Súgandi - 01.01.2014, Page 30

30
SÚGANDI 2014
af stað í verkefni var kominn
niður í fjóra þegar við lögðum
af stað. Menn hættu í verkefninu
vegna ósætta við aðra í hópnum
og ekki allir sáttir við hvernig
verkefnið þróaðist. Menn lögðu
mismikið á sig, sem olli pirringi.
Undir lokin höfðu flestir sannað
sig og mikið traust og virðing
ríkti milli manna sem börðust
saman í gegnum þrekraun,
átök og hvergi var bugast þrátt
fyrir umrót, hafsjó og óvæn-
tar aðstæður. Þegar ég horfi til
baka sér maður skýrt hverjir áttu
eitthvað í þetta og ég ber mikla
virðingu fyrir þeim harðjöxlum
sem takast á við hvað sem er og
gefast aldrei upp.
Hefur þetta róðrarverkefni
breytt þér að einhverju leyti?
Já, það held ég. Allt viðmið
um hvað er hægt og hverju ég
get áorkað hefur breyst. Ég veit
hvað ég get og það mun verða
minna mál að taka að sér stærri
verkefni í framtíðinni þótt ég sjái
mig ekki fyrir mér í samskonar
svaðilför og þessari aftur. Annars
er erfitt að gera sér grein fyrir því
þegar svona skammt er liðið frá
heimkomu.
Varstu sjóveikur?
Ég var ekkert sjóveikur alla
leiðina frá Noregi yfir Norðursjó
og til Færeyja. En fyrsta daginn
í vor þegar við lögðum af stað
frá Færeyjum þá varð ég mjög
slappur. Það lagaðist fljótt en ég
var smá tíma að ná fullum krafti
aftur.
Var tíminn lengi að líða þegar
þið voruð að róa?
Það var að miklu að huga þegar
við sátum undir árum. Ég var á
vakt á móti Kjartani skipstjóra og
þurfti því að vera vel vakandi fyrir
allri umferð og stefnu, fylgjast
með straumum og hraða. Hug-
urinn verður að vera í lagi undir
svona aðstæðum og maður má
ekki leyfa sér að leiðast eða hugsa
eitthvað neikvætt. Ég hugsaði
mikið um að passa líkamann.
Passa upp á öll núningssár,
álagsmeiðsli og var mjög með-
vitaður um líkamsbeitingu til að
hámarka átak á árunum.
Hvað er eftirminnilegast í
róðrinum?
Það sem stendur upp úr í þessari
ferð er móttaka Færeyinga eftir
erfiðan róður frá Orkneyjum.
Í mikilli vosbúð og baráttu við
strauma eftir að við misstum
stýrið og kjölurinn var tekinn og
settur sem stýri. Þá rérum við
lífróður að Suðurey með sterkan
straum suður með eyjunum. Það
þurfti því að taka á því til að reka
ekki niður fyrir eyjarnar og missa
af Færeyjum. Með engan kjöl
undir bátnum og harðan straum
náðum við að róa í gegnum
strauminn og halda stefnu með
því að taka á öllu sem við áttum.
Þrír undir árum í hörku átökum
komumst við inn fjörðinn og það
var ekkert eftir þegar þangað
var komið. Eftir að við komum
í land sögðu heimamenn sem
þekkja strauminn vel að ef við
hefðum verið klukkutíma síðar
hefðum við ekki náð þessu.
Hægur róður inn að Porkeri að
kvöldi til með smá ljósglætu
frá bænum og þoku niður hálfa
hlíð gerði umhverfið dulmagnað
með ólýsanlegri kyrrð. Á móti
okkur kom kappróðrarbátur
með færeyska fánann sem þeir
létu okkur fá í þögulli auðmýkt.
Þegar við liðum inn í höfnina voru
allir bæjarbúar og nærsveitun-
gar mættir. Í algeri þögn rérum
við inn og vissum ekkert hverju
við áttum von á. Þegar fyrsti
áhafnarmeðlimurinn steig í land
klöppuðu allir. Fólk óskaði okkur
innilega til hamingju og allir fóru
að spyrja af miklum áhuga um
ferðina. Þegar búið var að ganga
frá landsfestum og allir komnir
í land stóð einn heimamaður
upp á steini og hóf að syngja
þjóðsöng Færeyinga og allir á
höfninni tóku undir svo glumdi
um allan fjörðinn. Eftir fámennið
úti á sjó í allan þennan tíma og
erfiðið sem því fylgdi þá bræddi