Eldey - 01.03.1948, Qupperneq 1

ÍCSni:
★ ,,Eigi skal gráta . . .“
Vr Hvað segir hann núf
'k Hver stöðvaði bæk-
urnarf
★ Alþjóða barnahjálpin.
★ Saga um morð.
Nýtt Mað.
Það kann að þykja nokkuð
djarft tiltæki, að hefja útgáfu
þriðja blaðsins hér í Keflavík,
en um það má hver halda sinni
skoðun. Við nánari athugun
mun raunin verða sú, að seint
sé of mikið af því sem óbundið
er, að seint sé of mikið af vett-
vöngum frjálsrar hugsunar. Tök-
um dæmi af Reykjavík. Þar
koma út '5 dagblÖð, enda þótt
aðeins séu tvær megin skoðanir
sem eigast við, þegar öllum smá-
munalegum einkahagsmunum er
sleppt. Hví skildum við ekki, í
verðandi borg, liafa á prjónun-
um 3 blöð, sem koma út næst-
um því einu sinni í mánuði
hverjum? Það hlutfall er sízt of
hátt. Hin blöðin, sem hér koma
út, eru ágæt, hvert á sínu sviði,
bæði lífs og liðin, enda er þessu
blaði ekki ætluð barátta við þau,
frekar en ástæður krefjast á
hverjum tíma, miklu frekar sam-
starfs, ef það kann að leiða til
heilla í málefnum lands og þjóð-
ar eða sérmálum Keflavíkur og
nærliggjandi byggða.
Það er svo margt bakvið tjöld-
in í okkar þjóðfélagi. Það er svo
margt sem er háð kunningsskap
eða vináttu einstaklinga, svo
margt, sem er þjóðhættulegt, sem
er framkvæmt eftir þeim leiðum,
sem lítt vitkuðum börnum hæf-
ir, en er ósegjanlega hættulegt í
munni og framkvæmd fullorð-
ins fólks — hér er átt við þetta
algenga og velþekkta fyrirbrigði
— „ef þú gerir þetta, þá skal ég
gera hitt“ —, þetta er svartur
markaður, sem nær frá hinum
ómerkilegasta skömmtunarbók-
arsala til margra æðstu valda-
rnanna í þjóðfélaginu.
Þessu blaði er ætlað það hlut-
verk að vera óflokksbundin
rödd, sem getur flutt og vill
flytja eitthvað af því, sem þarf
að koma fyrir sjónir almennings
en hvergi á innangengt, vegna
margvíslegxa einka- og flokks-
hagsmuna.
Blaðinu er það ljóst, að slíkt
er vanþakklátt verk og oftast illa
launað. En laun, í venjulegri
merkingu þess orðs, er ekki það,
sem eftir er verið að sækjast,
1. ár
Keflavík - Marz - 1948
1. blað
KRISTINN PÉTURSSON:
ELDEY
y
Sigghendur tímans sviðnar lendur flosa.
Brautingjans iljar blessa gljúpan 'mosa.
Áning er þæg i örmum mjúkra kvosa.
Hjalandi bdra hugann að sér laðar,
andnesið hrjúft i aftanskini baðar.
Hvort ertu, Jörð min, heilluð, numin staðar?
9
Guðinn að hafi glóhnettinum ekur.
Áliðinn dagur enn til söngva vekur.
Siðbúinn már af sundi flugið tekur.
II.
Éinn saman lit ég úti i hcegum kveldþey
stíga úr blárri straumröst hvita Eldey,
svipfriða eins og seglum búið kveldfley.
Eldmey i kveldþey, útvörður í djúpi,
Ijúflinga vernd og likn i alda hjúpi.
Fullvel ég sé, þótt friðsœld nú þér krjúpi,
rnynd þína i vörn gegn marnum hyggjuvalda.
Djúpúðg og snortin dvelur þú við salta
vinda — og þreyir vökul ungan Hjalta.
111.
Stirnir af þeim, er standast hranna dýfur.
Heill þeirri dirfð, sem hamrabeltin klifur.
Guðsást þeim anda, er geisluð loftin svífur.
Úti við skagans œgisendna jaðar,
viðs fjarri öld, sem villtum hraða hraðar,
einveran Ijúfa öðuskeljum raðar.
■
Birtast á himni boðorð dagsins nýja,
óminnis töfrar út í geiminn flýja.
Tunglið mitt góða, tak mig upp til skýja.
heldur árangur í framfaraátt fyr-
ir þjóðina og byggðarlagið, sem
þetta blað á heima í. Það verð-
ur að skeika að sköpuðu, hvernig
málflutningi blaðsins verður tek-
ið, en eitt er áreiðanlegt, að það
tekur ekki þátt í hinum póli-
tíska svarta markaði og mun ekki
virða að neinu fögur fortjöld,
sem grár leikur er æfður bakvið.
Þetta blað segir alla boðna og
velkomna, sem vilja ljá lið sitt
til að skapa meiri einingu í
í opinberum viðskiptum. Þetta
blað lætur sér ekkert mannlegt
óviðkomandi og mun leitast við
að taka á hverju máli svo sem
vit þess og orka leyfir, frá því
sjónarmiði einu, sem Islandi og
framtíð þess má til mestra heilla
verða. Að sjálfsögðu er vettvang-
ur blaðsins fyrst og fremst hér í
Keflavík og í hinum nærliggj-
andi byggðum Reykjanesskag-
ans. Þar er margt, sem betur
mætti fara, og síst of margar
þjóðfélaginu og meiri heiðarleik hendur, sem að heill vilja vinna.
LAHDSBOKASAFN
254344
ÍSLANDS .
„Eiái skal
áíáta • •
Það má nú flestum vera ljóst,
að íslendingar eru að byrja að
glíma við verulega fjárhagsörð-
ugleika, og mikið veltur á, hvern-
ig sú glíma tekst. En eitt er
víst, að það að taka mannlega á
móti, ræður miklu um, hver
sigurinn vinnur. Við höfum
undanfarin ár átt mikilli og
vaxandi velgengni að fagna og
ekki þurft að ganga í gegnum
þær eldraunir, sem svo margar
aðrar þjóðir þurftu að gera, með-
an styrjöldin geisaði. Og þjóðin
vann vel, fórnaði miklu og
græddi mikið á styrjaldarárun-
um, og sú varð raunin á, að hún
stóð réttu megin við stríðslokin.
(Skilningstré góðs og ills er eins
og önnur tré, að því leyti, að það
sendir skuggann frá sér eftir því,
hvernig sólin fellur á það.)
Nú er stríði og stríðsgróða
lokið, og aftur þarf að taka upp
friðsamleg störí á friðsamlegum
grundvelli. Það er runnið af
þjóðunum, — vígmóðurinn er
runninn af þeim, og sumar eiga
lítið annað en spillta akra og
brunnar borgir, þreytt og sið-
ferðilega lamað fólk.
Ennþá einu sinni stöndum við
betur að vígi en margar aðrar
þjóðir, við eigum mikið af fram-
leiðslutækjum, við eigum vélar,
verksmiðjur og tæki til þess að
skapa okkur nýjan, haldgóðan
auð. Við eigum mikið af manna-
bústöðum, þó nokkuð kunni að
vanta til að fullnægja þörfinni,
en þarfir okkar og kröfur til lífs-
þæginda hafa, sem betur fer,
aukist mjög mikið.
Þjóðin hefur aldrei verið bet:
ur undirbúin til að mæta örðug-
leikunum en einmitt nú og al-
veg ástæðulaust að ætla að það
takist ekki ef þjóðin vill.
Við höfum aflað mikils og eytt
mi’klu, sumt höfum við farið illa
með en mikið meira Itefur verið
farið vel með. Sá er jafnan hátt-
ur lítilla manna og óvita barna
að kenna ávalt öðrum um allt
sem miður hefur farið og sú
moldvörpustarfsemi er unnin
hér af miklum dugnaði. Einn
hópur kennir heildsölum og öðr-
um verzlunarmönnum um allt
sem aflaga hefur farið, annar
# Framhald á 3. bls.