Sumardagurinn fyrsti - 19.04.1956, Blaðsíða 3

SUMARDAGURINN FYRSTI
ÚTGEFANDI: BARNAVINAFÉLAGIÐ SUMARGJÖF
Ritnefnd :
Arngrímur Kristjánsson, Páll S. Pálsson,
Valborg Sigurðardóttir
23. ár 1. sumardag 1956
STEINGRÍMUR STEINÞÓRSSON,
félagsmálaráðherra:
Gömul minning
Það var aðfangadagskvöld jóla — fyrir 36 árum.
Eg var í Kaupmannahöfn. Hafði snætt jólamatinn í
matsölunni minni. Leiðindi gripu mig. Heimþrá.
Ég rölti einn út á stórgötu borgarinnar. Stjörnubjart
var, logn en nokkurt frost. — Eg gekk stefnulaust
«
um mannlaus strætin. — Varla sást maður á ferð —
nema einstöku betlari, er liúkti á götuhorni.
Þá tók ég eftir drengbnokka, 8—10 ára að aldri,
er stóð við einn búðargluggann, þar sem leikföng og
sælgæti glitruðu í dýrð rafljósanna. Ég varð undr-
andi að sjá svo lítinn dreng einan á ferð á hátíð
barnanna. — Ósjálfrátt gekk ég til hans og
spurði: Hversvegna ert þú ekki, vinur, beima lijá
þér í kvöld og nýtur jóladýrðarinnar eins og öll
önnur börn. Hann horfði á mig spurulum augum,
er fylltust tárum og svaraði: Eg á ekkert heimili.
Það kom kökkur í hálsinn á mér við þetta svar. Ég
gaf honum nokkra aura af ekki of digrum sjóði
mínum.
Sem betur fer eru slíkar myndir fáséðar á voru
landi, en ætíð síðan liefur þessi umkomulitli dreng-
ur verið í mínum Iiuga raunaleg mynd bins afrækta
barns.
Barnavinafélagið Sumargjiif befur sett sér það
mark, að bæta uppeldisskilyrði barna almennt með
því að koma á fót og reka dagheimili og leikskóla
fyrir þau bér í böfuðstaðnum. í starfi sínu hefur
lélagið mætt skilningi og trausti hjá einstaklingum
og hinu opinbera.
Starf þess miðar að aukinni vernd og öryggi barn-
anna, dýrustu eignar þjóðarinnar, og stemmir stigu
við því, að bér finnist börn, sem þurfa að svara eins
og litli drengurinn í Kaupmannahöfn: „Ég á ekkert
beimili“.
Það er einlæg ósk mín á þessum Iiátíðisdegi barn-
anna, að gæfa og gengi megi jafnan fylgja hinu göf-
uga starfi Barnavinafélagsins Sumargjafar á ókomn-
mn tímum.
211342
ÍSLANDS