Sjálfsbjargarfréttir - 01.11.2004, Side 7

Guðbjörg fyrir utan heimili sitt í Hafnarfirðinum. Guðbjörg, sem er heimavinn-
andi, segir það hafa verið samkomulag á milli þeirra hjóna að hún eyddi sínum
kröftum í heimilið. „Mér finnst ekki taka því aðfara að vinna úti og eyða mínum
kröftum íþað. Eg er misjöfn eftir dögum og þarf að passa vel upp á sjálfa mig. “
Mynd/kmh.
„Ég fékk góðkynja æxli við heiladingulinn, en var ekki
greind fyrr en tveimur árum síðar. Eg vissi að eitthvað
væri að, en var f raun búin að sætta mig við ástandið,
vegna þess að ég var löngu búin að gefast upp á að
tala við lækna...."
hún greindist með sjaldgæfan sjúk-
dóm árið 1991. Sjúkdómurinn heitir
Cushings sjúkdómur. „Ég fékk góð-
kynja æxli við heiladingulinn, en
var ekki greind fyrr en tveimur árum
síðar. Ég vissi að eitthvað væri að,
en var í raun búin að sætta mig við
ástandið, vegna þess að ég var löngu
búin að gefast upp á að tala við
lækna. Þetta var æxli sem ruglar
m.a. hormónastarfsemi líkamans.
Ég vann við tölvusölu á þessum
tíma og ákvað að segja upp vinn-
unni. Afleiðingar af sjúkdómnum
geta einmitt leitt til þess að maður
missir kjark. Ég missti þó ekki það
mikinn kraft að ég kláraði B.A.
gráðu í þýsku með vinnunni og fór í
kennsluréttindanám við Háskóla Is-
lands stuttu síðar og í framhaldsnám
til Þýskalands að því loknu, árið
1991. Um jólin sama ár greindist ég
svo með sjúkdóminn; aftur var það
Jón Þorsteinsson sem kom mér til
hjálpar. Ég fór í aðgerð til Danmerk-
ur þar sem æxlið var fjarlægt. Ég fór
heim til Islands í hálft ár til að jafna
mig, vegna þess að þetta hafði mik-
il áhrif á mig. Það tók um eitt og
hálft ár fyrir heiladingulinn að fara
aftur í gang, þannig að ég varð að
taka töflur til að viðhalda lífskröft-
um. Það er svo skrítið að þegar
maður hefur fengið einn krónískan
sjúkdóm þá telur maður sig vera
búin með sinn skerf, en svo gerist
eitthvað svona eins og í mínu til-
felli.“
Fann ástina í Þýskaiandi
Guðbjörg fór aftur til Þýskalands
haustið 1992 og hélt áfram í námi.
„Ég var í magisternámi í þýsku í
Bielefeld og líkaði mjög vel. Ég bjó
hjá þýskri fjölskyldu og fékk vinnu
sem aðstoðarmanneskja prófessors í
deildinni sem ég var í.“
Guðbjörg kynntist eiginmanni sín-
um, Dirk Lubker, þegar hún var við
nám í Þýskalandi. „Hann hafði ný-
lokið fjarnámi í viðskiptafræði þeg-
ar við kynntumst. Við vorum búin
að þekkjast í ár áður en við urðum
par.“
Guðbjörg og Dirk giftust innan árs
eftir að þau byrjuðu saman og eign-
uðust soninn, Markús Svavar, árið
1996. Fjölskyldan fór í sumarfrí til
Noregs árið 1998 og leist svo vel á
land og þjóð að hún ákvað að flytja
þangað ári síðar. „Við keyptum okk-
ur hús í Gjerdrum, sem er lítið
sveitafélag í hálftíma fjarlægð frá
Osló. Dirk fékk vinnu sem verk-
efnastjóri hjá tölvufyrirtækinu
Compaq. Síðar var hann sendur til
Stokkhólms að vinna fyrir Ericsson
og þar bjuggum við um átta mánaða
skeið.“
Guðbjörg og fjölskylda hennar
bjuggu í Noregi í fjögur ár. Guð-
björg vann einn vetur sem móður-
málskennari, kenndi íslenskum
börnum sem voru nýflutt til lands-
ins. Um tíma starfaði hún einnig í
hlutastarfi á bókasafni. Guðbjörg
var félagi í NHF, Norges Handikap-
forbund í Noregi og var virk í
íþróttafélagi fatlaðra þar sem hún
bjó. „Ég fór á fullt í fþróttastarfið,
var mjög virk í Boccia íþróttinni og
lenti meira að segja einu sinni í 3.
sæti í Noregsmeistaramótinu í ein-
staklingskeppni. Ég var send á
dómarnámskeið og var m.a. fylkis-
dórnari í tvö ár. Það er erfitt að fá
yngra fólk til starfa í samtökum fatl-
aðra í Noregi og þegar einhver býð-
ur fram krafta sína, eins og ég gerði,
er hann samstundis gripinn og settur
á fullt í starfið. Auk þess starfaði ég
fyrir gigtarfélagið á staðnum og tók
þátt í stofnun sjállboðaliðamið-
stöðvar.“
Ólík kerfi
Guðbjörg segir töluverðan mun vera
á kerfunum í Þýskalandi og Noregi
samanborið við ísland. „Ég fór í ör-
orkumat í Þýskalandi eftir að ég
giftist, vegna þess að þar eru skatta-
afslættir mögulegir. Þar er örorku-
mat alveg óháð lífeyri. Ég var metin
90% öryrki sem var hálfgert sjokk
fyrir mig, vegna þess að mér fannst
7