Bergmál - 01.07.1955, Qupperneq 21

1955
B E R G M Á L
tízkunni, eða að minnsta kosti
allir þeir, sem hafa efni á því.
Nýjasta kventískan hefir um
aldaraðir komið frá París. Strax
á miðöldum voru Parísar-
módelin fyrirmynd kvenfatn-
aðar á Norðurlöndum — öðru
hverju hafa þó önnur lönd staðið
framar en Frakkland í tízku-
sköpun, en reyndin hefir jafnan
orðið sú, að París hefir tekið
forustuna á ný.
Þegar maður horfir á myndir
af kvenfatnaði eins og hann hefir
verið gegn um aldimar, verður
manni ósjálfrátt á að hugsa:
„Nú—já, stúlkurnar hljóta að
hafa litið allt öðruvísi út í
gamla daga“ — nefnilega fata-
lausar.
Og þessi hugsun er ekki al-
gjörlega út í bláinn. Konulík-
aminn hefir í raun og veru tekið
breytingum á síðustu áratugum.
Meðalhæð kvenna hefir til dæm-
is aukizt um þrjá til fjóra senti-
metra á síðustu tveim manns-
öldrum. Það er að vísu ekki
svo mikil breyting, en þó at-
hyglisverð með tilliti til þess að
á sama tíma hefir meðalþyngd
minnkað. Og þetta á ekki ein-
ungis við um þær yngri, heldur
einnig þær eldri.
Orsökin til þessara breytinga
er meðal annars hinir þröngu
kjólar og dragtir en auk þess
hefir hinn sífelldi áróður fyrir
léttara faöði ef til vill einnig haft
einhver áhrif.
Einn hluti líkamans er þó um-
fangsmeiri á stúlkunum okkar,
'heldur ' en var á ættmæðr-
um þeirra. Það var mittið.
Fyrir aldamótin var 48 senti-
metra mitti ákjósanlegast. Og
þessu slöngumitti náðu kon-
urnar í raun og veru með því að
reyra sig saman með hinu við-
bjóðslega lífstykki, sem var út-
búið með járnspennum og gorm-
um er hjálpuðu til að kreista
líkamann svo, að hann tapaði
allri eðlilegri lögun. Svo langt
var gengið að mörg lífstykki
voru blátt áfram heilsuspillandi.
Nú. hefir því heyrzt fleygt, að
taka eigi upp lífstykki á nýjan
leik eftir gömlu fyrirmyndinni,
en vonandi hefir sá orðrómur
ekki við neitt að styðjast. Því að
ef þau verða á annað borð í
tízku, þá hjálpa engar fortölur
mæðra eða feðra, þá munu ungu
stúlkurnar reyra sig og kremja.
Að vísu verður aldrei eins langt
gengið nú og áður var, breyttir
lifnaðarhættir hljóta að koma í
veg fyrir það. Engin kona gæti
unnið nútíma störf, hvað þá
19