Draupnir - 01.12.1939, Síða 8

8
DRAUPNIR
Viðtal við
þingmann.
T~> LAÐAMENN hafa löngum
verið fremur óvinsælir, og
fara margar söguraf því, hvern-
ig þeim liefir verið lítill sómi
sýndur. Þannig skýrir „kol-
lega“ vor,Morgunblaðið, frá því
nýlega, að ameríski hnefaleika-
kappinn TonyGalento hafi sýnt
blaðamönnum, hve höggharð-
ur hann væri, og hafi við það
tækifæri slegið fjóra þeirra í
rot í einu höggi. Vér verðum
að játa það, að hrollur fór um
oss, er vér lásum þessa fregn.
Það var því með hálfum huga,
að vér lögðum út í það að ná
stuttu viðtali („intervie'w11) af
Eiriki Stefánssyni þingmanni.
Eirikur er, eins og öllum er
kunnugt, einna valdamesti
maður skólans, að Ágústi und-
an skildum, og hefir hann æði
mörg embætti á hendi. Vér
lögðum af stað einn daginn að
afliðnu hádegi og vorum svo
heppnir að liitta Eirík inni á
litla ganginum, sem liggur til
bókasafnsins. Er hann þar í
liáarifrildi við einn af starfs-
mönnum sínum við hið mikla
bókasafn, „Skinfaxa“. Eirikur
er alkunnur mælskumaður, og
var liann því ekki lengi að snúa
manninum á sína skoðun, og
notuðum vér þá óðara tæki-
færið til þess að komast að efn-
inu og spyrjum, hvort það sé
ekki mikið og vandasamt starf
að vera yfirbókavörður við
svona stórt safn. Hann svaraði,
að það væri nú eins og á það
væri litið — ef hann gæti gef-
ið sig einvörðungu að bóka-
varðarstörfunum, þá væri það
frekar róleg staða, en með öll-
um öðrum störfum, bæði þing-
störfum og fleiru, vissi hann
ekki, hvernig hann annaði því
öllu. Við ræddum nú góða
stund um æðri bókmenntir og
gildi þeirra, og var yfirbóka-
vörðurinn hinn alþýðlegasti.
Vér vildum nú freista þess
að fá einhverja nánari vit-
neskju um hinn merka mann
og spurðum því, þegar hlé varð
á samræðunum, hvort ekki
fylgdu miklar áhyggjur gjald-
kerastörfunum fyrir lieima-
vistarfélagið.
„Ójú, fyrstu árin að minnsta
kosti“, svaraði Eiríkur, „þegar
ég hafði stórar fjárfúlgur und-
ir höndum og örvggið var lít-
ið sem ekkert, lá ég stundum
andvaka í næturkyrrðinni. En
nú er öryggið miklu meira og
því allt öðru máli að gegna"
— og um leið heyrum vér lágt
og eins og fjarlægt glamur i
lyklakippu. Nú er Eiríkur orð-
inn hinn skrafhreifasti, og á-
ræðum vér því að spyrja, hvort
hin harða kosningabarátta fyr-
ir síðasta sambandsþing hafi
ekki reynt á taugarnar. Við
þessa spurningu brosir þing-
maðurinn út undir eyru, og
finnum vér strax, að hér höf-
um vér komizt næst hjarta
hans. Segir hann, að andstæð-
ingarnir hafi ekki haft neinn
„chance“ á móti sér, þó að
„agitationin“ væri mjög hörð
frá þeirra hálfu — „enda flaug
ég inn á þingið sem þriðji þing-
maður,“ bætir hann við og er
hinn kátasti.
1 þessari andránni gengur
maður eftir ganginum. Er það
Vilbergur Júlíusson, er var höf-
uðandstæðingur Eiríks í kosn-
ingabaráttunni síðustu. Eiríkur
vindur sér að honum allhvat-
lega og segir: „Are you going
to sing?“ — og hreif það oss
mest, hvernig hann eins og
söng síðasta orðið með undur-
þýðum rómi. Vilbergur svaraði
einhverjum skætingi á erlendu
máli, sem vér skildum ekki, og
hraðaði sér leiðar sinnar.
Þetta litla atvik minnti oss
allt í einu á það, hvílíkur af-
burðamálamaður Eiríkur er,
svo að vér ákváðum að spyrja
liann einnar spurningar á er-
lendu máli: „Hvad holder De
nu mest af i Livet?“ Eins og'
vér hjuggumst við, stóð ekki
á svarinu: „Jeg holder mest
af Smæklaasnögler og Sild“ —
og sjáum vér á þessu, hve af-
hurðafljótur Eiríkur er að
hugsa á erlendum málum. Nú
sjáum vér liilla undir mann á
ganginum. Er hann hinn „busy-
ness“-legasti, og trúir Eiríkur
oss fyrir því i mesta flýti, að
þar sé síldar-„spekúlant“ frá
Siglufirði á ferðinni. Segist Ei-
ríkur hafa gert stóra pöntun
á hálftunnu af kryddsíld, létt-
saltaðri, fyrir nokkru og nú sé
seljandinn kominn til þess að
semja um verðið.
Vér töldum því ráðlegast að
draga oss í hlé i skyndi og
flýttum oss að lireinskrifa
greinina til þess að koma
henni í blaðið, áður en það færi
í pressuna. a -þ b.
Nokkuð
af því efni, seín Draupni hefir bor-
izt, verður að bíða næsta tölublaðs
vegna rúmleysis. Þess er vænzt, að
höfundarnir láti sér ekki mislíka,
að það var látið sitja á hakanum
að þessu sinni.