Alþýðublaðið - 06.11.1925, Blaðsíða 3

RWnPYBK'KICmPIB H
Verkamenn! Verkakonarl Verzliö Viö Kaupfélagiö!
I HaBBBBBBBBBBBBBaEBaBaBB I
Ryk' og regn-írakkar,
xnikið úrval, á karlmenn og drengi.
Lægsta verð i bœoum.
Verzlnnin Ingðltnr,
I — Lasgavegi 5. — Sími 630. —
í mmmmmmmwmmmmmmwmmmmmmm i
m
m
m
m
atjórn aaðvaldsstéttarion&r i þjóð-
félaginu, mlnnl hlutans. eíns og
flestöll framkoma hennar hefír
raanar hlngað til borið vitoi um.
Stjörnmálaafstaða
Englands og Rússlands.
IJmmeli Tsehitscherlna, al-
þýðufalltrúa Rússa i ntarník
ismálum, í vlðtali við frótta*
ritara aðaimálgugns dansbra
Jafnaðarmanna, >Social-
Demokratenr.
Tschitscherin, alþýöuf ulltrúi Rúata
í utanríkismálum, var fyrir skðmmu
staddur í Berlín og átti þar tal við
fréttaritara »Social-Demokratens«,
aðalmálgagns danskra jafnaðarm.
Pyrst mintist hann á fjárhags-
ástseður Rússlands. Kvað hann
framleiðsluna hafa aukist mjög á
síöustu tímum, svó að Rúasland
hefði nú nægar vörur til útflutn-
ings.
Þá mintist hann á stjórnmálaaf-
stöðu annara rikja til Rússlands.
>Aðaikjarninn í heimsstjórnmálum
Englendinga er fjandskapur þeirra
gegn ráðstjórnar-eldunum « segir
alþýöufulltrúinn. »Takmark Stóra-
B etlands er að umkringja ráð-
stjórnarveldin, og til þess að fá
fýzkaland í þertnan hring vill
Er-gland, að Pýzkaland gangi í
Þjóðabundalagið Innilokunin er
bæði íjárhsgsiegfi og bernaðarlegs
eðlis í Eistlandi og Pinnlandi hafa
Englendingar séri róða menn i her
málum, er eiga að leif beina hern
um- Og enskir bankar neita oss
um lán, svo að vér getum eigi gert
vörukaup þar, sem hagstæðast er.
Ráðstjórnarveldín hafa fullar sann-
anir fyrir fjandsksp EnglendÍDga
gegn þeim i stjói nmálum.
Ég hefl no argoit tekið það fram
í blöðunum og ondurtek það nú,
að ráðstjórnarveldin eru ekkert við
deilurnar í Kina riðin. Það er ósk
Hrelns-
stangasápa
<er sftid í pökkam ogf
einstökum stykkjum
hjá öl’um kaupmönn-
am Engin aívfg ©ins
góð.
vor, að Kfna verði ein ríkisheild
með lýðstjórn og fullkomnu sjálf-
ræði Pegar Pýzkaland heflr gengið
í Pjóððbandalagið, er því samkvæmt
samþyktum þess skylt að leyfa
erlendum berdeildum göngu gegn
um landið. Pess vegna vilja Eng-
lendingar fá þýzkaland í banda-
lagið. Herdeildirnar geta þá óhindr-
aðar farið um landið og alla leið
að landamærunumjrússnesku.«
- OddQr Signrgeirsson, rltstjórl
>Harðjaxls<, er nú kominn heim
a( ap talaoum og ordlna alivel
hress oftir uppskaróinn.
Sdgar Rice Burroughs; Vlltl Tarxnn.
»Þeir eru vitfirringar. Hafðir þú eigi getið þór þess
til? Meðal þeirra eru hraustmenni og góðir bændur, og
lög og réttur gildir á visan hátt.
Þeir tilbiðja alla fugla, en páfagaukurinn er aðalguð
þeirra. Einn er hafður i höll þessari á mjög veglegum
stað. Hann er guð guðanna. Hann er æfagamall fugl.
Ef það er rótt, sem Agó sagöi mór, þegar ég kom, mun
hann vera um þrjú hundruð ára gamall. Trúarsiðir
þeirra eru mjög æsandi, og mér dettur i hug, að þeir
hafi gert þá brjálaða með tlmanum.
Þó er þeim ekki alls varnað. Ef munnmæli þeirra eru
rétt, komu forfeður þeirra — litill hópur karla og
kvenna — einhvers staðar norðan að, viltust i Mið-
Afriku og lentu i hrjóstrugum dal i eyðimörk mikilli.
Ég veit, að hór rignir mjög sjaldan; þó munt þú Bóð
hafa blómlegan skóg og akra utan borgar sem innan.
Þetta er að þakka uppsprettum, sem forfeður þeirra
fundu og stækkuðu og þeir hafa komið þannig fyrir,
að allur dalurinn nýtur vatnsins alt árið um kring.
Agó sagði mér, að löngu fyrir sina daga hefði skógur-
inn verið græddur út á þann hátt, að vatninu úr lind-
inni var veitt um landið, nnz tró voru orðin stælt. Þá
var farvegurinn fluttur og ný tré gróðursett, og nú er
dalverpið þvi nær alreg skógi vaxiö nema þar, sem
borgin stendur. Ekki veit ég, hvort þetta er satt. Það
getur verið, að skógurinn hafi alt af verið hór, en þetta
er ein munnmælasaga þeirra, og sannindi hennar styrkj-
ast við það, að hér rignir eigi nóg til þess, að gróður
þrifist.
HBSmSHiHHSHEIHESHESHmSBÍ
. Kaajpið T«i<zan-söguviiái>!