Alþýðublaðið - 04.01.1926, Blaðsíða 3

%
nota * *l{Var trún*9*r»töðar tU
vinuit yrir ttjdiut *íg, e£ þ>;i «u«
sér að viona vel, ©g duglnga
tneon þarf ekkl að væna annars.
En það «r éln* nm þjóðcnáta-
Biöifin og þjóðnýcinguna, að
hægt ar að koma þesiu hcim og
■amAD. Þlngmaður t. d vlnnur
íyilr atétt aína og þar mað tyrir
sjálian sig, og ter það vel saman.
Átþýða gotur því dregið þann
lærdóm at þsssarl mótbáru auð-
vaidilni gegn þjóðnýtingu, að
hollast sé að sanda aiþýðnatétt-
armenn á þlng. Auðvaidsatéttar-
maðutr vinuur áldrei vei *yrir al
þýðustéttlna, jatnvel þótt h nn
sé akki alveg sann'ærður um
þesaa uppákaldskenningu euð
valdslns, sem alveg girðir tyrir
það.
Leikfélag Reykjavíkur,
Danalnn i Hruna.
(Prh.)
Persónurnar i leikriti þessu eru
allar tilþriíalitlar og lítt apakar aS
viti. þær eru eins og fólk gerist
fleat, hveradagslegar f hugsun og
háttum. Jafnvei Ógautan er hinn
hveradagslegasti i öllu framferSi
sínu. MaSur þekkir skapgerS hans
frá daglegu lifl. Hann rekur at-
vinuu sina á tiltölulega heiSárlegan
hátt á borgaralega vísu. Hann
sýnir mönnum fram á ágæti þess,
sem bann heflr upp á aB bjóöa,
án þess að misþyrma sannleikan-
um msira en nauðsynlegt er. En
hánn vill hins vegar hafa nokkuö
fyrir snúö sinn. Og hann dregur
•ngar dulir á, hvaö það er. Hann
•' -i: íi-n ii - ápaak
w
Utvegsmenn
og aSrir, sem íteinoliu notal SkiftiB viB Landfiversslun, því þaS mun
verSa hagkvæm st, þegar á alt er litiB, OlíuvsrSiö er nú frá geymslu
stöBum Landsvei zlunar:
Sunna 30 aura kílóiS.
Mjölniv 88 — —
Gasolía 28 — —
Sólarolla aa — —
Olían er fiutt heim til kaupenda hór i bænum og á bryggju, aB
skipum og bátum eftir því, ssm óskaB er.
Sé vsran tefcin vil sklpshlil og greidd við móttöba, er
vorðil 2 aarnin lægrs fcíióið. Staltunnur jeru lánaðar ókeypis, ef
þelm er skilaB s'tur innan þriggja mánaSa.
Trótunnur koata 18 krónur og eru teknar aftur fyrir sama verB,
•f þsim er skilaÖ óskemdum innan þriggja mánaöa.
Laridsverzlun.
”
er >sanngjarn oj áreiðanlegur< í
viBskiftum. Maður freistast til þess
að ætls, að skáldíö hafl meö þes»u
vftriB að draga uup mynd af dag-
legu siÖferði santiS&r sinnar í
viöskiítaiíflnu, op að trú hans sé
sú, aS ef þessu haldi svo áfram,
hijótl núverandi þjóðskipulag aB
hrynja til grunna. Seýring þessi
liggur nærri oss <>g er ekki ósenni-
leg. Gottskálk í Berghyl mættl
einna heizt nefns. óvenjuiega per-
sónu. Hann hefir minna af yfir-
skyni kærleikann og réttlætisins
en alment gerist
Meöfeiö leikendanna á hlutvsrk-
unum er eins og vant er misjöfn.
Enginn þeirra le kur verulega vel
nema Ágúst Kraran. er leikur
Verzliö ViB Vikar! þaö verSur
notadrýgst. Guðm. B. Vikar, Lauga-
vegi 21. (Beint á móti Hiti &
Ljós.) Sfmi 658.
Veggmyndir, tailagar eg ódýr-
ar, Fr«yjugötu n. Innrömmun á
sama stað.
Ógautan. Hann leikur á köflum
agætlega. Er varla vafl á því, aö
hann fer meö hlutverk þetta bezt
allra þeirra hlutverka, er hann
hefir leikifi. Hreyflngar hans eru
ágætar og röddin í fullu samræmi
viö persónuna. Þó má Kvaran gæta
þess að glnyma eigi hinu djöful-
Idgar Kioe Burrough*: Vlltl Tikm.
Berta li, aö hann broyttí imátt og stnátt skapi.
Hláturinn varð aö œðisópum, og andlitiö breyttist alt, i
bvo aö skein i gular tennurnar.
Sókn hani varð ákafari og ákafari. Berta itóö uppi
viö legubekkinn og i ijálfheldn. Alt i einu laut hann
niöur, þreif upp set litið og grýtti þvi af afli aö höfði
Bertu. Hún bar af lór höggið með iþjótinu, en riöaöi
við og féll aftur á bak á legubekkinn. Metak réðit á
hana i lama bragöi.
* *
*
Tsrzan og Smith-Oldwick skeyttu þvi litið, hvaö oröið
var um ikötuhjúin. Tarzan vildi ism fyrit komait á
götuna, ivo að hann gmti rakiö siöð Bertu. Smith-Old-
Wick fór á undan Tarzan éftir göngunum, gekk upp
riöið og vildi lyfta hlemmnum. Haaa reyudi Utla itond
ngM «v« vfb Ttammt i
„Settnm viö hlemminn yfir, þegar við ikildum viö
hann? Ég man ekki til þeas, að við gerðum það “
„Neij við skildum eftir opið,“ svaraði Tarzan.
,Það hélt ég, en nú er aftur, og ég get ekki hreyft
hlemminn. Þú getur það ef til vill?“
Tarzan gerði ekki annað en brjóta eina stigarimina,
ivo að hann hrapaði á gólfið. Hann reyndi 1 annað sinn,
en heyrði þá mannamál uppi yfir sér.
„Það er bezt, aö við reynum aðrar útgöngudyr,“
mœlti Tarzan. Snéru þeir þá við, og varð Tarzan all-
undrandi, er hann opnaði dyrnar á veggskotinn og
heyrði kvenmann hrópa i angist: *Ó! Drottinn minn!
Vertu mér náðugurl"