Úrval - 01.11.1978, Qupperneq 39

ATLANTIS — LEYNDARMÁL LANDSINS TÝNDA
37
plægðu jarðskorpuna á viðkvæmum
stað, Miðatlantshafshryggnum, og
olli gosi úr sérhverjum gíg á þessari
gígaröð.
Það vantar ekki að hugmyndaflug
Mucks vekur tilfínningu um hamfarir
og skelfingu! Olýsanlegir jarðskjálftar
skóku Atlantis; heimili og hof
hrundu eins og spilaborgir. ,,Ö11
sléttan var eitt eldhaf,” skrifar Muck.
„Glóðheitur jarðarmassinn vall upp
úr iðrum jarðar og flæddi út í
Atlantshafið, svo af varð sjóðandi
gufueimur. Fellibyljir og gorkúlulaga
eldstólpar geystust hátt upp úr gufu-
hvolfinu. Ský af gufu og ösku, á stærð
við heil meginlönd, myndaðist yfír
öllu svæðinu.”
Atlantis tók að sökkva í hyldýpið,
sem myndaðist við að jarðarmassinn
gaus upp á yfirborðið. Muck reiknast
til að það hafi tekið þetta stóra land
fast að 24 tímum að hverfa, svo að-
eins stóðu eftir níu hrauni þaktar
keilur hæstu tindanna. ,,Á einum
hræðilegum degi og einni skelfilegri
nótt,” skrifaði Plató, hvarf Atlantis.
Högg Smástirnis A varð vart um
allan heim. Jarðskjálftar skóku
næstum hvern jarðarskika. Muck
dregur þá ályktun að norðausturhorn
Suður-Ameríku hafi hallast niður í
Atlantshafið og norðvesturhornið
risið hátt upp frá Kyrrahafinu, svo
hof og borgir lyftust frá því að vera
niðri við sjó og höfnuðu hátt uppi á
því landi, sem nú er Andesfjöll. Allt
umlykjandi, svart ský fyllti loftið ban-
vænum gastegundum sem kæfðu
menn og skepnur, hvar sem þær féllu
til jarðar.
Þessu til sönnunar bendir Muck á
útrýmingu síberísku mammútanna.
Þeir voru meðal stærstu skepna jarð-
arinnar og reikuðu tugþúsundum
saman um íslausa Síberíu. Muck
telur, að skýið ógurlega hafi drepið
þessar risaskepnur þar sem þær stóðu,
með síðustu fylli í belgnum.
Þær jurtategundir, sem þær nærð-
ust á, eru ekki til í Síberíu nú til dags.
Muck álítur ekki að nokkur hafi getað
skýrt þann skyndilega kulda, sem
„hraðfrysti” þessa loðnu frændur fíl-
anna og breytti Síberíu í þá víðáttu-
miklu frystikistu, sem hún er nú.
Hann slær því fram, að högg smá-
stirnisins hafi valdið því, að jörðin
snaraðist á möndli sínum og norður-
póllinn hafi færst til, nóg til þess að
valda þessum skyndilegu loftslags-
breytingum.
Þetta hrikalega, svarta ský ösku og
gufu, segir Muck, fór saman við þá
miklu flóðbylgju, sem Biblían kallar
syndaflóð. Plató talar líka um „aur-
haf,” sem lengi kom í veg fyrir að
unnt væri að sigla um Gíbraltarsund.
Eyðilegging flóðsins gefur bestu
skýringuna á því, hve fljótt fyrntist
örugg minning um Atlantis. Muck
áætlar, að það hafi tekið mannkynið
3000 ár að komst yfir hamfarirnar,
sem urðu af völdum Smástirnis A.
Mikinn hluta þess ríma hafi svart gos-
öskuský grúft yfir Norður-Evrópu.
Fyrir þá, sem komust af úr flóðinu,
var lífið stutt og hörð barátta undir