauðsynlegt að vera f
náðinni, og taka hver sem betur
gat það, sem til náðist. Oft tap-
aði verkamaðurinn einum, jafnvel
tveim dögum. A meðan uxu
skuldir hans hjá kaupmanninum
og börnin hans vantaði skó, svo
þau gætu komist í skólann
Stundum gafst hann alveg upp
við það, að bíða eftir skorðum
og fór aftur að höggva kol, —
svo hrundi rúmið og yfirvöldin
gáfu út þann dóm, að orsökin
hefði verið slóðaskapur vferka-
mannsins. en hluthafarnir kvörtuðu
há-töfum yfir því, að ógerningur
væri að kenna verkamönnunum
varúð. Það var ekki langt sfðan,
að Hallur hafði lesið f blaði sam-
tal blaðamanns við forstöðumann
.General Fuel Company", sem
fór í þá átt, að því æfðari sem
kolaverkamaður yrði, þess hættu-
legra væri að nota hann. Hann
héldi sem sé, að hann vissi svo
sem alt bezt sjálfur, og vildi ekki
taka tillit til ýmsra vaiúðarreglna
sem félagið gæfi, til þess, að
varðveita líf hans og limi.
Sumstaðar í númer tvö var
unnið eftir „rúm- og stoðafyrir-
komulsginu"; kolin voru tekin úr
einu rúminu eftir annað, en veggir
skildir eftir á milli og gerðu þeir
stoðirnar undir þakið Þegar verka-
mennirnir voru komnir fyrir kola-
æðina á þennan hátt, fóru þeir tii
baka aftur og brutu niður stoð-
irnar, svo að þakið hrundi niður
á bak við þá! Þessi vinna er
afarhættuleg. Meðan maðurinn
vinnur, verður hann að hlusta
nákvæmlega eftir ógnandi drun-
um i klcttunum yfir höfði sér, og
hann verður að geta dæmt ná-
kvæmiega um það, hvenær hann
f sfðasta lagi á að forða sér.
Stundum er hann altof ákafur f
það, að ná sfðasta kolamolanum,
og oft skellur fyllan niður áður
en varir. Þegar þetta skeður, er
sjaldan haft fyrir þvf, að grafa
upp fórnarlambið; menn eru lfka
engu siður grafnir undir klettun-
um, en þó að félagið léti gera
það annarsstaðar
Svona fór fyrir manni í númer
tvö Hann hrasaði, er hann vildi
forða sér, og neðri hluti lfkama
hans varð undir fyllunni, svo að
hann gat ekki hreyft sig. Læknir-
inn gaf honum deyfandi meðöl,
meðan hjálparsveitin losaði ofan
af honum. Hallur frétti þetta ekki
fyr en hann sá líkið á ijöl, með
gömlum strigapoka yfir sér. Hann
veitti þvf athygli, að enginn stans-
aði til þess, að skoða þetta nánar.
Á leiðinni upp, frá vinnunni,
spurði hann asnrekann Madrik,
vin sinn, sem svar&ði: .Lithaugi
— kraminn". Það var alt sern
hann fékk út úr honum. Enginn
þekti veslinginn og enginn kærði
sig um hann.
Nýkomið:
Balmelodier 1919—1920,
Hoderne Balalbum nr. 3,
Musik íor alle, 10. bindi,
Sbólar og kenslubækur og
margt fleira.
flljóöfæraMs Reykjavíkur
Laugaveg 18 B.
(Við hliðina á Laugavegs-apóteki)-
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Ólafur Friðríksson.
Prentsmiðjan Gutenberg.