Smáfuglinn - 19.03.1944, Blaðsíða 1
Ritstjóri og ábyrgSarmaður
Bjöm Jónsson
Fréttaritarar:
Jóhannes Guðmundsson
Óli Vestmann Einarsson
Reykjavík 19. marz 1944. —.í. árgangur, 1. tölublað.
SMÁFUGLINN
PRENTAÐ SEM HANDRIT
VÍKINGSPRENT H.F.
ÚTGEFANDI STARFSMANNAFÉLAG VÍKINGSPRENTS
: -r^r^r'^ry
Upphafsord Eldhústunnuumræður
vorum hóp munu
rnargir cr gjarn-
an hefðu viljað
að Smáfuglinn
hefði fvrr liafið
göngu sína. Eitt
af fyrstu verk-
efnum Starfs-
mannafélagsins
var að ákveða
að hefja útgáfu blaðs, þar sem
menn gætu rætt áhugamál sín,
bent á það, sem betur mætti fara
og borið fram tillögur um endur-
bætur og nýjungar sem þeir teldu
æskilegar. Er það og mála sann-
ast, að full þörf er á slíku mál-
gagni, þar sem svo margir vinna
og þar af leiðandi svo margvísleg
sjónarmið um að ræða. Og nóg eru
misklíðarefnin, þar sem svo marg-
ir eru vinnuflokkarnir: Tveir kjall-
arar, tveir pressusali.r, setjarasal-
ur, bókband, háaloft, o. fl. o. fl.
Er það þá öllum viðkomandi til
hugarléttis, að geta skammast í
blaðinu, og tekur ritstjórnin ö!lu
slík feginshendi.
Svo óheppilega vildi til, að rit-
stjóri sá, sem kosinn var um leið
og stofnun blaðsins var ákveðin,
reyndist gersamlega áhugalaus og
óhæfur til starfsins. Hefur það
Framh. á 7. síðu.
I»að var í desember, Fcykileg-
um þunga áhyggna var hlaðið á
herðar ritara Starfsmannafélags-
ins, verkstjórans Guðmundar
Gíslasonar. Það var ekki nóg með
að hann þyrfti að vinna 25—26
klst. á sólarhring við Lady Chat-
crley, hcldur varð hann líka . að
berjast fyrir hagsmunum Starfs-
mannafélagsins.
Aðalmálefni Starfsmannafélags-
ins um þessar mundir voru brenni-
vínskaup, sem Guðmundur gekk
mjög vcl fram í, og svo stórmálið
„kaffisalurinn“.
Það þótti vera orðin talsverð
áhætta að drekka í horninu hjá
Jónasi, því að þar var orðið eins
og í Sólvallastrætisvagni. Og ekki
var hættan rninni fyrir upplögin
hans Guðmundar, sem og sjá
mátti á honum. Maðurinn hríð-
horaðist og hætti að raka sig. Á-
standið var orðið óbærilegt. Kaffi-
félagið var farið að nota meira
kaffi til gólfþvotta á bókbandinu
cn til drykkjar.
Þegar svona var kom'ð hó,f rit-
ari Starfsmannafélagsins sterkan
áróður fyrir því, að starfsfólkinu
yrði séð fyrir kaffisal. Guðmund-
ur gekk ötullega fram. eins og
hans var vonin vísa, og var þó
baráttan oft svo tímafrek, að hann
varð alveg að leggja svefninn á
hilluna. Haraldur Gíslason var
nefnilega hinn grimmasti viður-
eignar, vildi alls ekki víkja fyrir
Guðmundi. Varð nú Guðmundur
að hlaupa á milli þeirra hæstu í
Fráfarandi rh .tjóri olaðsins að
lesa hið nýútkomna blað.
LAijQSBÓKASAFN
156360
~'TslanÍ)S~~