Iceland review - 2012, Síða 22

Iceland review - 2012, Síða 22
20 ICELAND REVIEW I blame Sigur Rós. It’s all their fault, I say. Some years ago, I worked in a record store, with a chap named Andy. Andy was the epitome of cool. He was a hipster before it was hip. Andy had impeccable taste in music; he always knew the best records to play and the bands to be listening to. Andy took great pleasure in playing some often obscure, always great-sounding records at top volume in the store, which would ultimately result in a split in our customer base, with half standing stock still, and the other half rushing for the door, fingers in their ears. One record that Andy introduced me to is Ágætis byrjun by the aforementioned, and blameworthy, Sigur Rós. You will have defi- nitely heard of Sigur Rós by now, but back in 2000, they were almost unheard-ofs from Iceland. Journalists spoke in mixed metaphors and clichés about hearing the sound of wind sweeping across volcanic rock, while Jónsi warbled and wailed in a language dubbed as ‘Hopelandic.’ Even without the hyperbole, I was hooked. I’d never heard anything like it before, and cranked up loud, customers would linger longer among the racks, seemingly fro- zen to the floor. Hearing “Starálfur” or “Ný batterí” would often be the highlight of my day. Since then, I’ve been an avid fan of Sigur Rós. This interest soon turned into an addic- tion. This addiction really peaked with the band’s third album, which I could have worn out, if it were possible to wear out CDs. I found myself traveling to Sigur Rós concerts across the globe, being part of the ‘heima’ Icelandic group, looking forward to their traditional end- of-tour Reykjavík homecoming shows and begging backstage passes to Jónsi’s solo tour. Flights, ferry crossings, work, lack of cash—all failed to stop me from seeing the spectacle of Sigur Rós live. This obsession, once awakened, became all consuming. Not only for Sigur Rós, but for any high-quality Icelandic music. Valtari, their most recent album, has become a mainstay of my stereo too. I love the way it sounds; yes, it has a little less vocal input from Jónsi, but has been given an extra edge by the inclusion of a choir, and I love all those little creaks and squeaks in the background that give such a lush, enduring texture. Put “Varúð” on Photos By lilja birgisdóttir
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99

x

Iceland review

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Iceland review
https://timarit.is/publication/1842

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.