Vestfirðingur - 15.12.1965, Blaðsíða 3

BLAÐ ALÞYÐUBANDALAGSINS A VESTFJÖRÐUM
VH. árgangur.
Isafjörður í desember 1965.
18.—25. tölublað.

1
m

m
m
Séra Jóhannes Pálmason, prófastur
Friður á jörðu
„Hún er svo dimm og döpur þessi tíð
sem dauðamyrkur grúfi yfir lýð,
og leiðin byrgð, sem lagði Mannsins son.
Þú ljósið heims, ó, tendra hjartans von.“
Þannig hvað íslenzka skáldið Sigurður frá
Arnarvatni. Og sú tíð, sem hann minnist á, er
er ekki ennþá að baki. Því að enn einu sinni
renna jól upp yfir blóði drifna vígvelli í mann-
heimi. Enn einu sinni setja mannlegar athafnir
háðsmerki aftan við lofsöng og árnaðarbæn
himnesku hersveitanna, sem fögnuðu fyrstu
jólum.
Myrkrið í mannheimi er engin nýjung. Fyrir
nálega hálfu þriðja þúsundi ára heyrði spá-
maður nokkur hrópað til sín: „Vökumaður,
hvað líður nóttinni?“ Og vökumaðurinn svar-
aði: „Morguninn kemur, og þó er nótt.“ Og
fyrir nærfellt tveim þúsundum ára var ritað:
„Ljósið skín í myrkrinu og myrkrið hefur ekki
tekið á móti því.“ Enn var nóttin ekki sigruð,
en ljósið, sem átti að bera sigurorð af henni,
var upp runnið, og höfundur orðanna átti sér
þá hjartans von, að það yrði senn myrkrinu
yfirsterkara. En barn tuttugustu aldarinnar
sér ennþá dauðamyrkrið grúfa yfir lýð, og í
mörgum brjóstum brennur spurningin: „Hvað
líður nóttinni?“ Að baki spurningarinnar býr
að vísu vonin um, að nóttin líði hjá og bjartur
dagur renni. En við hvað er sú von bundin?
Við mannlegt hugvit? Við snilli stjórnmála-
manna? Við stofnanir, sem eru mannlegar
smíðar?
Mannlegt hugvit er að vísu mikið. Flugvélar
þeysa áfram með tvöföldum hraða hljóðsins,
gerfihnettir sveima umhverfis jörðu og aðrir
eftir reikistjarnabrautum umhverfis sólu. Og
leyndardómar hinna smæstu efnisagna eru
kannaðar. En sagan segir, að því lengra sem
vald mannsins yfir umhverfinu nær, því dýpra
verður hann að búa um sig í skotheldum byrgj-
um undir yfirborði jarðar. Leiðin til friðar og
farsældar skapast ekki af hugvit og snilli
mannlegs anda. Til friðar, réttlætis og bræðra-
lags verður aldi’ei komizt framhjá Kristi. Sé
byrgð leiðin, sem hann lagði, grúfir dauða-
myrkrið yfir þjóðurn jarðarinnar.
Jólin eiga að minna okkur á þetta. Þau eru
nefnilega ekki það, að við séum að halda hátíð
— ekki okkar sköpun og framvæmd. Hið ytra
umstang er að vísu okkar framlag til þeirra.
En jólin sjálf, kjarni þeirra og innihald, er
gjöf, sem okkur er boðin. Við eigum að þiggja
jólin, en ekki að halda þau. Og þá birtir yfir.
Guð gefi okkur öllum gleðilega jólahátíð.
I
i
1
1
f
á
i
m
liVa
m
I