Bergmál - 01.07.1955, Side 62

Bergmál--------------------------------------------------JÚLÍ
hann heyrði höggin er hjarta hennar barðist um. Eftir örstutta
.stund myndi hún komast að raun um, hvort Johnny og Tony Mor-
daunt væru einn og sami maður. David nam staðar utan við dyrnar.
„Ég ætla að ganga inn fyrst,“ sagði hann blátt áfram. „Þér skuluð
ekki koma inn fyrr en ég kalla á yður, því að ég hefi ekki sagt hon-
um enn þá, að þér séuð að koma. Mjög óvænt geðshræring gæti
orðið til þess að hann fengi minnið á ný. Og ef þér þekkið hann og
hann man eftir yður, þá er mjög sennilegt að hann fái slæmt tauga-
áfall.“
Christine kinkaði kolli, en sagði ekki neitt. Hún hélt höndunum
fast að hliðum sér.
David opnaði dyrnar og gekk inn. ,Halló, Johnny!“ Rödd hans
var glaðleg og hressileg. Hún heyrði ekkert svar, en andartaki síðar
heyrði hún að David sagði skýrt: „Það er gestur í fylgd með mér
núna, sem kemur til að sjá þig. Má ég bjóða henni inn?“
Christine heyrði óm af einhverju svari, en ekki orðaskil. Að ör-
stuttri stundu liðinni kallaði David til hennar. Hún tók á allri
þeirri hreysti, sem hún átti til og gekk hægum skrefum inn í her-
bergið með ákafan hjartslátt. Sjúklingurinn hafði staðið á fætur og
stóð út við gluggann og sneri baki að henni alveg eins og er hún
hafði komið í dyrnar í fyrra skiptið og hún gat ekki séð íraman í
hann, aðeins ljóst, liðað hárið.
,Johnny,“ sagði David blíðlega, „gestur þinn er kominn hingað.“
Johnny sneri sér við og horfðist í augu við Christinu. Hún greip
andann á lofti og henni fannst hún vera orðin máttlaus í hnjáliðun-
um. Þetta var Tony Mordaunt. Enda þótt hann hefði breytzt mikið
síðan hún sá hann síðast fannst henni hún þó þekkja til fullnustu
hvern drátt í andliti hans. Hún var ekki í neinum vafa um það, hver
þessi maður var, sem stóð fyrir framan hana. Hún lokaði augunum.
Enda þótt hún hefði alltaf óttast það, að Johnny myndi ef til vill
vera sami maðurinn og hún hafði reynt að þurrka út úr huga sínum,
þá var það henni samt næstum því ofraun að sjá hann hér allt í
einu bráðlifandi.
„Þekkirðu hana ekki Johnny?“ Rödd Davids var á ný glaðleg og
hressileg.
„Hún hefir komið hingað inn áður í fylgd með yfirhjúkrunar-
— 60 —