Heimili og skóli - 01.08.1971, Qupperneq 27

ir 'halda fram. En hömlulausar barneignir í yfir-
fullum heimi nútímans mun örugglega leiða til
morða.“
Ein uppástungan um takmörkun barneigna er
fólgin í „tveggja 'barna áætluninni“. „Jafnvel þótt
konan mín og ég vildum gjarnan eignast mörg
börn,“ sagði háskólastúdent einn við mig, „þá
höllumst við að þeirri almennu skoðun nútímans,
að hinn lagalegi og siðferöilegi réttur okkar nái
ekki lengra en það, að við skiljum eftir okkur
tvö börn, sem komi í okkar stað.“
Er faægt að gera stefnu þessa vinsæla? Mann-
fjölgunarfræðingar eru mjög hlynntir henni. Dr.
H. Curtis Wood, jr„ læknisfræðilegur ráðgjafi
fyrir „Félag til eflingar sjálfviljuglegra ófrjó-
semisaðgeröa“, hefur borið fram þessar tillögur:
„Veita skal ihinn venjulega persónufrádrátt frá
útsvars- og tekjuskattsálögum fyrir fyrstu tvö
börnin, en síðan skal leggja á skatt fyrir hvert
það barn, sem þar er fram yfir, og fari hann sí-
hækkandi með hverju barni. Veita skal 'hverjum
þeim manni eða hverri þeirri konu, sm lætur
sjálfviljug framkvæma á sér ófrjósemisaðgerð,
1000 dollara frádrátt á skattskýrslu.
Hvað þá snertir, sem borga ekki útsvör eða
tekjuskatt, skal veita konum frá 14—45 ára, sem
eiga þegar tvö börn, peningauppbót fyrir hvert
ár, sem þær eru óþungaöar. Einnig skal veita
þeim körlum og konum 1000 dollara peninga-
uppbót, sem láta sj álfvilj uglega framkvæma á sér
ófrj ósemisaðgerð.“
Kingslep Davis prófessor, forstöðumaður Al-
þjóðlegra mannfjölda- og borgarrannsókna við
Kaliforníufylkisháskólann í Berkeley, stingur
upp á því, að svo framarlega sem þjóðin vilji, að
íbúatala landsins standi í stað, ætti ríkisstjórnin
að hætta að leggja hærri skatta á einhleypt fólk
en gift, einnig ætti hún að greiða kostnað við
fóstureyðingar og leita að ráðum til þess að
veita konum algerlega jöfn tækifæri á við karla,
hvað menntun og atvinnumöguleika snertir, svo
að þær geti þroskað með sér ýmis áhugamál, sem
keppt geti við áhuga þeirra á hjónabandi og barn-
eignum.
Auk þess að hugsa um gæði lífsins, hvað þjóð-
ina snertir í heild, verðum við líka að bugsa um,
hvers konar lífi við viljum lifa innan veggja
heimilis okkar. „Ég kom frá dásamlegu heimili,
þar sem ríkti falýja og velvild og gestir voru raun-
verulega velkomnir. Oll fjölskyldan fór í sumar-
leyfisferðir saman. Og það var alltaf til svolítill
varasjóður í kökudós uppi í skáp, sem hægt var
að eyða í ýmislegt skemmtilegt, svo sem tóm-
stundastörf og ýmislegt, sem verða mátti til bæði
gagns og ánægju,“ segir ung eiginkona. „Við
hjónin viljum bæði, að okkar fjölskylda lifi sams
konar lífi. Og þess vegna ætlum við að nota þá
fjármuni sem við höfum til ráðstöfunar, handa
þeim tveim börnum, sem við eigum nú þegar,
heldur en að reyna að láta þá duga handa mörg-
um börnum.“
Onnur kona ihefur þetta að segja: „Þegar ég
var barn, þá 'hljóp ég eitthvað burt, þegar mér
fannst mamma vera svo önnum kafin við yngri
börnin, að hún hefði engan tíma né ást aflögu
handa mér. Nú á ég tvær telpur, og ég er ekki viss
um, að barn í viðbót mundi veita mér nægilegan
tíma til þess að veita telpunum mínum tveim það
tilfinningalega öryggi og hvetjandi og vekjandi
umhverfi, sem ég vil, að þær njóti.“
Of mörg börn geta líka lagt þunga byrði á
herðar eiginmannsins. „Því miður uppgötvaði
ég þetta ekki fyrr en um seinan,“ segir ein ung
móðir. „Þó að ég elski yngsta barnið eins mikið
og hin, þá kvelst ég við að sjá, hvað eiginmaöur-
inn minn verður að leggja á sig. Hann vinnur að
deginum og svo hefur hann annað starf á kvöld-
in og vinnur svo eftirvinnu á laugardögum til
þess að geta séð fyrir okkur öllum. Hann sefur
hvenær sem hann er heima. Og það var einmitt
í ár, sem hann hafði vonazt til að geta farið á
námskeið í kvöldskóla og lært þar greinar, sem
gætu gert honum mögulegt að fá hetra starf. Það
er gagnlaust að tala um gæði fjölskyldulífs okk-
ar. Við 'höfum jafnvel ekki neitt fjölskyldulíf.“
Að lokum skyldum við íhuga eitt atriði, sem
hefur nú stöðugt vaxandi þýðingu: Eftir því sem
dregur nær lokum þessa áratugs, nálgast konur
HEIMILI OG SKOLI
95